Lis,Olejnik,Gugała-wzorce „obiektywnego” dziennikarstwa

 1. Cała trójka to mainstramowi dziennikarze, pracujący zarówno w mediach publicznych jak i prywatnych, laureaci wielu nagród w tym dla najlepszych dziennikarzy i to po wielokroć.
Że są zaangażowani po jednej stronie politycznego sporu toczonego w Polsce czyli po stronie rządzącej przez ostatnie 4 lata Platformy, wiadomo od dawna ale sposób w jaki w zaprezentowali się w ostatnich dniach, przejdzie do historii „obiektywnego” dziennikarstwa.
2. Lis wprawdzie na początku rozmowy podziękował za przyjęcie zaproszenia do udziału w jego programie Jarosławowi Kaczyńskiemu ale później sposób prowadzenia rozmowy, wyraz twarzy, gestykulacja pokazywały, że na oczach widzów mogło dojść do fizycznego linczu na prezesie PiS.
Redaktor Lis wprawdzie przygotował się do linczu merytorycznego ale po wpadce kiedy to powiedział, że PiS podwyższył podatki na co Prezes Kaczyński zareagował stwierdzeniem, że przecież je obniżył (i to nie tylko podatek ale także składkę rentową), zostawił pytania związane z programem partii i rozpoczął omawianie historii sprzed 20, 4 i 3 lat (sprawa pistoleciku, wypowiedzi ojca Rydzyka i meczu Jagiellonii), tak jakby to właśnie te kwestie były najważniejsze dla przyszłości naszego kraju.
Pod koniec rozmowy kiedy agresja dziennikarza sięgała już zenitu, pozwolił sobie już na otwarte kłamstwa, przepytując Prezesa skąd kandydują młode panie znajdujące się na plakacie wyborczym Prawa i Sprawiedliwości.
3. Nie mogła być gorsza od Lisa z telewizji publicznej, redaktor Monika Olejnik z TVN, która w swojej „kropce nad i” wzięła na celownik posła Adama Hofmana. Tym razem pół programu było poświęcone dwom zdaniom z ostatniej książki „Polska moich marzeń” w których Kaczyński pisze, że wybór Angeli Merkel na kanclerza Niemiec nie był przypadkowy.
Wokół tego stwierdzenia od poniedziałku mainstreamowe media urządziły wręcz histerię, choć każdy kto tylko trochę interesuje się tymi kwestiami doskonale wie,że ustępujący kanclerz Helmut Kohl „namaścił” swoją następczynię w partii przede wszystkim dlatego, że reprezentowała landy wschodnie, a sprawa bezkolizyjnego zjednoczenia obu części Niemiec była dla tego kraju kwestią fundamentalną. I o tym w swojej książce napisał Kaczyński.
Schemat jaki tu zastosowano jest klasyczny, najpierw wywołuje się histerię w kraju , inspiruje się zagranicznych (w tym przypadku niemieckich dziennikarzy, wręcz posuwając im gotowe teksty) ci piszą do swoich gazet , a następnie media potęgują napięcie informując ,że sprawa nabrała międzynarodowego rozgłosu bo piszą o niej zagraniczne gazety.
I robi się to nie dlatego, że tekst Kaczyńskiego w jakikolwiek sposób mógł zagrozić stosunkom polsko niemieckim ale dlatego aby dokopać Kaczyńskiemu i na ostatniej prostej nastraszyć Prezesem PiS-u wyborców, którzy się wahają. Przy tym dziennikarze cynicznie twierdzą, że robią to dla polskiej racji stanu.
4. Samego siebie przeszedł Jarosław Gugała, który do tej pory w Polsacie uchodził za w miarę obiektywnego dziennikarza. W rozmowie z posłem Hoffmanem i on doszedł do wniosku, że jak rasowy polityk powinien stanąć w obronie polskiej racji stanu, której zagraża PiS. Już po 2 pytaniu zaatakował bardzo spokojnego Hoffmana, który furią dziennikarza był wyraźnie zaskoczony.
Tu także było przywoływanie reakcji mediów niemieckich na tekst Kaczyńskiego w tym takich autorytetów jak dziennikarka, która kiedyś ś.p. Lecha Kaczyńskiego nazywała w swoim tekście kartoflem.
A przy tym wyraz twarzy, gestykulacja, emocje jakby był pod wpływem środków odurzających pokazały, że na bok poszły wszelkie pozory dziennikarskiego warsztatu.
5. Kampania wyborcza dobiega już końca ,dzisiaj o 24 mija czas kiedy można jeszcze przekonywać szczególnie niezdecydowanych wyborców.
Miejmy nadzieję, ze ta wręcz skrajna agresja wobec PiS-u, manstreamowych dziennikarzy, tak wpisująca się w charakter ostatniego spotu wyborczego Platformy „Oni pójdą na wybory. A Ty?”, zostanie zauważona przez wyborców i już jednoznacznie ich przekonana do głosowania na Prawo i Sprawiedliwość.
Coraz bardziej jasne jest bowiem, dlaczego mamy do czynienia z tym medialnym frontem obrony rządów Platformy. Za dużo do stracenia mają te wszystkie środowiska i dlatego w myśl komunistycznej zasady, że „raz zdobytej władzy nie oddaje się nigdy”, bronią rządzących nawet przy użyciu antydemokratycznych metod.
Jeżeli niezdecydowani wyborcy odstawią jak widać bardzo „zależne media” i zaczną myśleć samodzielnie to zwycięstwo Prawa i Sprawiedliwości będzie w zasięgu ręki.