Zbrodnie Komunistyczne. Stan Wojenny

13 GRUDNIA 1981 r o 6.00 OGŁOSZONO STAN WOJENNY. Byłam wtedy zbyt młody żeby to zrozumieć. Dziś wiem że Stan Wojenny był po prostu złem i ,,powtórką z historii" 45 -56 r. Ojczyzna nasza znalazła się po raz kolejny nad przepaścią. Ciągle idziemy pod wiatr. Za nami zabory, I wojna i II wojna światowa, PRL i potem Stan Wojenny.

,,Dla Polaków nie ma rzeczy niemożliwych” powiedział Bonaparte.  Papież Jan Paweł II zapytany ,,Czemu Pan Bóg wsadził Polskę i takich fajnych Polaków miedzy Niemców a Rosję Odpowiedział ,,żaden inny naród by tego nie wytrzymał"

Polacy odwykli już od jawnych aresztowań, od lęku i tropienia przez UB, od reżimu Stalina. Komuniści, Jaruzelski i jemu podobni, kolejny raz podnieśli swą dłoń na Polskę. Stan Wojenny rozwiał nadzieje Polaków na wolność i koniec systemu w Polsce. A ja uważam że komunizm trwa nadal tylko zmienił swoją nazwę.

Przygotowania do wprowadzenia stanu wojennego trwały ponad rok i były prowadzone ze szczególną starannością. Kontrolował je m.in. naczelny dowódca wojsk Układu Warszawskiego marszałek Wiktor Kulikow i ludzie z jego sztabu.

Na potrzeby stanu wojennego sporządzono projekty różnych aktów prawnych, wydrukowano w Związku Sowieckim 100 tys. egzemplarzy obwieszczenia o wprowadzeniu stanu wojennego.

Ustalono listy komisarzy wojskowych mających przejąć kontrolę nad administracją państwową i większymi zakładami pracy, a także wybrano instytucje i przedsiębiorstwa, które miały zostać zmilitaryzowane.

W dniu wprowadzenia stanu wojennego w działaniach na terytorium kraju wzięło udział ok. 70 tys. żołnierzy Wojska Polskiego, 30 tys. funkcjonariuszy MSW.

Bezpośrednio na ulicach miast 1750 czołgów i 1400 pojazdów opancerzonych, 500 wozów bojowych piechoty, 9000 samochodów oraz kilka eskadr helikopterów i samoloty transportowe. 25% wszystkich sił skoncentrowano w Warszawie i okolicach.

10 tysięcy funkcjonariuszy wzięło udział w Akcji „Jodła”, której celem było zatrzymanie i umieszczenie w uprzednio przygotowanych aresztach i więzieniach wytypowanych osób, uznanych za groźne dla bezpieczeństwa państwa.

Kilkadziesiąt minut przed północą ok. 22:30 rozpoczęła się Akcja „Azalia”, mająca na celu opanowanie i wyłączenie obiektów teletransmisyjnych i central telefonicznych.

Do 451 obiektów w całym kraju wkroczyły uzbrojone oddziały, sformowane z 700 funkcjonariuszy SB i MO, 3000 żołnierzy Wojsk Ochrony Pogranicza oraz innych jednostek wojskowych MSW, a także 1200 żołnierzy oddelegowanych przez wojsko.

Zaraz po północy zamilkły cywilne telefony, w tym także w ambasadach i konsulatach. W tym samym czasie 350 funkcjonariuszy milicji i SB, 550 żołnierzy MSW oraz ok 3000 żołnierzy obsadziło wszystkie obiekty radia i telewizji.

Już 14 grudnia rezerwiści powołani do jednostek milicji otrzymali broń, z zastrzeżeniem, że wydawanie amunicji należeć będzie do decyzji komendantów wojewódzkich MO.

Broń wydawano zmobilizowanym członkom ORMO, a także emerytom oraz rencistom SB i MO, zorganizowanym w grupach samoobrony. O tym pisałam we wczorajszym poście.
.

„SPIKERZY W MUNDURACH”, 

W dzień wprowadzenia stanu wojennego, telewizja na okrągło nadawała przemówienie gen. Jaruzelskiego. Ponadto, w czasie trwania stanu wojennego, prezenterzy telewizyjni byli bardzo rygorystycznie dobierani..

