Bitwa pod Komarowem. Klęska bolszewików

31 sierpnia 1920 roku w bitwie pod Komarowem, niedaleko Zamościa polska kawaleria pod dowództwem pułkownika Juliusza Rómmela pokonała ponad czterokrotnie liczniejszą 1 Armię Konną pod dowództwem Siemiona Budionnego.

Trzy dni wcześniej wsławiona Konarmia wstrzymała swój pochód na Lublin, by zdobyć Zamość. Bolszewicy nie przełamali obrony garnizonu tego miasta, a dodatkowo w obawie przed odcięciem oddziałów 1 Armii Konnej przez nadciągające Wojsko Polskie Siemion Budionny nakazał się wycofać w rejon Hrubieszowa. W trakcie tego manewru bolszewicy zostali doścignięci przez Grupę Operacyjną generała Stanisława Hallera, w której skład wchodziła 1. Dywizja Jazdy pułkownika Juliusza Rómmela i 13. Kresowej Dywizji Piechoty. 1. Dywizja Jazdy miała nacierać na Cześniki, zaś 13. Kresowa Dywizja Piechoty Stanisława Hallera objęła za zadanie ruszenie na Zamość. 31 sierpnia o godzinie 7.00 oddziały pułkownika Juliusza Rómmela starły się w walce z oddziałami 1. Armii Konnej Siemiona Budionnego u zachodniego krańca bagien komarowskich we wsi Wolica Śniatycka. Celem natarcia Polaków było ,,wtłoczenie konnej armii Budionnego w widły bagien zbiegających się pod Zamościem", po czym jej wyniszczenia całkowitego. Główne walki były toczone na północ od linii bagien, na terenie wyżynnym, zalesionym.

Pomimo ciężkich i krwawych walk o wzgórze 255,  sukces nie kończył walk. Między godziną 13.00 a 14.00 pułkownik Juliusz Rómmel otrzymał meldunek od lotników o odwrocie oddziałów Siemiona Budionnego drogą Werbkowice - Hrubieszów. W wyniku tych informacji około godziny 15.00 pułkownik Juliusz Rómmel do walki na Niewirków rzucił 6. Brygadę, zamierzając odciąć odwrót 1 Armii Konnej. Natomiast około godziny 17.00 Siemion Budionny podjął kontruderzenie 6. Dywizją, która została powstrzymana przez 7. Brygadę Jazdy pułkownika Brzezowskiego. Pomimo ciężkich, krwawych walk bolszewicy ustąpili, odchodząc do lasków Woli Śniatyckiej. O ostatecznej victorii zadecydowała szarża oddziału rotmistrza Kornela Krzeczunowicza z 8. pułku ułanów wbijając się w szeregi wroga, zdobywając m.in. nawet samochód Budionnego. Po tej walce bolszewicy rozpoczęli masową ucieczkę z pola bitwy. W delikatnych słowach stwierdzę, iż bojowa siła Konarmii była tragiczna.

1 Armia Konna Siemiona Budionnego poniosła ogromną klęskę. Pomimo iż 1 września zdziesiątkowała 4. pułk piechoty, to nie była w stanie dokonać działań ofensywnych. Z przeszło 20 tysięcznej, wysławionej Konarmii pozostało około 3 tysięcy żołnierzy. 25 września 1920 roku oddziały Siemiona Budionnego wycofano z frontu z Polską, kierując ją na front południowy. Kilka dni później w pościgu za 1. Armią Konną Grupa generała Władysława Jędrzejewskiego rozbiła brygadę Iwana Tiuleniewa. 10 października 1920 roku dywizja zostaje rozwiązana karnie rozwiązana z powodu coraz bardziej rosnącego w niej bandytyzmu. Bitwa pod Komarowem była największą od 1813 roku bitwą kawalerii. Bój pod Komarowem uważa się za największą i ostatnią zarazem bitwę kawaleryjską w XX wieku. Starcie z 31 sierpnia 1920 roku określił brytyjski historyk profesor Norman Davies: ,,Spektakl, jakiego Europa nie oglądała już nigdy więcej".

Cześć i chwała Bohaterom!

Źródło :
httpshttps://dzieje.pl/artyku…
http://www.bitwapodkomar…