„Przyjaciele umierają w twoich ramionach”

„Walczymy o wolność dla całego świata, całego cywilizowanego świata i jeśli ktoś myśli, że to wojna ukraińsko-rosyjska, to nie jest to.
To wojna światła i ciemności między Rosją a całym światem ”.

      Maxsym Łucyk wygląda na starszego, poważniejszego i mniej żartuje niż wtedy, gdy go widziałem po inwazji Rosji na Ukrainę. Wtedy 19-latek właśnie zawiesił uniwersytet i zgłosił się na ochotnika do walki.
W zeszłym tygodniu odbył trudną podróż poza linię frontu Donbasu, korzystając nocą z bocznych dróg, aby uniknąć ostrzału artyleryjskiego, odebrać zaopatrzenie dla swojej jednostki i opowiedzieć mi, jak to jest walczyć z Rosjanami.
      Spotkaliśmy się w Bachmut, małym miasteczku znajdującym się w zasięgu rosyjskiej artylerii. Niektóre z jego budynków są zrujnowane, a miasto zostało prawie opróżnione z ludności cywilnej.
Przez trzy tygodnie Maxsym i jego towarzysze walczyli o utrzymanie kontroli nad pozycją, którą nazwali Serber, po małym psie, którego adoptowali. To było w zrujnowanej dawnej fabryce w Rubiżnym, mieście, które ostatecznie dostało się w ręce Rosjan.

„To było jak piekło. Nie było dobrych pozycji do obrony. Byliśmy w okopach, czasem schronach z czasów sowieckich i remizie strażackiej”.
Mówi, że jego jednostka była celem ostrzału czołgów około 25 razy dziennie.
„Jeden z moich przyjaciół zginął tam i może 10-15 facetów zostało poważnie rannych”.

Rejestracja studenta
Teraz zbliża się lato i żyzna czarna ziemią Ukrainy tętni życiem a najbardziej zabójcza walka toczy się w Donbasie. Rosyjscy generałowie uczą się na zwycięstwach wroga wokół stolicy Kijowa i Charkowa, drugiego miasta.

Porażka w marcu sprawiła, że ​​armia rosyjską w kwietniu i maju wycofała się z tego, co zna najlepiej. Jej siły i przerażająca siła ognia są skoncentrowane w wąskim sektorze wschodniej Ukrainy. Teraz jest blisko wyrzucenia sił ukraińskich z Ługańska, jednego z dwóch regionów tworzących Donbas. Drugi, Donieck, gdzie Ukraina ma większy zasięg, jest już atakowany przez rosyjską artylerię.

Po raz pierwszy zetknąłem się z Maxsymem, studentem biologii, na początku marca . On i jego kolega że studiów Dmytro Kisilenko, 18-letni student ekonomii, zapisali się do walki wkrótce po inwazji Rosji.

Czekając obok innych, takich jak oni, w przenikliwym mrozie, na odwiezienie ich do centrum szkoleniowego, wyglądali jak młodzi chłopcy wyruszający na festiwal lub na kemping, z wyjątkiem starych kałasznikowów, które właśnie wydano. Oglądanie 18- i 19-latków, pełnych niezwyciężonego zmysłu, jaki mają młodzi mężczyźni, idących na wojnę w Europie, tak jak to robili w krwawych latach XX wieku, było wzruszające, przygnębiające i niepokojące. To był znak nadchodzącej wielkiej wojny.

W marcu Maxsym, Dmytro i wszyscy Ukraińcy adaptowali się do sytuacji, tak jak ludzie zawsze robią na wojnie. Po pierwszym szoku stare życia i rutyny przechodzą w nową, pochłaniającą wszystko wersję prawdziwego życia. Podczas ich krótkiego szkolenia na początku marca rozmawialiśmy o tym, jak wojna wszystko zmieniała. Maxsym brzmiał już staro jak na swoje lata.