W Polsce istniało nawet powiedzenie, że najniższym stopniem wojskowy PRL jest spiker

Stan wojenny to przede wszystkim ofiary w ludziach i rozpacz tych, którzy utracili na zawsze swoich najbliższych. Nie doczekali się niestety, aby sprawiedliwości stało się zadość, a winni zostali ukarani.
.

USUWANIE NIEWYGODNYCH ,,PRZECIWNIKÓW" 
(Powtórka z historii ? )

Od pierwszych chwil po wprowadzeniu stanu wojennego padali ranni i zabici. Bezwzględni pacyfikatorzy nie zawahali się nawet przez moment, aby użyć siły w Hucie Katowice, w kopalni Wujek i we wszystkich miejscach, gdzie stawiono opór tyranii, bestialstwu i bezprawiu.

Nie możemy zapomnieć o innych ofiarach, których nazwiska nie są dziś powszechnie znane. Wielu członków podziemnych struktur opozycyjnych zostało bestialsko skatowanych lub zamordowanych przez tzw. „nieznanych sprawców”.

To była zemsta za dążenia niepodległościowe tych, którzy postanowili stawić czoła stojącemu na czele Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego gen. Jaruzelskiego i jemu podobnych.

Zamordowani przez dyktaturę Jaruzelskiego. m.in ks Popiełuszko, Antoni Browarczyk – pierwsza ofiara stanu wojennego w Gdańsku, Grzesiek Przemyk,

Emil Barchański (ur. 1965) po wykryciu, że na czele tajnej organizacji, do której należał, stał tajny współpracownik SB, został poddany torturom w Pałacu Mostowskich, ciało utopiono w Wiśle

Bogdan Włosik zastrzelony z broni palnej przez kapitana SB Andrzeja Augustyna

Jacek Zejdler znany Szymek Krusz z ,,Stawiam na Tolka Banana. Do dziś przyczyna śmierci jest nie wyjaśniona a oficjalna wersja, to śmierć w wyniku zatrucia gazem.

O nich wszystkim kiedyś pisałam na moim profilu i będę ich teraz ponownie przypominać. Nie ma usprawiedliwienia dla ludzi, którzy do tego doprowadzili !
.

INTERNOWANIA, ZARZUTY PROKURATORSKIE I WIĘZIENIA...

Co to znaczy internowanie? To przymusowe zatrzymanie osób i umieszczeniu ich w wyznaczonym miejscu pobytu, połączone z zakazem opuszczania tego miejsca. Stosowane jako środek represji. No cóż wszystkich nie dało się wymordować...

Pierwsze listy internowania powstały już w październiku 1980 r., w sześć tygodni po podpisaniu porozumień sierpniowych. To obala kłamstwo władzy komunistycznej, że stan wojenny został podjęty 13 grudnia w związku z fatalną sytuacją w kraju.

W ciągu pierwszego tygodnia trwania stanu wojennego w więzieniach i ośrodkach internowania znalazło się ok. 5 tys. osób. Ogółem, w okresie trwania stanu wojennego, zostało internowanych ok. 10 tys. osób, w tym ok. 300 kobiet, w 49 ośrodkach internowania na terenie całego kraju.

Byli to głównie przywódcy NSZZ „Solidarność”, doradcy związku i związani z nim intelektualiści (m.in. na fali aresztowań zamknięto trwający w Warszawie Kongres Kultury Polskiej) oraz działacze opozycji demokratycznej.

Dalszym 4 tys. osób, głównie przywódcom oraz uczestnikom strajków i protestów, już 24 grudnia 1981 przedstawiono zarzuty prokuratorskie i osądzono, zwykle na kary więzienia.

Najwyższy wyrok otrzymała działaczka opozycyjna Ewa Kubasiewicz, skazana przez Sąd Marynarki Wojennej na 10 lat więzienia, za udział w organizacji strajku w Wyższej Szkole Morskiej w Gdyni.

Na kary do 7 lat więzienia skazano 4 przywódców Konfederacji Polski Niepodległej, których proces zaczął się jeszcze przed 13 grudnia. Powszechną praktyką było zwalnianie działaczy NSZZ „Solidarność” z pracy i zmuszanie ich do emigracji z kraju.

