Zamachowiec - sierotka z londyńskiego metra

Penelope i Ronald Jones podczas ceremonii wręczenia orderu MBE

Całkiem niedawno  przekonywano nas, że już wkrótce nastąpi koniec historii. Cała chropawość świata zostanie wygładzona. Liberalna demokracja, postęp cywilizacyjny, możliwości wytwórcze nowoczesnego świata zaspokoją wszystkie ludzkie potrzeby i zapanuje równość, znikną pola konfliktów, a ludzkość wystrzeli ku jeszcze lepszej przyszłości. Dziś wiemy, że to utopia, by nie powiedzieć naiwne, dziecięce projekcje. Konflikty były są i będą, co gorsza będą występować z jeszcze większą częstotliwością i na większą skalę. Powinniśmy zatem modlić się, by w czasie kiedy już wybuchną, była jeszcze w Europie i świecie siła zdolna nad tymi konfliktami zapanować. Zatem koniec historii włóżmy między bajki. Między bajki włóżmy również te wszystkie morały, które płynęły z bajek czytanych nam przez babcię do poduszki. Te wszystkie sierotki, sierocą dolę, która podobno uszlachetnia i czyni lepszym. To bajdurzenie o karmie. Te dobre uczynki, które wracają do nas w postaci zwielokrotnionego dobra. Oczywiście powyższe nie oznacza byśmy dobra nie czynili. Bo świat bez czynienia i doświadczania dobra jest nieznośny. 
Generalnie w tych bajkach sierotki były postaciami nadzwyczaj szlachetnymi i mimo często smutnych życiowych  doświadczeń nie ustawały w czynieniu dobra. Przygarnięte, potraktowane w sposób ludzki potrafiły odpłacić po stokroć. Niestety w życiu realnym tak to  nie działa. Jedną z sierotek, która nie skorzystała z danej szansy i nie umiała się wywdzięczyć za doświadczone dobro jest zamachowiec ze stacji metra Parsons Green w Londynie. Osierocony podczas wojny w Iraku, przybywa jako 15 - latek do Calais i jakiś czas spędza w tutejszej " dżungli " Wyłuskany przez brytyjską organizację  charytatywną zajmującą się sierotami, przybywa do Wielkiej Brytanii i otrzymuje azyl. Organizacja umieszcza chłopca w sierocińcu prowadzonym przez małżeństwo Ronalda i Penelopę Jones w Sunbury - on - Thames. Sierota ma zapewniony dach nad głową, wikt i opierunek oraz oczywiście edukację. Sierociniec nie był chyba najgorszy skoro przez trzy dekady małżeństwo wychowało ponad 280 dzieci i w uznaniu dokonań oboje małżonkowie otrzymali z rąk królowej najwyższe brytyjskie odznaczenie dla cywili, order imperium brytyjskiego. 

In a BBC interview, after receiving their MBEs in December 2009, Penelope said they treated all their foster children in the same way as they treated their own six children. “We do it because we find it rewarding,” she said.

Niewątpliwy sukces pedagogiczny, a jednak na koniec kariery taka skaza na życiorysie rodziców zastępczych:  dwóch wychowanków zamieszanych w zamach terrorystyczny. Wystarczyła kłótnia z opiekunem by wychowankowie zdecydowali się na udzielenie lekcji społeczeństwu, które - trzeba powiedzieć - zrobiło wszystko by osieroconym dzieciom pomóc. 

Tak w praktyce wygląda to o czym mówiła związana z Gazetą Wyborczą, dziennikarka Anna Pamuła - no i cóż  z tego, że dwóch uratowanych chłopców raniło 30 osób... itd. 
Zawsze uważałem argument, że to nie uchodźcy świeżej daty dokonują zamachów, za beznadziejnie głupi i kompletnie oderwany od tego co widzi każdy. To kto dokonuje zamachów nie ma najmniejszego znaczenia. Dziś  robią to ci których - to czysty kabaret - nazywa się Francuzami i Belgami, czasem robią to konwertyci na islam, a za 15 - 20 lat zamachy będą przeprowadzać ci którzy właśnie wjeżdżają do Europy w kołyskach, bądź ci co już wkrótce urodzą się jako dzieci uchodźców. Bo wspólnym mianownikiem wszystkich zamachów jest islam - religia agresji i podoboju. Tyle, że uświadomienie sobie tego zajmie Europie jeszcze kilka lat i nastąpi w momencie kiedy na jakiekolwiek działania będzie już za późno. Czas płynie, demografia robi swoje, baliśmy się bomb jądrowych i wodorowych, a zabije nas islamska bomba demograficzna.