Marta Lempart wzmaga mocz demonstrantek

W historii pośród jednostek zdolnych porywać tłumy nie brakowało osobników odrażających, typów spod ciemnej(czasami czerwonej) gwiazdy, psychopatów i wszelakiej swołoczy. Dość wspomnieć Szelę, Robespiera, Mahdiego, Lenina, Banderę czy Hitlera. Oceniając z dzisiejszej perspektywy aż dziw, jak łatwo im było tumanić masy. Ale mimo odrazy do efektów ich poczynań jestem w stanie zrozumieć motywacje ludzi urzeczonych hasłami wolności, równości i braterstwa, wizją tysiącletniej Rzeszy, obietnicą, że każdemu wedle potrzeb, owładniętych żądzą zemsty na panach, Lachach czy niewiernych.
Stosując te same kryteria do oceny ruchów proaborcyjnych, staram się zrozumieć mroczny fenomen Marty Lempart. Wpatrzone w nią uczestniczki ulicznych demonstracji to dla jednych zdeprawowane kobietony przyzwalające na patroszenie ciężarnych w celu zabijania niepełnosprawnych dzieci, dla drugich szlachetne bojowniczki o prawo kobiet do samostanowienia, co okraszają sloganami typu: “mój brzuch należy do mnie” czy “wara od mojej macicy”.
Szlachtowanie kontra szlachetność, czyli od aborcji do eutanazji albo od naturalnego poczęcia do naturalnej śmierci. Nie zamierzam wszak być recenzentem niczyich sumień, zwłaszcza, że dla wielu ulicznych panienek to towar wyraźnie deficytowy. I do takiego właśnie targetu Marta Lempart pasuje jak, nomen omen, ulał. Owo skojarzenie zasugerowała mi sama wódzka tzw. rebelii, wołając do swych zastępów: “idźcie i pozostawiajcie ślady!” A zważywszy, że co trzecia kobieta nie trzyma moczu, owo nomen omen wydaje się oczywiste.
Przypuszczam, że jeszcze kilkanaście lat temu tak odpychające, wulgarne, nieokrzesane, sparszywiałe aksjologicznie indywiduum mogłoby szukać poklasku jedynie w mrocznych zaułkach z piosenek Grzesiuka, gdzie bawiła się Czarna Mańka. Wróć, w porównaniu z Martą L. Mańka była damą.
Ale progres wylansował nowe pokolenia wyzwolonych posiadaczek macic, osobniczek ze wszystkimi przymiotami przynależnymi niegdyś męskiej żulii, ba zdecydowanie ostrzejszych. Uliczne zadymy potwierdzają sugestie socjologów, że gwałtownie narasta feminizacja grandziarstwa. Bo tylko wyemancypowane na wzorcach półświatka żylety mogły wysmarować wiecowy postulat: “pora na drugi Smoleńsk”.
A swoją drogą dziwię się alfonsom, sutenerom i innym szacownym reprezentantom mniejszości dyskryminowanych przez PiS, że nie korzystają z okazji do lansu. Przecież wystarczy dołączyć do skrobankolubych, by zasłużyć na wywiad w TVN 24 albo innym generatorze rzeczywistości urojonej.
Po przerwie na kwestę WOŚP Strajk Kobiet znów zacznie zostawiać ślady na ulicach. Mam nadzieję, że MPO czeka w pełnej gotowości.
 
Sekator
 
PS.

- Podobno zatrzymywane demonstrantki są na komisariatach rozbierane do naga w obecności mężczyzn - ni to pyta, ni to informuje mój komputer.
- Jeśli to prawda - przybieram powątpiewający ton, - współczuję spektatorom, bo autorka donosu… - Nie kończę by nie wyjść na chama i seksistę.