28 grudnia, po stłumieniu ostatnich strajków w kopalni „Piast”, z pracy w tym zakładzie wyrzucono 2 tys. robotników. Masowe zwolnienia załóg w strajkujących zakładach stosowano w skali całego kraju, z większą lub mniejszą intensywnością.

31 sierpnia 1982, podczas protestów w drugą rocznicę porozumień sierpniowych, w 34 województwach zatrzymano ponad 5 tys. ludzi – 3 tys. stanęło pod różnymi zarzutami przed kolegiami do spraw wykroczeń, a 126 osobom wytoczono procesy sądowe.
.

DEKRETY NIE ZGODNE Z PRAWEM.

Zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z 2011 r. Rada Państwa, która na wniosek Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego wydała dekret o stanie wojennym w ogóle nie miała do tego prawa. !!!

Ponadto stan wojenny, jak sama nazwa wskazuje, można było wprowadzić, gdy zachodziły specjalne przesłanki związane z wojną. Dekrety, zgodnie z Konstytucją PRL, organ ten mógł wydawać jedynie w przerwach między sesjami Sejmu, a akurat 12 grudnia sesja Sejmu trwała.

Złamano również zasadę, że prawo nie może działać wstecz, bo dekret Rady Państwa, mimo że zawierał sformułowanie, że obowiązuje od dnia uchwalenia, mógł odnieść skutki prawne dopiero od dnia ogłoszenia, czyli 17 grudnia.

Tymczasem już wieczorem 12 grudnia na jego podstawie zaczęły się pierwsze aresztowania działaczy opozycji.

W nocy z 12 na 13 grudnia 1981 r. władze komunistyczne internowały 3173 osoby, zdecydowaną większość członków Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”.

Ogółem w czasie stanu wojennego, według danych Instytutu Pamięci Narodowej, życie straciło około 100 osób, a internowano około 10 tys nie licząc tych, którzy zmarli pierwszej nocy wskutek wyłączenia telefonów i niemożności wezwania pogotowia.

Nie wyjaśniono ok. 90 przypadków tajemniczych morderstw politycznych dokonanych przed i po 1989. Listy ofiar i przyczyny ich śmierci próbował ustalać także Komitet Helsiński, ogłaszając w 1989 raport zawierający listę nazwisk represjonowanych i ofiar śmiertelnych stanu wojennego. Bez rezultatu...
.

OGRANICZENIE WOLNOŚCI

Ograniczono możliwość przemieszczania się wprowadzając godzinę milicyjną w początkowym okresie od 19:00, nst od 22:00 do 6:00, Obostrzeniami stanu wojennego byli objęci wszyscy. Były przypadki, że nie można było wezwać karetki ani dojechać do lekarza.

Zakazano zmiany miejsca pobytu bez zawiadomienia władz administracyjnych. Zarządzono również wstrzymanie wyjazdów zagranicznych do odwołania. Zamknięto granice państwa i lotniska cywilne, a także czasowe zawieszenie zajęć w szkołach i na uczelniach wyższych.
.

,,ZA CZYM KOLEJKA TA STOI..."

Oficjalnym powodem stanu wojennego była pogarszająca się sytuacja gospodarcza kraju, której przejawami były m.in. brak zaopatrzenia w sklepach, reglamentacja, weszły w życie tzw. kartki żywnościowe.

Ocet na półkach – tak zapisał się stan wojenny w powszechnym wspomnieniu. Rzeczywiście, zwłaszcza rok 1982 był bardzo zły jeśli chodzi o zaopatrzenie sklepów. Nie było to doświadczeniem nowym.

Stan wojenny spadł na kraj wymizerowany, o rozstrojonej codzienności, kraj, w którym zdarzały się marsze głodowe, a propaganda rządowa straszyła tragiczną konfrontacją.

Od 5 lat mieszkańcy Polski żyli w pogłębiającym się kryzysie, od 2 brakowało na co dzień podstawowych towarów.

Pustki na półkach sklepowych, kartki, przaśne towary, wśród których „rzucone” niskiej jakości wędliny czy nadpsute pomarańcze były rarytasami, kontrastowały z rozszerzającym się, bezwstydnie jawnym, choć ciągle „czarnym” rynkiem alternatywnym.

