Jądro ciemności dziś, czyli ONZ na froncie

   Przeczytałam właśnie ciekawą notkę Coryllusa " Od Rotschilda do Hochschilda"  /TUTAJ/  będącą polemiką z artykułem Hochschilda z "Historii do Rzeczy" /nr 7/2013/ o belgijskim ludobójstwie w Kongo na przełomie XIX i XX w.  To, co tam wtedy się działo, opisał Conrad w "Jądrze ciemności".  Trwająca od 1885 do 1908 masakra tubylczej ludności pochłonęła kilka milionów ofiar.  A co dzieje się tam dziś?

  Prawdę mówiąc - wciąż to samo, tyle, że sprawcami /przynajmniej bezpośrednimi/ nie są tym razem Europejczycy, ale miejscowe plemiona.  Dowiedzieć się o tym możemy z depeszy PAP z 31.08.2013 zatytułowanej "Wojna "błękitnych hełmów" nad afrykańskimi Wielkimi Jeziorami" /TUTAJ/.  Czytamy w niej:

  "Od 14 lat w Demokratycznej Republice Konga stacjonuje prawie 20 tys. żołnierzy ONZ. Zaczęto ich tam posyłać w 1999 r., by przerwać najkrwawszą wojnę współczesnej Afryki, która od połowy lat 90. pochłonęła ponad 5 mln ofiar. (...) Wielka wojna, wywołana w połowie lat 90. przez kongijskich Tutsich, wspieranych przez Rwandę, Ugandę i Burundi została przerwana rozejmem w 2003 r. W kongijskiej stolicy, Kinszasie, zapanował spokój, za to na wschodzie kraju, w krainie Kivu, kongijscy Tutsi, niezadowoleni z pokojowych ustaleń i wyborczych rozstrzygnięć, podnosili kolejne rebelie.

 Najnowsza wybuchła wiosną 2012 r., a powstańcza armia Tutsich przyjęła nazwę Ruchu 23 Marca (M23). Rebeliantów, jak zawsze, wspiera Rwanda, rządzona od 1994 r. przez byłych partyzantów Tutsich, którzy wygrywając wojnę domową z dawnym reżimem Hutu, przerwali ludobójcze pogromy swoich rodaków. (...) Nie zważając na obecność wojsk ONZ, żołnierze rządowi i partyzanci prześcigali się w mordach, gwałtach i grabieżach, dokonywanych na ludności cywilnej. Czara goryczy przelała się, gdy w listopadzie 2012 r. partyzanci z M23, bez jednego strzału, zajęli stolicę Kivu, milionową Gomę, strzeżoną przez wojska pokojowe ONZ. Partyzanci wycofali się z miasta, ale Kongijczycy uznali żołnierzy ONZ za darmozjadów i oznajmili, że jeśli mają dalej unikać walk i nie bronić ludności cywilnej, to lepiej, by zostali wycofani.

W marcu ONZ postanowiła, że do 17 tys. żołnierzy wojsk rozjemczych, mogących użyć broni tylko w samoobronie, dołączy 3-tysięczna brygada, mająca prawo podejmować operacji zbrojne, by przymuszać do pokoju.

W lipcu, składająca się z żołnierzy z RPA i Tanzanii brygada (mają dojechać jeszcze żołnierze z Malawi) wyznaczyła granice strefy bezpieczeństwa wokół Gomy, a przed tygodniem wraz z kongijskim wojskiem zaatakowała oddziały M23 okupujące wzgórza wokół miasta. Po kilkudniowych walkach "błękitnym hełmom" udało się odeprzeć partyzantów o 1-2 km, ale stracili jednego poległego żołnierza z Tanzanii i siedmiu rannych.".

 Przypomnę jeszcze że cała ta wojna zaczęła się od wielkiej rzezi w Rwandzie, w 1994, gdzie bojówki Hutu wymordowały około miliona Tutsi.  To wydarzenie przebiło się jeszcze do światowej opinii publicznej, natomiast późniejsza wojna w Kongu z lat 1995 - 2003, która pochłonęła pięć razy wiecej ofiar, została starannie przemilczana.  Czemu tak sie stało?  Ano, jeśli nie wiadomo o co chodzi, to chodzi o pieniądze, a konkretnie o cenne surowce znajdujace sie w Kongo.  Niektore z nich sa niezbedne  do rozwoju wspólczesnej elektroniki.

  Pisałam o tym ponad trzy lata temu w notce "Czy ktoś wie, co to jest koltan?"  /TUTAJ/:

  "Rudy tantalu znajdują się w Australii, Brazylii oraz w Kongo /Kinszasa/.  Rejony górnicze tego ostatniego kraju są objęte nigdy nieustającą wojną domową, w której ścierają się rebelianci pod dowództwem różnych watażków, armia kongijska, która jest równie okrutna, jak oni, oraz zwykli bandyci.  W cytowanym artykule czytamy: "Dzięki sprzedaży cennych rud pieniądze zarabiają rebelianci i żołnierze, którzy polują na cywili,  Nigdzie indziej na świecie ofiarami gwałtów nie pada tyle kobiet i dzieci. (...) Poza tym, w żadnym innym miejscu na świecie w ciągu ostatnich 14 lat nie zginęło tyle ludzi.  Ich liczba szacowana jest na ponad pięć milionów."  Dalej możemy się zapoznać z reportażem  z kopalni koltanu, gdzie w ciężkich warunkach pracują ograbiani wciąż przez wszystkich górnicy.

  ONZ nałożyła wprawdzie rodzaj embarga na wywóz surowców z tego regionu, ale jest on całkowicie nieskuteczny.  Mimo opisanych wyżej okoliczności  rudy z Afryki Środkowej są konkurencyjne na rynkach światowych, a ich głównymi odbiorcami sa Chińczycy.  Obecnie ponad połowa światowej produkcji tantalu pochodzi z Afryki, głównie z Kongo.

  Jest w tym wszystkim coś zadziwiającego.  Przemysł elektroniczny jest powszechnie uważany za symbol nowoczesności i domenę krajów rozwiniętych, a tymczasem ponad połowa dostaw jednego z kluczowych surowców, jest uzależniona od jakichś watażków z kongijskiej prowincji.  Problem ten nie dotyczy wyłącznie tantalu.  Do wytworzenia przeciętnego telefonu potrzebny jest ponadto kobalt /też z Kongo/...".  

  No cóż , historia lubi się powtarzać.  Na przełomie XIX i XX wieku w Kongo zmuszano tubylców /w niezwykle okrutny sposób/ do dostarczania kauczuku i kości słoniowej.  Teraz podsyca się wojny, by opanować źródła cennych surowcow mineralnych.  Skala ludobójstwa jest w obu przypadkach mniej więcej taka sama.  Giną miliony.