Zbigniew Herbert udzielał kiedyś wywiadu. Jego kot przechadzał się cały czas po biurku z ogonem na baczność i - jak to kot -usiłował zwrócić uwagę na tego, który jest tu najważniejszy. W jakiejś chwili, kiedy kot ustawił się równo na linii kamera - twarz Poety - Zbigniew Herbert przerwał wypowiedź i zwrócił się do kota:
- Słuchaj, może ustalimy, który z nas w końcu udziela tego wywiadu?
A oto wiersz Herberta o kocie:
Kot
Jest cały czarny, lecz ogon ma elektryczny.
Gdy śpi na słońcu, jest najczarniejszą rzeczą, jaką sobie można
wyobrazić. Nawet we śnie łapie przerażone myszki. Poznać
to po pazurkach, które wyrastają mu z łapek. Jest strasznie
miły i niedobry. Zrywa z drzew ptaszki, zanim dojrzeją.
A ponieważ inne zwierzęta nie mają swoich dni, przez co są ciężko poszkodowane, dodaję też wiersz ks.Twardowskiego „Nie tylko my”
Czytamy - Bóg tak umiłował świat...
a więc nie tylko ludzi
ale i pliszkę
odymioną pszczołę
jeża eleganta wprost spod igły
nawet muła ni to ni owo
bo ani to koń ani osioł
(żal że go człowiek stwarzał
żyje jak kawaler co się nie rozmnaża)
gruszę co kwitnie zaraz przed jabłonią
liście konwalii prawie bez ogonka
cielę co za matką się wlecze
a my tak czulimy się do Boga
jakby On miał nas tylko kochać w świecie
- Zaloguj lub zarejestruj się aby dodawać komentarze
- Odsłony: 2617
Czy ja wiem, czy piszemy za często? Tak sobie myślę, że dzieło Bożego stworzenia zasługuje na zachwyt.