Polska vs KE

Czy KE może skutecznie ukarać Polskę? Tak, myślę że KE może nas skutecznie ukarać za dowolną sprawę / problem, niekoniecznie zgodnie traktatowym prawem, np. odebraniem Polsce należnych nam funduszy. Tylko w tym jest jedno małe ALE - bo ten kij na Polskę, ma dwa końce. Na szali jest 750 mld. zł, w tym kilkadziesiąt, to pożyczki na określony cel wraz z UE gwarancją spłaty. Dlaczego piszę że kij ma dwa końce?

Po pierwsze

Polska może wycofać swoje gwarancje co do unijnych pożyczek. I w to miejsce zaciągnąć kredyt w innych instytucjach finansowych. Skutek: prawdopodobnie oprocentowanie unijnej pożyczki wyraźnie wzrośnie, bo Polska jest jednak dobrym i wiarygodnym płatnikiem - i finansjera wolałaby podpisać z nami osobną umowę kredytową.

Po drugie

Jeśli KE skutecznie nas ukarze, to z naszych zamówień, zwłaszcza do Niemiec i Francji nic nie zostanie. A przypominam, że 70-80% z unijnej kasy wraca do UE w naszych zamówieniach, dając pracę dla ok. 3,5mln. ludzi, głównie w Niemczech. Czy znajdzie się tak złośliwy rząd w Niemczech, który zaryzykuje zwolnienie z pracy takiej masy ludzi?

Po trzecie

Kapitał zachodni zainwestował w Polsce ogromne pieniądze, w tym Niemcy ponad 900 mld. euro. Polska zawsze może w odwecie za "głód" podjąć różne kroki, które to w jakiejś mierze zrównoważą. Czy w interesie Niemców jest "zagłodzenie" Polski? Stanowczo NIE. Dlatego odchodząca Kanclerz Merkel, daje wyraźnie do zrozumienia, że z polskim rządem trzeba rozmawiać o sposobie wyjścia z tego konfliktu, a miedzy wierszami mówi: dosyć wojenek. Wielu ważnych polityków i prawników w UE przyznaje Polsce rację.

Wniosek:
Ten konflikt Polski z KE to było tzw. "rozpoznanie bojem". Polska nie uległa, więc idzie czas pokoju i twardych negocjacji. Jak to się skończy? Jak zawsze win-win, a my zachowamy suwerenność.



Aktualizacja 19.10.2021

Dzisiejszy "Süddeutsche Zeitung" - Kurt Kister komentuje

Es gibt kaum Sanktionsmöglichkeiten

Polen will ein anderes Europa - und zur Wahrheit gehört, dass es mit diesem Wunsch nicht alleine ist. Deutschland steht am anderen Ende des Spektrums und mag es gar nicht verstehen, dass die Verrechtlichung Europas nicht als Segen betrachtet wird. Für die künftige Bundesregierung und die Kommission gehört aber auch dies zur bitteren Erkenntnis: Es gibt kaum eine Sanktionsmöglichkeit. Um den Rechtsstaatsmechanismus in seiner harmlosesten Form umzusetzen, fehlt im Rat die Mehrheit von vier Fünftel der Mitglieder. Für harte Sanktionen sind die Anforderungen noch weniger zu erfüllen.

So beginnt ein zäher Kampf um den Bestand der EU. Die Zeit der Moderation geht mit der Ära Merkel zu Ende, offenbar fühlen sich Polen und seine Verbündeten (nicht nur Ungarn, sondern auch Slowenien oder andere Mitteleuropäer) nun stark genug, die Maschinerie nach ihren Vorstellungen zurückzubauen. Die richtige Antwort auf diese Provokation will wohlüberlegt sein. Sicher ist, dass sie maßgeblich in Berlin formuliert werden muss. Polens Befindlichkeiten als noch immer suchende Nation müssen berücksichtigt werden - aber noch mehr zählen nun die eigenen Interessen. Die Rückkehr in den Nationalstaat und auf den rechtlichen Flickenteppich Europa steht im grotesken Gegensatz zur globalen Dynamik und zur historischen Erfahrung - die doch gerade Polen so leidvoll gemacht hat.

Tekst po polsku

Nie ma prawie żadnych możliwości nałożenia sankcji

Polska chce innej Europy - a prawda jest taka, że nie jest osamotniona w tym pragnieniu. Niemcy są na drugim końcu spektrum i mogą nie rozumieć, że legalizacja Europy nie jest postrzegana jako błogosławieństwo. Dla przyszłego rządu federalnego i Komisji jest to jednak również część gorzkiej świadomości: nie ma prawie żadnej możliwości nałożenia sankcji. Aby wdrożyć mechanizm praworządności w jego najbardziej nieszkodliwej formie, Radzie brakuje większości czterech piątych członków. W przypadku surowych sankcji wymagania są jeszcze mniejsze do spełnienia.

W ten sposób rozpoczyna się ciężka walka o istnienie UE. Czas umiarkowania kończy się wraz z erą Merkel, najwyraźniej Polska i jej sojusznicy (nie tylko Węgry, ale także Słowenia czy inni środkowi Europejczycy) czują się teraz wystarczająco silni, aby zdemontować maszynerię zgodnie ze swoimi pomysłami. Właściwa reakcja na tę prowokację musi być dobrze przemyślana. Pewne jest to, że musi ona zostać sformułowana zdecydowanie w Berlinie. Wrażliwość Polski jako narodu wciąż poszukującego musi być brana pod uwagę - ale jej własne interesy liczą się teraz jeszcze bardziej. Powrót do państwa narodowego i do prawnej mozaiki Europy stoi w groteskowym kontraście z globalną dynamiką i doświadczeniem historycznym , które uczyniło Polskę tak bolesną.