Ideologia LGBT czy jednak polityka UE wobec Polski

Polska Konstytucja jednoznacznie określa co to jest małżeństwo i jakim prawom podlega. A przepisy Unijne ?

 „Czym jest LGBT? To po prostu Lesbian, Gay, Bisexual, Transgender czyli lesbijki, geje, biseksualiści i transseksualiści. Pozornie zatem mówimy o grupie ludzi kochających inaczej. W istocie LGBT spełnia wszelkie encyklopedyczne warunki ideologii. Ideologia – system poglądów, idei, pojęć jednostki lub grupy ludzi – tak czytamy w Słowniku Języka Polskiego PWN. Ci, którzy utożsamiają się z ruchem LGBT wyrażają swoje poglądy, idee, określają jednostkę i są grupą ludzi. Niby rzecz oczywista, lecz często kwestionowana. Kto zatem stoi za tą ideologią? Czy jest jeden przywódca, ideolog? A może twarz ruchu? Nie. To swego rodzaju franczyza, bardziej dostosowująca się do okoliczności ideologia niż jakiś spójny twór. Jednak źródła finansowania tej ideologii są bardzo konkretne. 

W Polsce mieszka ponad 37 milionów ludzi. Według najnowszych badań IPSOS1 9 procent z nich to osoby LGBT+.

Nie istnieją konkretne dane ilościowe na temat liczebności tęczowych rodzin, czyli par osób tej samej płci, wychowujących dzieci w Polsce, lecz dostępne badania pozwalają szacować tę liczbę na ok. 50 tys. rodzin2. W świetle polskiego prawa te rodziny nie istnieją.

Według badań CBOS na temat społecznego postrzegania homoseksualności z 2024 roku, mimo znaczącej poprawy na przestrzeni lat, aż 63% ankietowanych udzieliło odpowiedzi przeczącej na pytanie „Czy zna Pan(i) osobiście jakiegoś geja lub lesbijkę?”. To oznacza, że 2 osoby na 3 sądzą, że nie znają żadnej osoby homoseksualnej – co w rzeczywistości jest niemożliwe. 
 
Co znajduje się pod powierzchnią politycznie poprawnych haseł eurounijnych twierdzących, m.in. że „siła społeczna, polityczna i gospodarcza UE wynika z jedności w różnorodności: Równość i niedyskryminacja to fundamentalne wartości i prawa UE, zapisane w Traktatach i Karcie Praw Podstawowych”? Ciekawa analiza przeprowadzona została przez Athena Forum i opublikowana w formie raportu pt. „ Beneath the Surface”(Pod powierzchnią) 

Od ponad dekady tożsamość płciowa zmienia europejskie prawo, politykę i instytucje – promowana poprzez wytyczne, strategie i instrumenty prawa miękkiego, które omijają demokratyczną kontrolę. Ta zmiana ma daleko idące konsekwencje: podważa prawa kobiet, znosi zabezpieczenia dla dzieci i młodzieży, zaciemnia dane i statystyki oraz ogranicza wolność słowa. Używając celowo niejasnego języka, zmienia ramy prawne i polityczne dla milionów Europejczyków. 

Z najnowszego badania IPSOS LGBT+ Pride 2024 Global Survey wynika, że osoby homo- i biseksualne stanowią 9%, a osoby transpłciowe 2% polskiego społeczeństwa8. Nawet jeśli przyjmiemy konserwatywne dane szacunkowe, mówiące o 5% osób LGBT+ w skali kraju, przejście przez życie bez zetknięcia się z osobą ze społeczności jest wątpliwe. Polacy i Polki mają kontakt z osobami LGBT+ w szkole, pracy, rodzinie, sąsiedztwie, kościele, na imprezie u znajomych i w osiedlowym warzywniaku, tylko często nie zdają sobie z tego sprawy.

 Według tego raportu, UE i Rada Europy utworzyły gęstą sieć agencji, grup ekspertów i paneli doradczych, których „niewiążące” rekomendacje w coraz większym stopniu kształtują programy legislacyjne w państwach członkowskich UE. Wspierane dziesiątkami milionów euro z programów UE i fundacji praw człowieka, organizacje te działają jako „eksperci” w konsultacjach i przesłuchaniach, wykorzystując swój charakter doradczy do kształtowania zarówno prawa, jak i wiążącej polityki.

