Kto ty jesteś? Test Chestertona.

Gilbert Keith Chesterton wbrew lansowanym teoriom o "mrokach średniowiecza" uważał,  że  w średniowieczu ludzki intelekt wspiął się na wyżyny swych możliwości, a filozofia po Świętym Tomaszu z Akwinu już tylko pchała człowieka w coraz większe szaleństwo. Realizując średniowieczny ideał Mądrości, używał więc intelektu do rozróżniania prawdy i fałszu, czyli do tego, do czego intelekt powinien służyć.

Był apologetą katolicyzmu nie tylko jako religii, ale jako pewnej konkretnej filozofii życiowej i konkretnej cywilizacji, której historia urwała się wraz z nadejściem Reformacji.

Chesterton  ze stosunku ludzi do Polski uczynił metodę ich poznawania. Pisał tak:

Zawsze byłem stronnikiem polskiej idei, nawet wtedy, gdy moje sympatie opierały się wyłącznie na instynkcie (…).
Moja instynktowna sympatia do Polski zrodziła się pod wpływem ciągłych oskarżeń miotanych przeciwko niej; i – rzec mogę – wyrobiłem sobie sąd o Polsce na podstawie jej nieprzyjaciół.
Doszedłem mianowicie do niezawodnego wniosku, że nieprzyjaciele Polski są prawie zawsze nieprzyjaciółmi wielkoduszności i męstwa.
Ilekroć zdarzało mi się spotkać osobnika o niewolniczej duszy, uprawiającego lichwę i kult terroru, grzęznącego przy tym w bagnie materialistycznej polityki, tylekroć odkrywałem w tym osobniku, obok powyższych właściwości, namiętną nienawiść do Polski.
Nauczyłem się oceniać ją na podstawie tych nienawistnych sądów – i metoda okazała się niezawodną.

W Wikipedii pod hasłem Polska mamy cały szereg "złotych myśli" przeróżnych "wielkich ludzi" o Polsce. 
Ich wspólny mianownik - co ciekawe - stanowi    wrogi do Polski stosunek.

Co mnie obchodziła Polska! Co to było – Polska? (Gunter Grass)

Czasami mi się wydaje, że ten kraj jest chory psychicznie. (Wisława Szymborska)

Mówimy o Polsce. Tam nic i nigdy nie jest normalne. (Andrzej Sapkowski)

Największym problemem Polski jest zły stosunek do samego siebie: podejrzliwość, kłótliwość, swarliwość, nienawiść, kompleksy, brak pewności siebie i negatywny stosunek do własnej historii. I aby jeden drugiemu mógł dojechać dobrze, gotów jest przy okazji popełnić samobójstwo. ( Władysław Bartoszewski)

Największe zagrożenia dla Polski to nacjonalizm i klerykalizm. ( Jerzy Giedroyć)

O take Polskę zawsze walczyłem. ( Lech Wałęsa)

Polska niepodległa jest bardzo niebezpieczna dla Rosji. Stanowi zło! ( Włodzimierz Lenin)

Zniszczenie Polski jest naszym pierwszym zadaniem. ( Adolf Hitler)

Polskość to nienormalność (Donald Tusk)

No cóż, po zastosowaniu testu Chestertona staje się chyba jasne, z kim mamy do czynienia.

A przecież ci, którzy Polskę kochali, napisali o Niej rzeczy piękne.
I prorocze.
I chyba dlatego nie ma ich w  Wikipedii.

Polska to jest wielka rzecz.
podłość odrzucić precz,
wypisać świętą sprawę
na tarczy,
jako ideę, godło,
i orle skrzydła przyprawić...

Wyspiański, Wesele Akt II sc.10

Żyłem z wami, cierpiałem i płakałem z wami,
Nigdy mi, kto szlachetny, nie był obojętny,
Dziś was rzucam i dalej idę w cień - z duchami
A jak gdyby tu szczęście było - idę smętny.

(...)

Lecz zaklinam - niech żywi nie tracą nadziei
I przed narodem niosą oświaty kaganiec;
A kiedy trzeba - na śmierć idą po kolei,
Jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec!...

(Testament mój - Juliusz Słowacki)

Ojczyzna jest naszą matką ziemską. Polska jest matką szczególną. Niełatwe są jej dzieje, zwłaszcza na przestrzeni ostatnich stuleci. Jest matką, która wiele przecierpiała i wciąż na nowo cierpi. Dlatego też ma prawo do miłości szczególnej.

Jan Paweł II

 
Cokolwiek będzie, cokolwiek się stanie,
Jedno wiem tylko: sprawiedliwość będzie,
Jedno wiem tylko: Polska zmartwychwstanie,
Jedno wiem tylko: na dziejów przestrzeni
Grób nasz nam w życia gmach się przepromieni.

Jedno wiem tylko: krzykniemy serdecznie:

“Bądź Ty pochwalon, święty Boże, wiecznie!”

