Oczywiście mam na myśli stworzenia z greckiej mitologii, bo tak jak u Homera ich piękny śpiew wabił żeglarzy ku podwodnym skałom na zagładę, tak dzisiaj nawoływanie pana premiera Donalda Tuska do oszczędzania, wciągnąć może nasze gospodarstwo krajowe w spiralę pogłębiającego się kryzysu.
Sensowny byłby postulat pana premiera, aby skorygować budżet, jeśli go błędnie zaplanowano. Do tego konieczna jest (wymóg konstytucyjny) nowelizacja Ustawy budżetowej, uchwalonej notabene przez Sejm kilka tygodni temu, a opublikowanej dokładnie 23 stycznia 2009 r. w Dz. U. nr 10. Ale nie! Pan premier powiada stanowczo, iż korekta budżetu jest niepotrzebna! Kategorycznie nakazuje zaś ministrom oszczędności – jak to nazywa – na kwotę 17 miliardów zł.
Przyjrzyjmy się problemowi w skali mikro. Przeciętny pan Kowalski, uzyskujący przeciętne dochody postanawia pójść za radą premiera i przystępuje do oszczędzania – bo jest kryzys, idą ciężkie czasy i warto coś odłożyć. Rezygnuje z postanowionych zakupów ubrań, nowej pralki i kanapy. Im więcej ludzi pójdzie za radą pana premiera, tym bardziej spadnie sprzedaż.
W skali makro wspomniana spirala zakręci zgodnie ze schematem: spadek popytu > spadek sprzedaży > spadek zamówień > spadek produkcji > spadek zatrudnienia > spadek dochodów > spadek popytu > spadek sprzedaży itd... Pogłębiający się tak kryzys powodował wreszcie będzie utratę płynności finansowej przedsiębiorstw i ich bankructwa, a gdy wystąpi efekt kostek domina, nastąpi kompletna katastrofa gospodarcza!
Pan premier, opowiadając takie herezje, albo jest nie całkiem ok. z głową, albo traktuje mnie jak idiotę. Co lepsze traktuje tak też swój elektorat. Niewątpliwym pocieszeniem jest przy tym możliwość, iż ten pana premierowy syreni śpiew zamieni się w łabędzi!