Moje spotkanie z wystapieniem R.Ziemkiewicza.

.
Z publicystyką  (skupię się tylko na niej) pana Rafała Ziemkiewicza  stykam się   od czasów  czytania GP wydawanej jeszcze za czasów pana Wierzbickiego , czyli gdzieś z  początków  lat 90.Przyznam że czytanie tygodnika zawsze  zaczynałem od ostatniej strony, gdzie  zamieszczone były „odcinki”śp redaktora Jacka  Kwiecińskiego, oraz właśnie  felieton  Pana R. Ziemkiewicza pod stałym tytułem „zero zdziwień””.
W czasach kiedy panoszyło się z jednej strony  SLD z Kwaśniewskim a z drugiej Michnik z Wyborczą,
w tamtych czasach, dla zwykłego człowieka, katolika żyjącego z pracy najemnej   który połowę
z dzisiejszej połowy życia przeżył w komunistycznym systemie , poddanego ponownej próbie wytrzymałości na panoszące  się wszędzie złodziejstwo, cwaniactwo , szerzącą się jak zaraza fałszywą propagandę strachu, że oto idą „czarni” i zaraz  nami zawładną,w tym czasie w człowieku takim  narastało  poczucie iż  zaraz  on sam zwariuje w tym bełkocie   i totalnym zakłamywaniu  rzeczywistości. I w tedy,(dla mnie) powiem szczerze  te felietony i ta gazeta były jakąś  nadzieją ,że  nie wszyscy jednak w Polsce zwariowali ( bo spora częśc niestety tak)
i dali się otumanić (współczytelnicy) ,oraz iż  jest jakaś  „elita”  ludzi (tu  dziennikarze) którzy jednak dostrzegają  i definiują prawdziwe problemy
i opisują stan faktyczny -mówiąc  krótko jest nadzieja że przecież prawda musi w końcu zwyciężyć i to już w krótce na pewno się okaże.
I oto wczoraj 11/09 w roku A.D. 2012 udałem się-" dymając"  50 kilosów- na spotkanie z  panem  Ziemkiewiczem, żeby móc pierwszy raz w życiu usłyszeć (znanego mi tylko z mediów  ) człowieka jak to się mówi „na żywo”.
I głównie -choć nie tylko o to chodziło, bo w zasadzie to co ma do napisania i powiedzenia autor „Zgreda”, można przecież przeczytać i usłyszeć choćby w „necie” nie ruszając sie z domu przecież.
No ale dobra,pan  Ziemkiewicz  po raz już kolejny ale chyba teraz  w sposób rozszerzony zaczał od  forsowania swojej  jeszcze starej  śmiałej tezy,
że my wszyscy to jesteśmy „polactwo” oraz ,takie „społeczeństwo postkolonialne”, i co najgorsze dla nas i Polski - mamy u siebie postkolonialną  „elite”.Dlatego,- wywnioskowałem ja ze słów Pana Rafała Ziemkiewicza,, musimy  własnie teraz  - zauważmy  w tych trunych i decydujacych o dlaszych losach Państwa - zapomnieć o politykowaniu czyli wiązaniu jakiś nadzieji  z obecnymi elitami III RP ,
porzucić myśli o „wodzu”, tylko zabrać się do „organicznej pracy” , zwłaszcza  chyba nad sobą i organizować się na ten przykład  w kółka zainteresowań ,lokalne grupy strażników osiedlowych, tudzież  podejrzewam chóry kościelne, komitety społeczne
i Bóg  jeden wie co jeszcze.etc..etc.
Na ten argument podał przykład lokalnych społeczności w….Ameryce  Północej(!)
W sumie pomysł dobry i nawet porzadany , ale....
Na poparcie tezy, iż jesteśmy „postkolonialni” na całej lini,  Pan autor „Polactwa”oparł sie o analogię i opowiedział jakieś  historie o Kongresie Wiedeńskim i jego skutkach,
czyli jak to kolonizowano Afrykę i co z tego wynikło, i że nawet taki   Kościół szedł  w drugim czy  trzecim szeregu za kolonizatorami aby  swoje złupić
- i tu jakoś  wydało mi się „nie tędy”, aby opowiadać taką historyjkę   czy nawet frazę w salce parafialnej obok kościoła- to było  coś!
Mówiąc o elicie politycznej , oczywiście …wiadomo…dostało się zasłużenie Tuskowi,
Ale zaraz- co wydawało mi sie chyba głównym- też dostało się   i Kaczyńskiemu, choć trzeba uczciwie dodać że  „elegancko”   gdzieś
w połowie  wystąpienia poprosił prowadzącego o potwierdzenie, czy aby przypadkiem nie  został zaproszony przez lokalnych działaczy  PiSu(?).