Raport stwierdza, że koncepcje, które niegdyś ograniczone były do dyskursu aktywistów, są obecnie systematycznie włączane do administracji publicznej, wpływając na prawo, politykę i kulturę instytucjonalną w wielu sektorach, od sal lekcyjnych i klinik po krajowe strategie równości.

Pod hasłami inkluzji i praw człowieka, grupy te rozszerzyły swoje wpływy poprzez strategiczne spory sądowe, lobbing i kompleksowe kampanie szkoleniowe w instytucjach UE, społeczeństwie obywatelskim i mediach. W rezultacie, jak ostrzega raport, powstaje środowisko instytucjonalne, w którym kwestionowanie ortodoksyjnego podejścia do tożsamości płciowej może wiązać się z ryzykiem zawodowym lub prawnym.

UE i Rada Europy włączyły zasady SOGIESC (orientacja seksualna, tożsamość i ekspresja płciowa oraz cechy płciowe) do ram przeciwdziałania nienawiści i równości, finansując szeroko zakrojone programy, w tym zestawy narzędzi edukacyjnych, podręczniki dla policji oraz kampanie uświadamiające w zakresie technologii cyfrowych. W rezultacie szkoły, uniwersytety, organizacje medialne i organy sądowe są coraz częściej szkolone w zakresie działania w wąskim przedziale dozwolonej ekspresji. Niepotwierdzenie tożsamości płciowej może skutkować skargami, dochodzeniami lub działaniami dyscyplinarnymi.

Krytyka ideologii tożsamości płciowej, nawet jeśli jest oparta na faktach i pełna szacunku, jest obecnie często klasyfikowana jako mowa nienawiści. Mechanizmy pierwotnie przeznaczone do zwalczania podżegania i dyskryminacji, jak twierdzą autorzy raportu, stały się instrumentami egzekwowania konformizmu ideologicznego, odstraszając od sprzeciwu poprzez presję społeczną i instytucjonalną.

Ta eurounijna ideologia wykracza już poza granice Europy. Unijne fundusze, dyplomacja i sieci polityczne są mobilizowane w celu globalizacji „norm” dotyczących tożsamości płciowej pod pretekstem promowania praw człowieka. UE sfinansowała np. program w Indiach gdzie 425 osób poprzez deklarację uzyskało legalną zmianę płci.

W UE kilka instytucji odegrało kluczową rolę w realizacji tego programu. Intergrupa Parlamentu Europejskiego ds. Praw Osób LGBTIQ+ działała jako kanał przekazu postulatów transaktywistów, a agencje takie jak Agencja Praw Podstawowych i Europejski Instytut ds. Równości Kobiet i Mężczyzn (EIGE) wzmacniały tę ideologię poprzez raporty, zalecenia i gromadzenie danych.

Autorzy raportu „Beneath the Surface” ostrzegają, że europejska „Unia Równości” grozi przekształceniem się w „unię ideologii”, w której biologiczna rzeczywistość zostanie zastąpiona przez samodeklarację, a głosy sprzeciwu, zwłaszcza głosy obrońców praw kobiet, edukatorów i dziennikarzy, zostaną zmarginalizowane.

Instytucje europejskie w swojej chorej ideologicznej wizji oddalają się od rzeczywistości biologicznej i materialnej prawdy.

Athena Forum to europejski think tank i ośrodek strategiczny, którego celem jest ochrona i promowanie praw opartych na płci w prawie, polityce i społeczeństwie obywatelskim, a także przeciwdziałanie ich błędnemu przedstawianiu w dyskursie publicznym.

W polskiej Konstytucji małżeństwo jest zdefiniowane w Art. 18 jako związek kobiety i mężczyzny, a także jest objęte ochroną i opieką Rzeczypospolitej Polskiej. Dodatkowo, Art. 47 gwarantuje każdemu prawo do ochrony życia prywatnego, rodzinnego, a Art. 71 mówi o tym, że państwo uwzględnia dobro rodziny w polityce społecznej i gospodarcze.