Ceremonia otwarcia Olimpiady - Brytyjczycy potrafią !!!

  Cierpliwie obejrzałam cała ceremonie otwarcia 30-tych Igrzysk Olimpijskich w Londynie i byłam zachwycona.  To był najlepsza uroczystość tego rodzaju, jaka miałam okazje oglądać.  Niezwykle pomysłowa inscenizacja, poczynając od sielskiej, wiejskiej Anglii, poprzez wyspę z "Burzy" Szekspira, następnie pandemonium rewolucji przemysłowej, literaturę dziecięcą i młodzieżową, historię brytyjskiej muzyki rozrywkowej po historie ruchów społecznych /strajki, sufrażystki/, a także wspomnienie o wojskach walczących w koloniach i I wojnie światowej.  Pojawił się nawet twórca protokołu internetowego WWW.
  Wszystko przedstawione dynamicznie i barwnie w przemyślany sposób, uzupełnione filmami przedstawiającymi panoramy Wielkiej Brytanii oraz Londynu.  Królowa angielska przyleciała helikopterem wraz z odtwórca roli Bonda, Craigiem, a ogień olimpijski przypłynął Tamiza na motorówce w której był Dawid Beckham.  Takich barwnych szczegółów było znacznie więcej.  Znicz olimpijski zapaliło sześciu młodych sportowców wydelegowanych przez zasłużonych kolegów.  Nawet przemówienia przedstawicieli komitetów olimpijskich były krótkie i ciekawe.  Imprezę zakończył Paul McCartney, śpiewając wraz ze sportowcami i publicznością "Hey Jude".
   Przemarsz ekip poszczególnych państw był dobrze komentowany przez dziennikarzy Eurosportu, którzy starali się opowiadać o ich historii, oraz dotychczasowych osiągnięciach.  W całej imprezie widać było wielki wysiłek dla podkreślenia jedności całej ludzkości, a zwłaszcza wspólnoty sportowców.  Na przykład znicz olimpijski składał się z tylu miedzianych "listków" /rurek/ ile było ekip sportowych z poszczególnych krajów, a pod koniec na stadion zrzucono 7 miliardów małych karteczek, tyle ilu ludzi żyje obecnie na Ziemi.
  Eurosport zrobił ciekawą rzecz.  O 19:30 przypomniał ceremonie otwarcia Igrzysk Olimpijskich w Pekinie w 2008 roku /bez przemarszu sportowców/.  Mogłam wiec porównać obie uroczystości.  No cóż, Brytyjczycy pobili Chińczyków na głowę.  W porównaniu z ich inscenizacja, chińska była sztywna "oficjałką".  Komentatorzy Eurosportu powiedzieli w którymś momencie, omawiając poczynania Chińczyków:  "Igrzyska Olimpijskie powinny być dla ludzi wolnych"  Utrafili w sedno.  Na tym właśnie polegała podstawowa różnica między oboma ceremoniami.  W brytyjskiej czuło się ducha wolności, a w chińskiej - nie.