1. Wczoraj Prezydent Bronisław Komorowski wygłosił, a dokładnie przeczytał z kartki swoje pierwsze przemówienie z okazji Święta Niepodległości. Jego poprzednikowi ś. p. Lechowi Kaczyńskiemu nie zdarzało się to nigdy, zawsze przemawiał bez kartki i zawsze były to wystąpienia z jasno wyłożonymi tezami.
Mimo,że było to wystąpienie czytane z kartki to zawarte w nim stwierdzenia raziły swoją powierzchownością, a momentami nawet banalnością co nie najlepiej świadczy o zapleczu eksperckim Prezydenta.
2 Pierwsza teza, porzucenie partyjnych egoizmów, bo zgoda buduje i przykład dwóch adwersarzy sprzed ponad 90 lat Józefa Piłsudskiego i Romana Dmowskiego, którzy ponad osobistymi urazami podali sobie ręce i zaczęli wspólnie budować odradzające się państwo. Z tej tezy płynie sugestia, że tak powinno być i teraz i że Prezydent jest gotów wyciągnąć rękę do zgody z liderem opozycji.
Tyle tylko,że kilka dni wcześniej w programie Tomasza Lisa dokonuje analizy prezydentury swojego poprzednika i mówi o nim rzeczy nieprawdziwe, a czasami ta krytyka jest wręcz prostacka. Mówił w nim o przetrzymywaniu przez rok Traktatu Lizbońskiego bez podpisu choć Lech Kaczyński po wielokroć wyjaśniał, że czeka na wynik referendum w Irlandii, a dłużej od nas z ratyfikacją zwlekały Czechy i Prezydent Klaus, który ponoć jest już przyjacielem Komorowskiego.
Nazwał uniemożliwienie wylotu Prezydentowi Kaczyńskiemu rządowym samolotem na szczyt UE do Brukseli, „harcami wokół samolotu i wokół krzesła” choć tych zachowań wobec urzędującego Prezydenta, rząd Donalda Tuska powinien się wstydzić, do końca swoich dni. Twierdził, że na to wszystko świat patrzył ze zdziwieniem i niesmakiem czego wyrazem były artykuły w zagranicznej prasie na ten temat.
Jeżeli Prezydent Komorowski przyjmuje, że krytyka czegoś co dzieje się w Polsce w zagranicznej prasie powinna być powodem do zmian, które zagranicznej prasie się będą podobały to naprawdę należy się zacząć niepokoić.
3. Druga teza „Polska nie musi drżeć o swoją suwerenność tak jak jej poprzedniczka w okresie międzywojennym”. Tak to prawda jesteśmy członkiem NATO i UE ale coraz częściej możni tego świata dogadują się ponad naszymi głowami i trzeba być ślepym,żeby tego nie dostrzegać.
Zablokowanie budowy amerykańskiej tarczy antyrakietowej w Polsce i w Czechach przez Rosję, budowa Gazociągu Północnego przez Rosję i Niemcy choć godzi to nasze interesy ekonomiczne i solidarność energetyczną UE czy odzyskiwanie przez Rosję wpływów ekonomicznych i w konsekwencji politycznych na Ukrainie, a także niestety i w Polsce to przykłady na to, że można tracić suwerenność nie tylko w konsekwencji działań zbrojnych.
Czyżby Prezydent Komorowski o takim oddziaływaniu tych mocniejszych na tych słabszych nie wiedział, czy też nie chce dostrzec zagrożeń jakie fundują nam nasi najbliżsi sąsiedzi?
4. I wreszcie trzecia teza „różnorodność jest normalnością. Różnorodność jest wartością. Jest nieodłączną cechą demokracji”. Jeżeli Prezydent Komorowski naprawdę wierzy w to co przeczytał z kartki, to dlaczego rządzący mający już pełnię władzy tak brutalnie zwalczają opozycję, odmawiając jej wręcz prawa do istnienia.
Dlaczego używają do tego sprzyjających im mediów prywatnych, a także przejętych niedawno mediów publicznych? Dlaczego ostatnia patrząca choć trochę na ręce władzy ogólnopolska gazeta ma zniknąć bo rząd chce rozwiązać wydającą ją spółkę? Tych pytań może być znacznie więcej ,bo po działaniach rządzących widać, że różnorodności raczej nie znosi.
5. Gdyby takie „głębokie” przemówienie wygłosił poprzednik Prezydenta Komorowskiego, śmiechów , żartów i uszczypliwości byłoby co niemiara. Teraz wszystkie media i obecni w nich komentatorzy polityczni z najgłębszą powagą przywoływali Prezydenta nawołującego do zgody, podkreślającego bardzo dobre stosunki z sąsiadami, zwolennika wręcz niczym nieograniczonej demokracji.
Myślę jednak, że wystąpienia publiczne Prezydenta Komorowskiego w szczególności te wygłaszane bez kartki muszą być niesłychaną przykrością, szczególnie dla członków jego Komitetu Honorowego i wszystkich tych ,którzy tak bardzo zachwalali walory intelektualne ich kandydata.