Gigantyczne kolejki ustawiały się po rzadko przywożone do sklepów odżywki dla dzieci i mleko w proszku, czy odzież. Sama stałam w takich kolejkach dla mojej 3 m-cznej córeczki bo prawie rzucili do sklepu koszulki, kaftaniki czy inną odzież dziecięcą...
.

REPRESJE WOBEC SPOŁECZEŃSTWA.

W wyniku akcji weryfikacyjnej środowisk dziennikarskich z zajmowanych stanowisk zwolniono 800 osób. Niektóre gazety zostały zlikwidowane, np. „Kultura” czy „Czas”. Karano także organizacje zrzeszające działaczy studenckich, twórców i artystów, które nie chciały się podporządkować. 5 stycznia 1982 zdelegalizowano Niezależne Zrzeszenie Studentów a wielu jego członków aresztowano.

20 marca 1982 zlikwidowano Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich, w 1983 rozwiązano Związek Polskich Artystów Plastyków, Związek Literatów Polskich, oraz zarząd Polskiego PEN Clubu.

Represje wobec intelektualistów, brak perspektyw materialnych i wolności politycznej, spowodowały w następnych latach emigrację tysięcy naukowców, lekarzy, inżynierów.

Po 1981 dodatkowo nasilał się trend emigracji ludzi młodych, przed 35 rokiem życia. Do 1986 za granicą pozostawało kilkaset tysięcy osób nie wierzących w możliwości ewolucji ustroju socjalistycznego i nie widzących dla siebie większych perspektyw w kraju.
.

PROPAGANDOWE CZYSZCZENIE WŁASNYCH SZEREGÓW.

W samej PZPR doszło do zwolnień i likwidacji części terenowych struktur partyjnych. Do 20 grudnia funkcję straciło 500 członków partii, a kilkadziesiąt organizacji partyjnych zlikwidowano.

Aresztowano także, głównie dla efektu propagandowego, znanych działaczy komunistycznych, m.in. Edwarda Gierka, Piotra Jaroszewicza oraz Edwarda Babiucha, kojarzonych z poprzednimi ekipami rządzącymi.

Powyższa sytuacja oraz rozczarowanie polityką władz, spowodowały iż do 1983 z szeregów PZPR wystąpiło 850 tys. jej członków, w tym ok. 33% wchodzących w jej skład robotników i chłopów.
.

SOLIDARNOŚĆ, EWENEMENT W BLOKU SOWIECKIM.

Pamiętajmy, że powstanie NSZZ Solidarność było w bloku sowieckim ewenementem. Od sierpnia 1980 r Polska jako jedyny kraj w Europie Wschodniej weszła na drogę demokratyzacji i dialogu społecznego oraz rozpoczęła swój marsz ku demokratycznej Europie.

Ta wielka nadzieja na lepsze jutro została w polskim społeczeństwie zamordowana 13 grudnia 1981 r. Tym samym system komunistyczny pokazał swoją prawdziwą twarz.

Nie mogło być mowy o socjalizmie z ludzką twarzą, którego chciał Dubczek w Czechosłowacji 13 lat wcześniej. Tam idea ta została zdławiona przez czołgi Układu Warszawskiego, a później w Polsce przez gen. Jaruzelskiego i WRON, który w imię rzekomego zaprowadzania porządku coraz bardziej spychał Polskę w ślepą uliczkę dyktatury i tyranii.
.

KONSEKWENCJE STANU WOJENNEGO.

Stan wojenny to potężne straty gospodarcze dla Polski. Po jego wprowadzeniu wszystkie kraje wolnego świata narzuciły drastyczne sankcje gospodarcze na PRL, co spowodowało olbrzymie straty ekonomiczne, z którymi Polska musiała walczyć przez długie lata.

Co więcej, zmilitaryzowanie państwa nie przyniosło oczekiwanych przez gen. Jaruzelskiego skutków gospodarczych. Stan zaopatrzenia w produkty żywnościowe pogorszył się jeszcze, a ogólna produkcja polska nieustannie spadała przez cały okres lat osiemdziesiątych.

Bardzo ważną konsekwencją stanu wojennego jest wielomilionowa emigracja Polaków. Wielu z nich zostało z Polski wydalonych za poglądy polityczne, dostało paszport w jedną stronę.