(Zygmunt Krasiński)

I rzekła nakoniec Polska: ktokolwiek przyjdzie do mnie będzie wolny i równy,
gdyż ja jestem Wolność.

Ale królowie posłyszawszy o tym zatrwożyli się w sercach swych i rzekli: Wypędziliśmy z ziemi Wolność, a oto powraca w osobie Narodu sprawiedliwego, który nie kłania się bałwanom naszym. Pójdźmy, zabijmy Naród ten.

I uknowali między sobą zdradę.

I umęczono naród polski, i złożono w grobie, a królowie wykrzyknęli: Zabiliśmy i pochowaliśmy Wolność.
(...)
A wykrzyknęli głupio, bo popełniając ostatnią zbrodnię, dopełnili miary nieprawości swych, i kończyła się potęga ich wtenczas, kiedy się najwięcej cieszyli.
(...)
A trzeciego dnia dusza wróci do ciała, i naród zmartwychwstanie, i uwolni wszystkie ludy Europy z niewoli.

I przeszło już dni dwa; jeden dzień zaszedł z pierwszym wzięciem Warszawy, a drugi dzień zaszedł z drugim wzięciem Warszawy, a trzeci dzień wnidzie, ale nie zajdzie.

A jako za zmartwychwstaniem CHRYSTUSA ustały na ziemi całej ofiary krwawe, tak za zmartwychwstaniem narodu polskiego ustaną w Chrześcijaństwie wojny.

(Adam Mickiewicz, Księgi Narodu i Pielgrzymstwa Polskiego)

Jest jeszcze miłość,
Raniona miłość
Samotna, gorzka,
Której nic nie odstraszy:
Dla "śmiesznej nędzy polskiej",
Dla sensu nad klęską
Wszystkiemu na przekór
Budować co można,
Co zbudowane
To nasze.

Miłość karalna
Miłość raniona,
Trud by dorównać
Niepodzielności sumienia:
Wszystkiemu na przekór
Idzie milczący
Ale go słychać,
Świadomy siebie
Krok pokolenia.

Z lądu na morze
Białe okręty
spychają w życie
Nieznani,
Zamknięci w sobie
Ludzie bezsłowni:
W mieście uśpionym
Świeci im w pustce
Nocna ojczyzna,
Lampa w pracowni.

Tam przemijały
Złe, nadliczbowe
Godziny rozpaczy;
Zmory pamięci,
I stamtąd płyną
Rozchybotane
Ale je widać
Maszty nadziei
Na każdym okręcie.

To jest ta miłość,
Miłość raniona
Co przeliczyła
Całe bogactwo
Odbudowane
Rana po ranie:
Wierność sumieniu,
Sens ponad klęską,
Tego nie wezmą,
To było nasze
Jest i zostanie.

Kazimierz Wierzyński, Nocna Ojczyzna z tomiku "Czarny polonez"1968

Idź dokąd poszli tamci do ciemnego kresu
 po złote runo nicości twoją ostatnią nagrodę

idź wyprostowany wśród tych co na kolanach
wśród odwróconych plecami i obalonych w proch

ocalałeś nie po to aby żyć
masz mało czasu trzeba dać świadectwo

bądź odważny gdy rozum zawodzi bądź odważny
 w ostatecznym rachunku jedynie to się liczy

a Gniew twój bezsilny niech będzie jak morze
ilekroć usłyszysz głos poniżonych i bitych

niech nie opuszcza ciebie twoja siostra Pogarda
dla szpiclów katów tchórzy - oni wygrają
pójdą na twój pogrzeb i z ulgą rzucą grudę
a kornik napisze twój uładzony życiorys

i nie przebaczaj zaiste nie w twojej mocy
 przebaczać w imieniu tych których zdradzono o świcie

strzeź się jednak dumy niepotrzebnej
oglądaj w lustrze swą błazeńską twarz
powtarzaj: zostałem powołany - czyż nie było lepszych

strzeż się oschłości serca kochaj źródło zaranne
ptaka o nieznanym imieniu dąb zimowy
światło na murze splendor nieba
one nie potrzebują twego ciepłego oddechu
są po to aby mówić:nikt cię nie pocieszy

czuwaj - kiedy światło na górach daje znak -wstań i idź
dopóki krew obraca w piersi twoją ciemną gwiazdę

powtarzaj stare zaklęcia ludzkości bajki i legendy
bo tak zdobędziesz dobro którego nie zdobędziesz
powtarzaj wielkie słowa powtarzaj je z uporem
jak ci co szli przez pustynię i ginęli w piasku

a nagrodzą cię za to tym co mają pod ręką
chłostą śmiechu zabójstwem na śmietniku

idź bo tylko tak będziesz przyjęty do grona zimnych czaszek
do grona twoich przodków: Gilgamesza Hektora Rolanda
obrońców królestwa bez kresu i miasta popiołów

Bądź wierny Idź

Zbigniew Herbert, Przesłanie Pana Cogito)