Ostatnie szturchanie Stuhra

Dziś długi aneks do przedwczorajszej lapidarnej notki. Dwa zdania o sławetnym występie Stuhra - juniora na przesławnej gali. Dla mnie ten " występ " to kompletny upadek konferansjerki. Fryderyku Jarossy i Ty Kaziu Rudzki, oglądaliście ten występ tam w niebie ? Prawda, że dno jakiego Wy byście się wstydzili ?

Ocena tego żałosnego show jak to w Polsce sytuuje się na dwóch biegunach. Jedni wyrażają oburzenie... i słusznie. Czerscy hunwejbini na czerskich forach, moderowani przez czerskich adminów wprost cmokają z zachwytu. Majstersztyk, podobno uratował galę orłów. Niektórzy poszli dalej i w popisie Stuhra dostrzegli Gogola w wersji nadwiślańskiej, który nie powiedział tego co powiedział, nie drwił z tego z czego drwił, tylko ? z was się śmiał pisiaki, z was, z waszych fobii, z waszej spiskowej natury, z waszego tańca na grobach. Cóż, można i tak, jaki salon literacki taki i Gogol.

Wraz z zanikiem wspólnot plemiennych zanikły społeczeństwa homogeniczne. Różnimy się od tamtej pory. Różnimy się postrzeganiem zjawisk w świecie, różnimy się światopoglądem, hołdujemy innym systemom wartości. Mamy różne cele i w różny sposób te cele realizujemy. Bywa, że służymy różnym bogom... i niech tak zostanie. Zmienić tego w żaden ze znanych sposób się nie da, a powrotu do wspólnot plemiennych nikt nie pragnie. Jednak żyjąc we wspólnocie zwanej państwem wyznaczyć powinniśmy sferę nienaruszalną, miejsce święte, którego nikt deptać nie ma prawa. Bez tego nic trwałego zbudować się nie da, w domach bez fundamentów, wisząc na gałęzi żyją małpy nie ludzie.

Tak jest w moim świecie, w świecie w którym przez zupełny przypadek się znalazłem. W Wielkiej Brytanii sferą świętą jest królowa, o czym wie każdy. Drugim nienaruszalnym filarem jest przeszłość, historia, szacunek dla tych, którzy oddali swoje życie byśmy my mogli być w miejscu, w którym jesteśmy. To jest absolutne sacrum. Nie mam wątpliwości, że występ angielskiego Stuhra na jakiejś gali i kpina z brytyjskich żołnierzy, z brytyjskich grobów skończyłaby się dla takiego konferansjera klęską zawodową, i wykluczeniem z branży. Powiem więcej: prosty, źle wychowany Anglik obiłby takiemu Stuhrowi mordę, a angielski dobrze wychowany arystokrata, dystyngowany członek izby lordów w sposób dystyngowany obiłby takiego Stuhra lagą po łbie. Najzwyczajniej w świecie nie bacząc na swój społeczny status, otłukłby mu grzbiet jak ostatniemu psu. Bo rzeczy świętych tykać śmiertelnikom nie wolno, nawet artystom, którym podobno można więcej, jeśli są po dwóch " kreskach " ( To na odpowiedzialność artysty Maleńczuka ) 

To, że ja nie piszę tu o rzeczach z Księżyca można sobie wygooglać. W sieci powinny krążyć jeszcze jakieś prasowe wzmianki o nastolatce, której brytyjska policja musiała przydzielić osobistą ochronę, ponieważ grupka krewkich dziadków - kombatantów zapowiedziała : zatłuczemy sukę zanim trafi przed oblicze sędziego, nie bacząc na królewskie motto " Dieu et mon droit " wiszące na każdym brytyjskim sądzie. Cóż zrobiła ta lekkomyślna nastolatka ? Błahostka, w Polsce nikt nie zwróciłby uwagi na taki występek, skoro luminarz kultury polskiej Krystyna Janda pisze na swoim blogu rzecz następującą :

Boże, jak dobrze, że w czasach, kiedy myśmy byli młodzi, upijaliśmy się, romansowaliśmy, zrywaliśmy po pijanemu kwiaty z klombów i sikaliśmy pod pomnikami nie było kolorowej prasy, plotkarskich portali i tego całego gówna"

Lekkomyślna nastolatka w pijanym, weekendowym ciągu nasikała pod pomnikiem weteranów. War memorial jest w każdym brytyjskim miasteczku i wiosce. Jeśli wioska jest zbyt mała i nie stać jej na War memorial to funduje sobie tablicę z nazwiskami tych mieszkańców miejscowości, którzy polegli w dwóch największych konfliktach XX wieku. Bywają nawet takie kurioza jak tablice z nazwiskami listonoszy poległych na wojnie, które odsłania się w urzędach pocztowych. To się nazywa pamięć i historyczna edukacja. Zapewniam nowoczesnych Polaków.pl, że pod War memorial zawsze leżą świeże wieńce z papierowych kwiatów maku - symbolu żołnierskiej śmierci i zawsze leżą drewniane, niewielkie krzyże kupowane w fundacji British Legion, wspierającej weteranów. Młodzież szkolna prowadzana pod War memorial przy okazji rocznic, kiedy dorośnie, wbije się we fraki i pójdzie na galę z brytyjskich grobów rechotać na pewno nie będzie.

24 - letni student z Nottingham skazany za taki sam występek, dodatkowo relegowany z uczelni plus środowiskowy ostracyzm. Tu jednak obyło się bez samosądu, bo student rozbeczał się na sądowych schodach jak nie przymierzając pani Sawicka z PO, wybitna specjalistka od kręcenia lodów. Tak wyrażona skrucha i gorąca prośba rodzicow sprawiła nawet, że przywrócono mu prawo do bycia studentem.

Inny przykład już bez kontekstu patriotycznego. Czy kogoś interesowało, że zespół Top Gear stworzył najpopularniejszy na świecie program telewizyjny ? czy ktoś wziął po uwagę, że program był finasową lokomotywą dla BBC ? Nikt tego pod uwagę nie wziął, nie pomogły petycje i kilkaset tysięcy podpisów w obronie Clarksona przywiezionych czołgiem do siedziby BBC. Clarckson złamał obowiązujące w społeczeństwie brytyjskim zasady. Najpierw, podczas realizacji programu w Wietnamie pozwolił sobie na rasistowskie dowcipy, a potem za to że kawa była zbyt słodka pacnął w głowę pracownika z obsługi. To wystarczyło, by wszystkie zasługi Clarksona przestały mieć jakiekolwiek znaczenie. Należało zareagować.

Wbijanie kliników i klinów w społeczeństwo, dezintegrowanie społeczeństwa, generowanie konfliktów odbywa się w sposób cichy i niezauważalny, a potem następuje erupcja, wszystko się rozlewa i chór durniów woła, że wszystko to z powodu Kaczyńskiego, który rządzi Polską używając do tego celu Kiszczakowej.

Kończąc już - nie mam wątpliwości, że popis Stuhra w londyńskim Albert Hall zakończyłby się solidnym obiciem tego wybitnego szołmena. Bez analizowania tego co autor miał na myśli, co powiedział, a co chciał wyrazić. My wiemy, że tam nie padło żadne przypadkowe słowo, żadne słowo nie był zabawnym lapsusem, żadne słowo nie padło z powodu emocji spowodowanych na przykład tremą, która dopada nawet wielkich artystów. To bardzo zwyczajne wydarzenie, prymitywne umysły radują się słysząc prymitywne grepsy... i tyle.