Chodzi o dymisję ministra finansów Tadeusza Kościńskiego, którą dziś [10.02.2022] ma mu wręczyć prezydent Andrzej Duda. Kiedyś, za rządów dzisiejszej opozycji, minister finansów to był ktoś. Najczęściej był dodatkowo wicepremierem. Każdy wiedział, kto to był Leszek Balcerowicz. Również minister finansów w rządzie Tuska, Jacek Rostowski jest do dziś pamiętany dzięki powtarzanemu wciąż w Wiadomościach TVP powiedzeniu: "Piniendzy nie ma i nie będzie".
Gdy zaczęła rządzić Zjednoczona Prawica, ministrowie finansów utracili swą wysoką rangę i stali się praktycznie anonimowi. Nikt nie interesował się ministrem Kościńskim, aż do momentu, gdy trzy dni temu PiS zdecydował uczynić z niego kozła ofiarnego z powodu niepowodzeń Polskiego Ładu. Przedwczoraj Łukasz Warzecha napisał o tym {TUTAJ}:
"W przypadku Polskiego Ładu nic nie trzyma się kupy. Włącznie z tym, kto ostatecznie poległ i pożegnał się ze stanowiskiem. Jeśli poświęca się kogoś, kto ponosił polityczną odpowiedzialność za kształt sknoconej reformy podatkowej, ale nie odpowiedzialność faktyczną, to aby miało to sens z wizerunkowego punktu widzenia, powinien to być ktoś, kogo wściekli podatnicy kojarzą choć trochę ze zmianami. Tymczasem w przypadku Tadeusza Kościńskiego ogromna część publiki dopiero dzięki jego dymisji połapała się, że ktoś taki był w rządzie. Ze stanowiska nie poleciał nikt z tych osób, które za Polski Ład odpowiadały faktycznie. Na miejscu zostają wszyscy wiceministrowie finansów oraz prezes Polskiego Instytutu Ekonomicznego. Bardziej zorientowani widzą zatem, że nie chodzi tu o ukaranie osób faktycznie winnych bałaganu ani tym bardziej o zmianę zasadniczych założeń. Nie ma mowy o korekcie, co zresztą jasno wynikało ze słów Jarosława Kaczyńskiego, wypowiedzianych w rozmowie z PAP.".
O faktycznej roli Tadeusza Kościńskiego najlepiej świadczy prześmiewcza satyra z cyklu "Podsłuchane", którą tenże Warzecha zamieścił w ostatnim numerze "Do Rzeczy" [nr 06/2022]:
"No wiesz, polityka
Tadziu, mam złą wiadomość dla ciebie. Chyba już nie będziesz ministrem.
A, rozumię, Mateusz, rozumię. A dlaczego, Mateusz, dlaczego?
No wiesz, polityka. Z tym ładem całkiem nie wypaliło.
A, z ładem. Ja wiem, ja słyszałem coś tam, coś tam. Ludzie źli byli, czy coś. Ale ja robiłem tylko, co mnie ty kazałeś. To wiesz to?
Tak, wiem.
Ty mnie mawiałeś, jak ja przyszłem tutaj, że ja tylko mam podpisać się i ja podpisałem się. To wiesz to?
No wiem przecież. Dziękuję, że nie robiłeś problemów.
No dobrze, bo ja nie chciałbym, żeby to było między nami, że moja wina jest. Ja tylko podpisałem się.
Nie ma sprawy. Gdyby to zależało tylko ode mnie, to nadal byś tu był.
To miło jest, miło. A posłuchaj, ja tu mam takiego fotela wygodnego w gabinecie. Ty myślisz sobie, że ja mógłbym go zabrać do siebie do domu? Ja nic więcej nie poczebuję, tylko fotela tego.
Łukasz Warzecha " {TUTAJ}.
O upadku prestiżu ministra finansów mówi też dzisiejsza informacja portalu RMF24.pl {TUTAJ}:
"Z poszukiwaniem nowego ministra finansów jest jednak problem. Po pierwsze brakuje chętnych na stanowisko, z którego musiał zrezygnować Tadeusz Kościński. Jak można usłyszeć nieoficjalnie, zapłacił za chaos w Polskim Ładzie, chociaż na nie miał większego wpływu na kształt reformy podatkowej.
Okazuje się, że jeśli nawet pojawiają się już kandydaci na stanowisko szefa resortu finansów, to nie są postrzegani jako zwolennicy premiera." .
- Zaloguj lub zarejestruj się aby dodawać komentarze
- Odsłony: 2224
Proponuję taką jaką wprowadził Hjalmar Schacht, dzięki której państwo rozwijało się w tempie 15% rok do roku w czasach, kiedy w całym Świecie szalał kryzys i beznadzieja.
Chętnie wysłucham krytyki i ewentualnych innych propozycji.
Żeby była odpowiednia polityka finansowa, musi być wola aby taką politykę prowadzić. A tej nie ma.
Problem w tym, że suweren nie ma bladego pojęcia, jak ta polityka finansowa ma być realizowana.
Mogę to prosto udowodnić.
W poprzednim wpisie podałem z imienia i nazwiska, kto prowadził politykę finansową, która była prorozwojowa.
Stawiam orzechy przeciw dolarom, że nikt tutaj nie podejmie żadnej polemiki ani krytyki w tym temacie.
Pozdrawiam Panią.
Nie wiem, czy istnieje jeszcze jakieś miejsce na ziemi, gdzie suweren ma jeszcze cokolwiek do powiedzenia...
Problem w tym, że suweren jest tak fantastycznie ogłupiony, że nie zdaje sobie sprawy z tego, jaką siła dysponuje.
Drugim problemem jest to, co udowodniłem wcześniej.
Suweren jest tak fantastycznie odporny na wiedzę, że nie wie jak ma wyglądać kraj dobrobytu.
Jeszcze gorsze jednak jest to, że nawet nie chce wiedzieć.
No tak, biorąc pod uwagę, że wszędzie żyją ludzie, którzy mają prawa wyborcze, to ma Pan rację. Jednak poziom ogłupienia będzie się tylko zwiększał, tak samo jak negatywna selekcja na kluczowe stanowiska. To drugie wygląda trochę inaczej w poważnych państwach, zdolnych realizować własną politykę, nie u nas. Nie widzę szans na zmianę. Przy takim wpływie usluznych mediów na ogłupianie i dezinformację, przy takim poziomie nauczania i poziomie samych nauczycieli ludzie nie są w stanie dostrzec i ocenić tego, co mają przed oczami.
Ponieważ polskie społeczeństwo nie różni się wielce od rosyjskiego ten model sprawdza się.