Inni wyjechali z powodów światopoglądowych albo po prostu za chlebem, celem zapewnienia swoim dzieciom lepszej, dostatniej przyszłości.

Czy wówczas ktoś, kto nie należał do PZPR, mógł liczyć na jakiekolwiek perspektywy dla siebie i swoich najbliższych w PRL?

Sama w tym czasie pracowałam więc wiem o czym mówię. Jednak nigdy nie zmusili mnie do zapisania się do partii...
.

CZEGO NAUCZYŁ NAS (lub nie ) STAN WOJENNY.

Niech stan wojenny będzie dla nas Polaków lekcją. Mimo tego, że dzisiaj możemy wszyscy cieszyć się z niby demokratycznego, niepodległego państwa polskiego, to nie oznacza, że wolność jest rzeczą nabytą raz na zawsze.

O wolność trzeba zabiegać i ją pielęgnować, aby nigdy więcej bezprawie i tyrania nie wzięły góry w naszym państwie. Co więcej, stan wojenny i późniejsze wydarzenia są pouczającą lekcją dla wszystkich tyranów i dyktatorów.

Kiedy istnieje w narodzie wola wolności i demokracji, to nic nie potrafi tego zdławić. Nie pomogą żadne represje, żadna przemoc, żadna junta wojskowa. Wola wolności jest niezbywalnym atrybutem człowieczeństwa.

Jej nie da się wykorzenić. Dążenia wolnościowe i niepodległościowe zawsze zwyciężą dyktaturę i tyranię, bez względu na koszty.

Stan wojenny nie rozwiązał żadnego istotnego problemu Polski, oprócz zachowania władzy przez reżim komunistyczny. Przedłużył agonię systemu o kilka lat, które straciliśmy, dlatego historycy nazwali okres do okrągłego stołu „straconą dekadą”.

Niszcząc przeciwnika, komuniści mogli podwyższyć wartość swej oferty politycznej przed okrągłym stołem, gdy okazało się, że Jaruzelski przegrał wojnę z narodem.

Efektem była wysoka cena, jaką zapłacił i płaci nadal naród za miękkie lądowanie komunistów po 1989 r.

Stan wojenny nie rozwiązał problemów ekonomicznych, przeciwnie - pogłębił je, spychając cały problem na barki następców. Przyczynił się do nowej fali emigracji, która wyssała z kraju ok. miliona ludzi, w tym wielu wykształconych.

Pozostawił też głęboki ból, zwłaszcza w sercach tych, którzy stracili bliskich i do dziś, choć minęło tyle lat, nie doczekali się sprawiedliwości w III RP.

Jak tu pisać zbrodniach stanu wojennego, skoro komuniści i ich ideowi i biologiczni potomkowie, w naszym kraju zajmują wysokie stanowiska i nadal rządzą.

Dziś też ideologie socjalistyczne mają się dobrze, tym razem bez rozlewu krwi, bo niszczyć ludzkość można inaczej, np. przez manipulację, degradując człowieczeństwo do stanu zwierząt i głosząc, że ludzie to wyższa forma bydła a Bóg to historyczny przeżytek.

Żadna dyktatura nie jest wieczna i prędzej czy później nieuchronnie upada. Niech to będzie przesłanie dla wszystkich narodów, które dzisiaj muszą się zmagać z tyranią i walczyć o wolność.

Nigdy nie jest za późno, żeby nauczyć się polskości. Nasza historia to ogrom cierpienia ludzi, głównie młodych, całych rodzin, utratę zdrowia i ich życia. Ich intencje były najszlachetniejsze, walka o wolną Polskę, o niezależność od obcych, wrogich reżimów.  

Trzeba dalej próbować budzić Polskę i Polaków. Motywować samych siebie, przez odkłamywanie komunistycznych manipulacji, neutralizowanie propagandy esbeckich mediów i zakładanych przez komunistów partii politycznych, broniących ,,demokracji".

Dlatego nie możemy spocząć w naszym działaniu. To nasz obowiązek I nigdy niespłacony dług wobec ofiary naszych bohaterów.

To zadanie dla każdego z nas. Nigdy nie jest za późno, żeby nauczyć się