„Nie możemy spotkać naszych żon, naszych dziewczyn, naszych dzieci. Nie możemy prowadzić interesów, tak jak robiliśmy to przed inwazją. Ale wszyscy rozumieją, że mamy teraz ważniejszą misję. I będziemy nadal robić interesy, dorastają nasze dzieci. Nieraz będziemy całować żony i koleżanki, ale po wojnie."

Ich życie, jak i każdego Ukraińca, zostało wywrócone do góry nogami, gdy 24 lutego Rosjanie nas najechali. Podobnie jak życie nas wszystkich, którzy nie są Ukraińcami.

Pomimo rosyjskich zalotów Maxsym zachowuje żelazną determinację do walki. Jego przyjaciel Dmytro, który walczył w bitwie o Kijów, pozostaje w stolicy. Ponieważ byli studentami, służba w Donbasie nie jest obowiązkowa.

„Dopóki trzeba wytrzymać, jesteśmy gotowi zamarznąć w okopach, stracić słuch. Jesteśmy gotowi nawet tam umrzeć, ale wygramy tyle czasu, ile potrzeba, by cały cywilizowany świat pokonał Rosję w -militarnych dróg."

       Nie ma czasu dla ludzi nazywających siebie sojusznikami Ukrainy, którzy twierdzą, że powinni zamienić terytorium na jakieś przystosowanie z Rosją Władimira Putina.

„Myślę, że z Putinem nie da się dogadać. Putin rozumie tylko język kul, krwi, zbrodni wojennych i czegoś innego. Nie można powiedzieć, że zabierz tę część ziemi, a wojna się skończy”.

Zapytałem Maxsyma, jak wojna go zmienia. Na początku roku organizował koncerty i angażował się w politykę młodzieżową w Kijowie.

„Nawet teraz nie mogę ci dokładnie odpowiedzieć, ponieważ bardzo trudno jest zrozumieć, że niektórzy z twoich przyjaciół zginęli w twoich ramionach. Trudno żyć z tym faktem… a kiedy opuściliśmy Rubiżne, było to trudne abyśmy zrozumieli, że przegraliśmy bitwę o tę fabrykę, o jedno z kluczowych miast obwodu Ługańskiego”.

„Wojna światła i ciemności”

W marcu Maxsym żartował, że nie powiedział rodzicom dokładnie, co robi w mundurze.

„Teraz moi rodzice rozumieją mnie w 100%. Staram się do nich dzwonić, kiedy tylko mogę. Mama przysłała mi i moim braciom mundurek”. Jego ojciec próbował wstąpić do obrony terytorialnej w rodzinnym mieście Maxsym, Sumach. „Ale on ma 65 lat i jest za stary, by walczyć. Więc kiedy go odrzucili, zadzwonił do mnie i powiedział: „Maxsym, czy mogę stać się częścią twojej jednostki?”.
„Rozumieją mnie. Wspierają mnie psychicznie i finansowo”.

Donbas jest pełen oznak, że Ukraińcy spodziewają się utraty większej ilości terytorium na skutek tej rosyjskiej ofensywy. Z tyłu wykopano nowe linie okopów.
Konwoje jadą na zachód. Nadciąga wyrafinowana ciężka broń, której muszą spróbować dopasować, a nawet przewyższyć rosyjską siłę ognia, ale nie na tyle szybko, by zmusić najeźdźców do odwrotu.

Student Maxsym zamienił się w żołnierza pierwszej linii, mocno zaangażowany wierzy w misję swojego życia.

„Walczymy o wolność dla całego świata, całego cywilizowanego świata i jeśli ktoś myśli, że to wojna ukraińsko-rosyjską, to nie jest. To wojna światła i ciemności między Rosją a całym światem ”.
Jeremy Bowen
BBC News, Bakhmut

PS.
Życzę Tobie i Ukrainie szybkiego zakończenia wojny. Ty i twoi dzielni bracia i siostry broni tworzycie historię, ale nam Polakom przykro, że Wasz kraj tak strasznie cierpi. Rosja wyjdzie z tej wojny, którą rozpoczęli, bardziej osłabiona i z niczym a Ukraina wyjdzie zjednoczona i że zobowiązaniami obronnymi wobec całego świata