Dodał przy tym  autor i  uprzedził, że co prawda nie jest tak „po polowie”, ale jednak. Ciągnąc dalej wątek zdawał się ostrzegać, że jak już się zorganizujemy, to przede wszystkim  mamy trzymać się z daleka od PiSu, bo  (bo ze tego co mówił tak wywnioskowałem) czeka nas zuchwałe
i podstępne po pierwsze  albo wessanie w szeregi i podporzadkowanie , albo  wręcz wyeliminowanie,
i domyślam się   znowu będziemy tym skolonizowanym „polactwem”.
Na te okoliczność  Pan prelegent  podał był przykład, że  oto w jakowejś  gminie którą onegdaj nawiedził był Pan Ziemkiewicz, lokalne struktury PiSu  stoczyły brutalną  walkę o mikrofon w Kościele, tzn walkę o to  kto ma jako pierwszy przemawiać na jakiejś uroczystości.Ten  jeden przykład
miał chyba nam wsytarczyć,aby przedstawić nam słuchającym, o co „pisowi” tak naprawdę chodzi.
Może i to jest przykład, ale chyba nie na tym poziomie, chyba że …ale dajmy spokój.
I tu znowu, być zaproszonym przez lokalnych działaczy PiSu,i za przeproszeniem-tak walić z buta i czesać pod włos, toż to trzeba mieć tupet! Dodatkowo dziwi, że miałem wrażenie wręcz  oskarżając PiS o chęć zawładnięcia różnych powstających organizacji społecznych i politycznych,
( w celu chyba tylko jednym-zlikwidować, znizczyć, obezwładnić) autor znanych opowiadań SF ,jakoś  nie dostrzegł i nie przytoczył faktów, iż takie organizacje -dosyć przecież  spore  jak Kluby Gazety Polskiej, Solidarni 2010 i inne- jawnie przecież przyznają się do poparcia PiSu, i Jarosława Kaczyńskiego.
Co zresztą można zobaczyć i usłyszeć  na organizowanych  przez Kluby miesięcznicach,
jak choćby tej ostatniej w Warszawie.
Pozatym nie po raz pierwszy usłyszałem z ust bohatera spotkania, iz na tym gadaniu o Smoleńsku, to najlepiej wychodza ruscy, bo tak wykombinowali że im jest na reke zeby ich o to posądzac-brawo, to silne wsparcie dla pana Premiera, który w Sejmie nie inaczej sie wyraził, tylko wlasnie tak iz z tego gadania o Smoleńsku to cieszy sie "ten tam na Kremlu".
Podsumowując, z tego wszystkiego co ja wyniosłem z tej pogadanki, to można skrócić do zdania,
iż  w obecnej sytuacji najlepiej nie głosować na nikogo, tzn może nie na „nikogo”, ale najbardziej
na PO oraz PiS, bo to jest elita postkolonialna i dopóki ona będzie rządzić w Polsce, to zawsze będziemy „skolonizaowanym polactwem” , choć uczciwie trzeba stwierdzić że specjalnie  nie dostało się SLD,ale chyba tylko z tego  powodu że nie wspominanie nawet o nich  się rozumie samo przez się.
Być może intencją i głównym celem   tej prelekcji  –mam taką nadzieje że się nie mylę,
była jakaś próba zapowiedzi i promocji nowej książki  Rafała  Ziemkiewicza-autor wprost tego nie powiedział, choć  samą publikacje   zapowiadał
i podał nawet tutuł (znam go)
Ale w sytuacji kiedy  Autor przyjechał na spotkanie bez „rękopisu” dzieła, i bez jakiegos skladnego opowiedzenia o nim, to tak naprawdę
  nie wiem po co przyjechał Pan Autor na to spotkanie, bo ani nie było to spotkanie z czytelnikami ,ani z wyborcami ani nie wiadomo z kim,
i mówiąc szczerze  po tej całej imprezie odniosłem wrażenie że jest to jakaś „odwalanka”.
Tym gorzej dla mnie, bo po tym spotkaniu sam nie wiem po co ja tam pojechałem w ogóle…!
Dodatkowo z przykrością stwierdziłem po zakończeniu spotkania  że chyba  sam Ziemkiewicz nie bardzo miał jakiś  plan swojego wystąpienia
.Ale to moje wrażenie  i oczywiście  jest subiektywne.
ps : opisane tu poczucie rozaczarowania tym spotkaniem nie oznacza że przestane czytywać R.Ziemkiewicza,
        i mimo oczywistej dla mnie samego róznicy pogladów, nadal  mam wysoki szacunek do autora "michnikowszczyzny".