Prawda bywa ciekawa...

Patrzę na świat z ukosa
- wtedy łagodniej on zwisa...
Krytyczki (dwie) wędrowniczki
na blogach - uczą mnie pisać.

Strofuje mnie jakaś „amfa”
& jakaś „vicka” banalna:
prawda – gramotna być ma & przaśna
- inaczej jest nienormalna!..

Dziesiątki blogów pożeram
gdzie patriotyzmu na pudy –
- niestety, w czytnictwie – zasypiam,
bo słoma, bąbelki i ...nudy...

Rudy chce tanio nas sprzedać
(Brukseli) ze swoją hewrą
za stołek od swojej Angeli
- za wrzutkę w bagienko €uro.

Nim strach nam każe się zgodzić
ot - pamiętajmy o tym
gdzie skończył apostoł Judasz
i...przelicznik srebrnik/Złoty...

Piszczcie blogerzy – piszczcie
- filtrując swoją odwagę,
by prawdka mogła tak ciut na Nobla
no i...trąciła gułagiem...J

Tu homonimek, tam fraszka,
gdzieś wtręt z epitetem bezczelnym,
pismacy – spokojna czaszka –
- szczęśliwy będzie czytelnik.

Studiując krytyczek „wypieki”
dopadła mnie chandra unyńska
- prawdy łut – pośrodku nud
popiół i gramatyka pobojowiska.

Bo w logice implikacji
też taki wariant się miota,
że raję dość atrakcyjną
może mieć takoż idiota.

Prawda być może -  ciekawa.
Blogeria! Panowie, panie...
Dość tej szarzyzny racji –
- dajcie Jej z duchem czasów – adekwat -
- opakowanie!!!