Siedemnaście mgnień wiosny

Było już grubo po północy. Zegar na czerwonym, berlińskim ratuszu wybijał właśnie kwadrans po pierwszej. Ponure gmaszysko RSHA przy Prinz Albrecht Strasse tonęło w ciemnościach. Mdłe swiatłe nieenergooszczędnej żarówki sączyło się jedynie z wartowni i okna na III piętrze, z gabinetu Standartenfuhrera Stirlitza. Stirlitz lubił, ale i musiał pracować w nocy. Tańsze taryfy na połączenia międzynarodowe z Moskwą. Dodany do II transzy moskiewskiej pożyczki pracował teraz dla SLD. Na polecenie Millera, który w ramach innej pożyczki pracował teraz dla PO, opracowywał dossier kandydatów PO do Europarlamentu. Przy niektórych aktach nie musiał robić nic. Gotowe faksymile akt " Carexa " dostał na przykład prosto z Łubianki. Równo ułożone teczki personalne leżały na brzegu masywnego biurka. Ułożone równo jak pod sznurek, choć był Rosjaninem to lubił niemiecki porządek. W końcu to już jego siedemnasta wiosna w Berlinie. Podszedł do okna.
-  Ooo ! noc już
Lubił swoją robotę. Tyle wiosen za nim, tyle długich lat. Podszedł do niewielkiej gabinetowej szafki i wyciągnął butlekę brandy. Nalał, odczekał chwilę i przechylił pękaty kielich. Należało mu się. Wstał i zaczął przechadzać się po gabinecie. W nocy tylko TVN 24 nadaje - pomyślał i sięgnął po pilota. Lubił tę stację nadającą całą prawdę całą dobę. Nieraz oglądał programy z udziałem " Carexa" broniącego demokracji. 
- Mołodziec - myślał w takich chwilach. 
Ekran telewizora rozświtlił się na niebiesko. TVN24 retransmitowało pierwszą konwencję nowej partii Biedronia. Na ekranie telewizora powiewały banery z napisem 
" Wiosna ", " Wiosna ", " Wiosna " 
- To już osiemnasta - pomyślał Stirlitz - tę też przetrzymam.