1. Im bardziej zaostrza się konflikt Ukraina-Rosja, im z większą bezwzględnością Rosja przejmuje ukraiński Krym, tym więcej w Polsce przyjaciół armii, a rządzący nagle zapałali do niej wręcz miłością.
W ten trend wpisał się prezydent Bronisław Komorowski, który w związku z przypadającą wczoraj 15 rocznicą wejścia Polski do NATO wygłosił wieczorem, aż dwa przemówienia- jedno w telewizji publicznej (nagrane wcześniej), drugie podczas uroczystych obchodów na Placu Piłsudskiego.
W tym wygłoszonym na Placu Piłsudskiego znalazło się między innymi stwierdzenie następujące „Społeczeństwa, które nie cenią własnej armii, nie rozumieją jej roli w państwie, jej znaczenia dla trwania narodu, prędzej czy później staną w obliczu utraty niepodległego bytu. Dlatego konsekwentnie budujmy polskie zdolności obronne, konsekwentnie modernizujmy nasze siły zbrojne, realizujmy kolejne ambitne programy zbrojeniowe, konsekwentnie umacniajmy naszą pozycję w NATO i UE”.
Należy przywitać z uznaniem taką wypowiedź prezydenta tyle tylko, że jak sięgnąć pamięcią niestety nie zawsze prezydent Komorowski był przyjacielem polskiej armii, a w szczególności jej szybkiej modernizacji.
2. Przypomnijmy tylko, że zgodnie z Konstytucją RP, prezydent jest zwierzchnikiem Sił Zbrojnych więc akurat w tym obszarze, ma mocną pozycję przy jakichkolwiek propozycjach rządu, które mają na celu poważne ograniczenia wydatków na armię.
Zgodnie z ustawą o finansowaniu armii przyjętą jeszcze w 2001 roku, wydatki na wojsko zostały określone w wysokości 1,95% PKB z roku poprzedniego (a więc rosną ponieważ PKB z roku na rok także rośnie) i tak są corocznie planowane w budżecie ale od momentu przejęcia władzy w Polsce od jesieni 2007 roku przez Platformę i PSL, rzadko się zdarza aby w takiej wysokości były realizowane.
3. Jednak latem 2013 roku kiedy rząd Tuska zaproponował cięcia w wydatkach na modernizację armii na kwotę 3,5 mld zł prezydent Komorowski tylko stwierdził, że ubolewa iż cięcia w wydatkach na armię mają sięgnąć tej kwoty przy okazji nowelizacji budżetu „ale jeżeli będą one jednorazowe to nie ma katastrofy”.
Wprawdzie wydatki MON w 2013 roku zostały zaplanowane w wysokości ponad 31 mld zł ale wydatki na nowe uzbrojenie to kwota około 8 mld zł i wspomniane cięcia w zasadzie w całości dotyczyły tych właśnie wydatków.
Co więcej właśnie wtedy okazało się mówiąc najoględniej, że prezydent mimo iż powinien się kwestią finansowania Sił Zbrojnych wyjątkowo interesować, nie ma pojęcia co się stało z tym finansowaniem armii w ostatnich paru latach rządów Platformy i PSL-u.
4. Pierwsza poważna redukcja wydatków na wojsko została dokonana w 2008 roku i wyniosła aż 5 mld zł. Protestował wtedy bardzo mocno ś. p. prezydent Lech Kaczyński ale ani ówczesny marszałek Sejmu Bronisław Komorowski, ani rząd Tuska nigdy protestami poprzedniego prezydenta się niestety nie przejmowali.
W następnych latach było trochę lepiej ale w żadnym roku zaplanowane wydatki w ustawowej wysokości nie były niestety realizowane. Na przykład w 2012 roku, który przecież gospodarczo nie był taki zły, nie wydano na wojsko kwoty blisko 1,5 mld zł.
Pytany przez mnie na komisji finansów publicznych wiceminister z MON o przyczyny tego stanu rzeczy, mówił o nierozstrzygniętych przetargach ale skądinąd wiadomo, że redukcji dokonał minister Rostowski, chcąc pochwalić się przed rynkami finansowymi niższym deficytem budżetowym, niż ten zaplanowany.
W czasie więc blisko 6 letnich rządów Donalda Tuska i funkcjonowania Bronisława Komorowskiego jako marszałka Sejmu i prezydenta RP, na finansowanie armii przeznaczono o ponad 10 mld zł mniej niż wynikało to ustawy o finansowaniu sił zbrojnych i te cięcia wydatków w dużej mierze pochodziły z części przeznaczonej na modernizację armii.
W tej sytuacji „miłość” prezydenta Komorowskiego do polskiej armii jest wyraźnie spóźniona i jakby trochę nieszczera.
- Zaloguj lub zarejestruj się aby dodawać komentarze
- Odsłony: 1581