Nadmuchany balon oczekiwań na ważne stanowiska unijne, pękł

Nadmuchany balon oczekiwań na ważne stanowiska unijne, pękł z hukiem
1. Jeszcze w środę podczas debaty w Sejmie premier Tusk uzasadniał nagłe zgłoszenie wniosku o wotum zaufania dla swojego rządu, między innymi koniecznością posiadania mocnego mandatu na negocjacje podczas czwartkowo-piątkowego szczytu UE w Brukseli.   
Marszałek Kopacz wspierana przez koalicyjnych wicemarszałków na Konwencie Seniorów, zażądała aby posłowie głosowali ten wniosek natychmiast po wystąpieniu premiera w sprawie afery taśmowej i głosach w imieniu klubów i tylko jednej rundzie pytań posłów do szefa rządu.
Całą debatę, podczas której premier Tusk dwukrotnie zabierał głos bez ograniczeń czasowych, zaś w imieniu klubów wygłoszono zaledwie 10- minutowe oświadczenia, a posłowie mogli zadawać pytania trwające tylko minutę, zmieszczono w związku z tym w kilku godzinach i już o godz. 22, szef rządu mógł się szykować do wyjazdu do Brukseli.
2. Rzeczywiście szczyt UE w Brukseli, był poświęcony wyborom przez Radę Europejską kandydata na stanowisko nowego szefa Komisji Europejskiej (następcy Barroso), a także debacie nad obsadzeniem dwóch innych ważnych stanowisk w UE, przewodniczącego Rady Europejskiej (następcy Van Rompuya) oraz Wysokiego Przedstawiciela ds. Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (następcy Ashton).
Wcześniej po wielokroć rządzący wypuszczali przecieki o potencjalnym kandydowaniu na stanowisko szefa Komisji albo przewodniczącego Rady, samego premiera Tuska, albo na stanowisko Wysokiego Przedstawiciela Radosława Sikorskiego.
Usłużne wobec rządzących media natychmiast te informacje podchwytywały i całymi tygodniami (szczególnie w kampanii wyborczej do Parlamentu Europejskiego), trwały rozważania jacy to świetni kandydaci, ba jak wielkie mają poparcie w stolicach innych krajów szczególnie głównych rozgrywających w UE.
3.Premier Tusk długo się wahał, natarczywie ponoć namawiany przez samą Angelę Merkel aż jakiś czas temu oświadczył, że jednak bliższe są mu polskie sprawy i będzie walczył o 3 kadencję premierowania.
Od tego momentu, żelaznym kandydatem na stanowisko Wysokiego Przedstawiciela UE był Radek Sikorski i nawet afera taśmowa i upubliczniona jego rozmowa z ministrem Rostowskim miała mu nie przeszkodzić w kandydowaniu na to stanowisko.
Prorządowi dziennikarze ochoczo cytowali media niemieckie, które ponoć prezentowały same sukcesy Sikorskiego w polityce zagranicznej, na własne uszy słyszałem jak w programie I Polskiego Radia mówiono, że media w W. Brytanii, zgadzają się z krytycznymi uwagami naszego ministra spraw zagranicznych o Cameronie.           
4. Wczoraj jednak ten propagandowy balon pękł. Na stanowisko szefa Komisji Europejskiej, Rada zdecydowaną większością głosów wybrano Jeana-Claude Junckera premiera Luksemburga (sprzeciw wobec tej kandydatury zgłosiły tylko W. Brytania i Węgry).
To oczywiście nie jest wielka niespodzianka. Europejska Partia Ludowa, która wybory do PE wygrała w kampanii wyborczej prezentowała go jako swojego kandydata na szefa Komisji i skoro Cameronowi nie udało się jej zablokować, pewnie zostanie on wybrany na to stanowisko także przez Parlament Europejski.
Ale także wczoraj okazało się, że największe szanse na dwa kolejne ważne stanowiska w UE mają socjaldemokratki, premier Danii Helle Thorning-Schmidt, ma być już stałą przewodniczącą Rady Europejskiej, a minister spraw zagranicznych Włoch Frederica Mogherini, ma zostać Wysokim Przedstawicielem ds. Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa UE.           
Ani słowa o kandydaturze Radosława Sikorskiego, wydaje się, że nie pojawiła się ona nawet podczas rozmów kuluarowych.
Jeżeli dodamy do tego, że przewodniczącym Parlamentu Europejskiego zostanie na pierwsze 2,5 roku socjaldemokrata Martin Schulz to widać, że Tusk z mocnym mandatem negocjacyjnym jednak jakoś słabo w Brukseli negocjował.
Pewnie w przeciągu najbliższych dni dowiemy się, że Jan Krzysztof Bielecki albo Janusz Lewandowski, dostaną ważną tekę komisarza ale przecież każdy kraj członkowski dostaje stanowisko komisarza.
Nadmuchany balon propagandowy oczekiwań na objęcie ważnych stanowisk unijnych przez Polaków, pękł więc z wielkim hukiem.