Słów odkrywanie: Bieda

Było o bogactwie - podumajmy dla równowagi o biedzie.
Nie lubisz jej. Nikt jej nie lubi. Biednemu zawsze wiatr w oczy. Czemuś biedny? boś głupi. Czemuś głupi? boś biedny. Bieda nie ma dobrych recenzji w polskich przysłowiach.
Bogactwo kłuje w oczy, bieda doskwiera. Bogactwo błyszczy, bieda piszczy. Bogac­twem się chełpisz i cieszysz, biedę klepiesz i cierpisz. Bogactwo może na ciebie spaść, sprawiając ci radość, zaś bieda niech tylko przyciśnie - i już będziesz jęczał. Zaprawdę, nic dobrego, ta bieda.
„Biedne dziecko” - mówisz, widząc zapłakanego malca, który właśnie nabił sobie guza. „Biedna Marysia, ależ ta pani się na nią uwzięła” - wzdychają koleżanki w klasie.

Bieda to pojęcie względne. O wiele bardziej, niż bogactwo.
Taki u nas zwyczaj, że każdy czuje się biedny. Narzekasz, że ci nie starcza do pierw­szego, że ledwie wiążesz koniec z końcem. Gdy spotkasz znajomego na ulicy i spytasz „jak leci?”, odpowie Ci bez wątpienia „Cieniutko, stary”, choćby przedwczoraj kupił nowiutką Hondę. Lubimy się skarżyć na los, taki szpan. Całkiem inaczej niż w krajach zachodnich: gdy w Los Angeles ktoś spotyka znajomego, to na pytanie „How are you?” odpowie: „O.K.”, choćby właśnie wracał ze szpitala, gdzie leży jego chore dziecko. Taki szpan.

Gdyś taki biedny, gdy uważasz, że los ciężko Cię doświadcza, pomyśl o Etiopii, Rwan­dzie, Bangladeszu... Że daleko? Dobrze, więc pomyśl o rodakach wywiezionych w czasie wojennej zawieruchy do sowieckich łagrów, umierających w obozach zagłady... Że dawno? No to co? A za cóż to należy ci się lepszy los? Może jednak jesteś szczęściarzem?
Są ludzie biedniejsi od Ciebie i mimo to cieszący się. Posłuchaj norwidowskiego pielgrzyma:
Wy myślicie, że ja nie Pan, dlatego, że mój dom ruchomy
Z wielbłądziej skóry...
Przecież i ja - ziemi tyle mam ile jej stopa ma pokrywa,
Dopokąd idę!...

Pan nasz sceptycznie wyrażał się o bogaczach, pamiętasz? Więc posłuchaj, z jaką życzliwością mówi o biednych:
Błogosławieni jesteście wy, ubodzy, albowiem do was należy Królestwo Boże.
Błogosławieni, którzy teraz głodujecie, albowiem będziecie nasyceni (Łk 6,20-21)
Żeby nie było wątpliwości, Maryja dodaje:
On przejawia moc ramienia Swego
Strąca władców z tronu, w wywyższa pokornych.
Głodnych nasyca dobrami, a bogatych z niczym odprawia (Łk 1,51-53)
Może więc raczej nie powinieneś się zamartwiać swoją biedą, mniejsza z tym, czy rzeczywistą, czy wydumaną?
Może więc raczej to na widok bogatego powinieneś mówić: Jaki on biedny, że taki bogaty...