Po co Polsce Rymkiewicz? Po co Polsce poeci?

W każdej epoce ten problem wraca:
Polsce poeta się nie opłaca.

Ten wrzód na ciele, ten wieczny krytyk
każdej władzuni wnet robi przytyk.

A to mu ustrój się nie podoba...
Więc wyszczekany niczym Zagłoba

mordę drze dzielnie, na pół powiatu!
Że władza be jest! – oznajmia światu.

Że łże i kradnie nasza władzunia! -
w Gdańsku, Warszawie, koło Torunia,

na każdym szczeblu i w każdej wiosce!... -
płacze poeta. Udaje troskę!

Troskę o Polskę – ojczysty kraj,
który jest be, a miał być naj.

Tu wniosek prosty sam już się kluje:
trzeba coś zrobić z głupim niechlujem,

co ferment sieje w lewo i w prawo,
a naród czasem bije mu brawo.

Wtedy poeta głośniej drze mordę.
Może więc nasłać policji hordę?

A może poszczuć go ABW?
Może mu wtedy zabraknie słów,

by jadem pluć w świętą władzunię,
która wie lepiej i wszystko umie!

Lecz wtedy zrobi się męczennika
z łachudry, co ma czym prędzej znikać!

Na nic więc paka oraz glinowo.
Z paki on zacznie pisać na nowo.

Z paki on wyśle w świat limeryki!
Napisze pamflet do Ameryki,

że go tu żywcem się dziś morduje,
że w pace brutal mordę mu kuje!

Lepiej nie tykać tej wrednej pluskwy.
Żeby mu łapy dwie lewe uschły...

Głodem poetę trudno zamorzyć.
Głodny i tak drań się nie ukorzy!

On głodny łazi całe swe życie.
Przyzwyczajony... Wyżebrze picie,

kawałek chleba i co mu trzeba.
Zapłacze gorzko, spojrzy do nieba -

wzbudzi u ludzi współczucia odruch.
Z każdego stołu spadnie mu okruch.

Może gorzały mu nie żałować?
Może więc wódy przed nim nie chować?

W gorzale mordę niech swoją moczy!
A może potem z okna wyskoczy?

O tak! To wszystkim się – ach! - opłaca.
Skacz więc, poeto! Skacz! Leć! Nie wracaj!

Legendą będziesz! I bohaterem!
A nie – jak teraz – bez grosza zerem!

Martwy poeta – to jest mistrz wielki!
Wielbi go władza i naród wszelki.

Da mu się dołek i na Powązkach...
Niech sobie leży. Niech już nie kąsa

władzuni, co pogrzeb w mig mu wyprawi
na państwa koszt i go wybawi

od trosk doczesnych, od mar i lęków...
Hołd mu się odda – nawet w przyklęku.

I niech tam leży w spokoju, w ciszy...
Stamtąd poety nikt nie usłyszy.

Na nieszczęście prześwietnej władzuni - także tej czwartej - zawsze znajdzie się taki poeta, który nie da się zagonić w kozi róg. Trzymam kciuki za prof. Rymkiewicza! Niech ta nasza polska ślepa Temida przestanie się wreszcie hańbić.

Natomiast Michnikom i innym świętym krowom III RP, mam do powiedzenia tylko jedno: wszystkich nas nie pozamykacie w pace. Przestanie pisać Rymkiewicz - zacznie pisać ktoś inny. Przed krytyką nie uciekniecie NIGDY.

Ostry rylec poety już na was czeka!