1.Z kolejnych posiedzeń Rady Unii Europejskiej polski rząd przywozi same sukcesy. Można nawet odnieść wrażenie na tych szczytach to przede wszystkim polskie sprawy idą pomyślnie a inne kraje takich sukcesów nie odnoszą. Nic bardziej błędnego. Każdy z krajów członkowskich UE maksymalnie pilnuje swoich interesów a tam gdzie one kolidują z innymi i jest konieczność zawarcia kompromisu, kompromis ten z reguły uwzględnia racje silniejszego. Żeby nie być gołosłownym przypomnę tylko sukces z grudniowego szczytu jeszcze za prezydencji francuskiej w sprawie pakietu klimatycznego. Polegał on na tym, że pozwolenia na emisję CO2 nasze przedsiębiorstwa będą kupowały w całości dopiero od 2020 roku. Mimo tego sukcesu energia elektryczna dla przedsiębiorstw podrożała o 30-40% a dla gospodarstw domowych tylko o 10% bo Urząd Regulacji Energetyki wyższych podwyżek na szczęście dla nas nie zaakceptował. Ceny energii elektrycznej rosną gwałtownie bo spółki produkujące i sprzedające energię przygotowując przyszłe inwestycje w ekologiczne wytwarzanie energii już teraz zbierają na nie środki finansowe. Teraz dowiadujemy także, że będziemy się składać na specjalnie powołany w ramach UE fundusz, który będzie pomagał krajom rozwijającym w ograniczaniu emisji CO2 według zasady „im więcej emitujesz tym więcej płacisz”. Oznaczało by to, że biedniejsze kraje UE z zapóźnionymi technologiami w przemyśle będą płacić na ten fundusz zdecydowanie więcej niż kraje bogate. I tak powoli wielki sukces w sprawie pakietu klimatycznego zamienia się w sukces niestety coraz mniejszy.
2.Na kolejnym spotkaniu szefów rządów (posiedzenie przygotowujące szczyt marcowy) już podczas prezydencji czeskiej znowu same sukcesy. Z marszu odrzuciliśmy propozycję węgierską o przygotowaniu przez UE dla krajów Europy Środkowo-Wschodniej pakietu pomocowego w wysokości 190 mld euro bo ponoć my takiej pomocy nie potrzebujemy choć gołym okiem widać, że polska gospodarka ma się coraz gorzej i bez zewnętrznego wsparcia się nie obejdzie. Zgodziliśmy się na wielką europejską pomoc adresowaną do własnego przemysłu samochodowego przez największe kraje UE podczas gdy one tyle, że trochę wcześniej nie zaakceptowały znacznie mniejszej naszej skierowanej do przemysłu stoczniowego co spowodowało likwidację dwóch największych polskich stoczni. Sukcesem było także wymuszenie wyrzeczenia się przez największe kraje UE stosowania protekcjonizmu, a tu masz babo placek. Niemcy zamykają swój rynek pracy na kolejne 2 lata dla pracowników z nowych krajów członkowskich, a Francja bez żadnych ceregieli przy okazji udzielania pomocy rządowej zakładom Renault, zobowiązała tę firmę do przeniesienia do Francji produkcji tych samochodów ze Słowenii. Przecież to najczystszej próby protekcjonizm.
3.Ostatni szczyt w Brukseli. A jakże same sukcesy. Z 5 mld euro nadwyżki budżetowej z lat poprzednich otrzymaliśmy 330 mln euro na ważne projekty energetyczne tyle tylko, że środki te trzeba wydatkować do roku 2010. Na budowę instalacji wychwytywania i magazynowania CO2 w elektrowni w Bełchatowie 180 mln euro, 80 mln na gazoport w Świnoujściu przy czym obie inwestycje wg planów mają być zakończone dopiero w 2015 roku co zapewne oznacza, że są one zaledwie w sferze koncepcyjnej. Nie chciałbym bym być złym prorokiem ale wydaje mi się że przez niewiele więcej niż półtora roku nie da się wykorzystać tych środków na realizację tych przedsięwzięć. Czy w takim razie nie trzeba było pod środki unijne zgłosić bardziej zaawansowanych projektów albo też negocjować znacznie dłuższy okres na wykorzystanie tych środków. Oby się nie okazało, że na koniec roku nie ma już sukcesu. UE postanowiła jednak o przygotowaniu 50 mld euro pomocy dla krajów Europy Środkowo-Wschodniej tym razem chyba już bez naszego sprzeciwu.
4. Przedstawicielom polskiego rządu, którzy będą uczestniczyli w kolejnych szczytach UE radziłbym aby po ich zakończeniu nie ogłaszali samych sukcesów bo od tych kolejnych setek milionów euro Polakom naprawdę przewróci się a w głowach i uwierzą, że tylko i wyłącznie przy pomocy unijnych pieniędzy będziemy rozwijali nasz kraj. Bo przecież wiadomo, że cały unijny budżet to zaledwie 1% PKB i za takie pieniądze można zaledwie wspomagać procesy rozwojowe poszczególnych krajów członkowskich a zasadniczą część inwestycji trzeba sfinansować we własnym zakresie.
Z kolejnych posiedzeń Rady Unii Europejskiej polski rząd przywozi same sukcesy. Można nawet odnieść wrażenie na tych szczytach to przede wszystkim polskie sprawy idą pomyślnie a inne kraje takich sukcesów nie odnoszą.