Rozbijanie stada. Albo przejęcie.

   
 
Czy nadal naszymi poczynaniami kierują zwierzęce instynkty? Obawiam się, że tak. Samce alfa oceniają się po wielkości poroża. Po czym się oceniają samice, nazwijmy je dla odróżnienia sigma, doprawdy nie wiem.
Stado egzystuje sobie spokojnie. Pasie się, śpi, ma baczenie na wrogów i codzienne kłopoty. Jest dobrze.
Nagle przychodzi taki moment, zazwyczaj raz do roku, ale z ludźmi już różnie to bywa, że coś dziwnego zaczyna się dziać z hormonami, wzbiera niepokój, przyjaźni dotychczas współplemieńcy zaczynają dziwnie na siebie patrzeć. Budzi się nieobecna dotychczas wrogość. Jest tak w całym stadzie, lecz najbardziej to odczuwają samce alfa i samice sigma.
Wtedy właśnie samce zaczynają oceniać wielkość swojego poroża, no, a samice, jak stwierdziłem, nie wiadomo co.
 
Zanosi się na walkę. A czasami na szereg kolejnych potyczek.
Cel jest tylko jeden – panowanie nad stadem.
 
Zastanówmy się poważnie, czy te prymitywne atawizmy nadal kierują naszym życiem. Nieodparte dążenie do przywództwa decyduje o losach całych narodów, lub choćby tylko niewielkich grup dyskusyjnych.
Nieustanne budowanie, burzenie i walka. Tylko dlatego, że jakiś pierwotny instynkt nas do tego pcha.
Wydawałoby się, że jak już uzyskaliśmy panowanie nad swoim umysłem, rozwinęliśmy zachowania socjalne i opanowaliśmy swoje emocje i popędy, to potrafimy nasze życie racjonalizować i działać zawsze, nie tylko dla swojego dobra, ale również dla dobra swojej grupy.
Nieprawda.
Często swoje własne ambicje, podbudowane złymi emocjami, powodują, że podejmujemy bezsensowną walkę. Czasami tylko dla samej walki, bo przecież na końcu nic nie osiągamy.
Po prostu musimy dać upust tym najbardziej pierwotnym instynktom dążenia do hegemonii w stadzie, w szczególności niezwykle silnie, gdy jesteśmy samcem alfa, czy samicą sigma.
 
Popatrzmy sobie na takiego Putina. Wydawałoby się  - zwykły kagiebista. Fakt, oficer. Nawet bodajże pułkownik. A ambicje i popędy iście imperatorskie. Wprost niepohamowane. To człowiek nie mogący oderwać się od rządzenia swoim stadem, fakt faktem, potulnym narodem, kochającym silną rękę samodzierżcy. Naginał system, manewrował konstytucją, raz był prezydentem, raz premierem, potem znowu prezydentem, byle tylko być przywódcą stada. Parę wieków wcześniej zostałby niewątpliwie dożywotnim carem. W czasach współczesnych tylko prezydentem. Ale dla Rosjan to batiuszka. Kochają go. Bo są jak stado płochliwych antylop na sawannie, czy koni na stepie, które muszą mieć na czele takiego ogiera. Inaczej czują się bezradni i zagubieni.
 
Im bardziej twardy i okrutny taki przywódca, tym bardziej jest ubóstwiany. Dlatego też takie kryteria często spełnia osobowość psychopatyczna lub socjopatyczna. Zaburzony psychicznie osobnik, z silnym instynktem samca alfa, jak nikt nadaje się na przywódcę. Chociaż czasami tylko w swoim mniemaniu.
 
Popatrzmy na Donalda Tuska, bo Putin, wytwór cywilizacji turańskiej i mongolskiej, azjatyckiej mentalności, jest trudniejszy do analizowania.
 
Profesor Kazimierz Pospiszyl ( http://pl.wikipedia.org/wiki/Kazimierz_Pospiszyl )  wyróżnia w psychopatii:

• deficyt lęku – defekt emocjonalny polegający na braku przyswajania odruchów moralnych i braku empatii;
• deficyt uczenia się – dominujące w typie impulsywnym zachowania agresywne;
• upośledzenie związków – relacje oparte na przydatności innych do własnych celów, płytkie związki – dominujące w typie kalkulatywnym, ignorowanie konwencji społecznych;
• cierń psychopatyczny – zubożone życie psychiczne, kompensowane przez narcyzm – wyczulenie na przejawy niedoceniania.

