Wyrwane z kontekstu: sprawiedliwość dopełni się

Kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony. (Łk 14,11)
 
Jeśli miewam chwile zwątpień, to równowagę przywraca mi świadomość, że bilans sprawiedliwości tego świata nie jest zamknięty. Że na arenie dziejów tak wielu niegodziwców pławiło się w dostatkach i jakoś nie dosięgła ich ręka sprawiedliwości. Że tak wielu biedaków los nie oszczędzał od marnego początku do równie marnego końca. Gdyby ten koniec okazał się prawdziwym końcem - świat byłby bezsensowny.
A ja nie umiem pogodzić się z bezsensem świata.
Wierzę, że sprawiedliwość dopełni się - Tam.
Wierzę, że „kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony”.

Nie, nie dyszę chęcią rewanżu, nie marzę sobie, że Bóg już tam tym niegodziwym bogaczom dosoli a biedaków hojnie wynagrodzi. To prymitywna logika. Może to szokujące, ale tu nie chodzi tylko o bogactwo materialne. Także o duchowe. Otrzymałeś od Boga dar: umiejętność głębokich przeżyć religijnych. Przeżywasz więc. Jest ci tak dobrze tym zatopieniem w modlitwie, odczuwasz wielką przyjemność z tak bliskiego kontaktu z Bogiem...

A obok cierpią ubodzy bliźni. Ubodzy także duchem.
Co robisz, by im pomóc?