I jeszcze:
 
Socjopatia to trwałe zachowania antyspołeczne, pojawiające się w wieku dorastania, trwające w okresie dorosłości, w kilku różnych obszarach.
( http://pl.wikipedia.org/wiki/Osobowo%C5%9B%C4%87_dyssocjalna )
 
Nieźle opisano to również tutaj:
 
Jakie są różnice między socjopatą a psychopatą ?
 
Różnica nie jest duża. Psychopata nie ma wyrzutów sumienia czy poczucia winy, co do swego zachowania, natomiast socjopata doskonale zdaje sobie sprawę, że jego zachowanie jest złe. Socjopata ma normalne usposobienie w przeciwieństwie do psychopaty. Psychopata jest, że tak się wyrażę bardziej beznamiętny. Socjopata wie, że robi źle, będzie kłamał, oszukiwał, manipulował otoczeniem, żeby tylko osiągnąć swój cel i nawet perspektywa wysokiej kary nie odstraszy go od osiągnięcia tego co zaplanował. Psychopatów natomiast nie da się zrozumieć w kategoriach antyspołecznego zacofania ani rozwoju. Są po prostu moralnie zdeprawowanymi jednostkami.
Na pewno jest to fakt, że część psychopatów/socjopatów tnie ludzi w kawałki, ale prawda jest taka, że psychopaci/socjopaci nie chodzą z przeszklonymi oczyma niosąc siekierę. W rzeczywistości taki przeciętny osobnik jak tak samo przeciętny jak zwykły Polak. Tacy osobnicy mogą spędzić życie leniwie, bezczelnie wyzyskując innych, jeden może skończyć jako manager średniego szczebla, a jego jedyną uciechą będzie obrażanie innych z umiarkowaną siłą, inny może stać się chciwym, łżącym na zawołanie członkiem zarządu korporacji, a jeszcze kolejny może zostać premierem państwa. W gruncie rzeczy czymś prawdziwym jest twierdzić, że większość populacji natknie się na psychopatę/socjopatę przynajmniej raz w życiu, gdyż okazuje się, iż „psychopata” lub „socjopata” jest zwyczajnie kliniczną definicją przypadku zamiast bardziej kolokwialnych określeń typu „dupek” albo „suka”. Jednak poza tym, że tylko niewielka część ludzi jest świadoma występowania takich przypadków, większość nawet nie zdaje sobie sprawy, że z takimi ludźmi jest coś nie w porządku.
( http://mordercy.jun.pl/viewtopic.php?t=628 )
 
Czy nasz, nadzwyczaj skromny premier, niewątpliwy przywódca państwa, spełnia podane powyżej kryteria? A może jest on tylko zwyczajnym, prawym człowiekiem, któremu tylko zdarza się kłamać dla dobra narodu, wyrzynać przeciwników i oponentów też tylko dla dobra narodu. No i pogłębiać i zawłaszczać kolejne obszary państwa tylko po to, by sprawniej i lepiej zarządzać ukochanym narodem?
A może tylko ma on najpotężniejsze poroże, jest samcem nie tylko alfa, ale alfa-alfa i władza należy mu się jak psu kość?
 
********************
 
Co rusz w okolicy, jakieś społeczeństwo, małe czy duże, bez przerwy stara się zbudować, by wkrótce zostać brutalnie rozwalone. Obserwujemy to prawie codziennie.
W naszym wypadku może to być portal, forum, czy choćby klub dyskusyjny.
Bo prymitywne, pierwotne instynkty zawsze wygrywają. Nie ma na to rady.
Chociaż jak to powiedział prawdziwy radziecki pisarz Maksym Gorki - Czełowiek – eto zwuczit gordo. Człowiek to brzmi dumnie.

........................................
Posłuchajmy sobie jak to jest, gdy się z lekka wariuje: