27 VII 2021 zmarł Stefan Michnik stalinowski potwór.
Zbrodniarz komunistyczny.
Brat Adama Michnika.
Kolejny który nigdy nie został rozliczony za swe zbrodnie
Nie ukończył prawa, nie przeszkodziło mu to jednak być sędzią w wielu procesach np. mjra Andrzeja Czaykowskiego, w którego egzekucji osobiście uczestniczył
W konspiracji od listopada 1939 r. w wileńskim Okręgu Związku Walki Zbrojnej. W lutym 1940 r. wysłany jako łącznik do Warszawy jednak pochwycony przez Sowietów na granicy w okolicach Oszmiany i wywieziony do gułagu w Kargopolu w rejonie Archangielska. Po ataku Niemiec na ZSRR i amnestii dla więźniów polskich, od listopada 1941 r. był oficerem w szwadronie przybocznym gen. Władysława Andersa, dowódcy Armii Polskiej w ZSRR. Po dotarciu z gen. Andersem przez Bagdad, Suez, Durban, Rio de Janeiro i Nowy Jork do Wielkiej Brytanii został przeszkolony w zakresie dywersji i odbioru zrzutów oraz zaprzysiężony we wrześniu 1943 r. W nocy z 16 / 17 kwietnia 1944 r. przerzucony na spadochronie do kraju w ramach operacji lotniczej "Weller 10" wraz z trzema cichociemnymi na placówkę odbiorczą o kryptonimie "Przycisk” w okolicach Żyrardowa z przydziałem do Komendy Głównej Armii Krajowej, w której wykonywał zadania jako oficer operacyjny V Oddziału (Łączność) - Wydział odbioru zrzutów V-S ("Syrena", "Import", "M II Grad"), a następnie w I Oddziale (Organizacyjnym), gdzie awansował do stopnia rotmistrza.
Na Mokotowie był początkowo oficerem taktycznym 5. Rejonu, następnie dowódcą batalionu "Ryś", zastępcą dowódcy połączonych batalionów "Oaza-Ryś" i zastępcą dowódcy pułku "Waligóra". Po przejściu kanałami do Śródmieścia był p.o. dowódcy zgrupowania "Mokotów"
Wyszedł z miasta z ludnością cywilną. Pozostał w konspiracji jako oficer KG AK, początkowo w Referacie przerzutów powietrznych, a następnie w III Oddziale (Operacyjnym), awansowany do stopnia majora. Aresztowany przez Niemców w Częstochowie (siedziba KG AK) 28 lub 29 grudnia 1944 r. i wywieziony do obozu koncentracyjnego KL Gross-Rosen, a następnie do Dory, gdzie doczekał wyzwolenia.
Od wiosny 1945 r. oficer Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. W Londynie pracował także w zarządzie Stowarzyszenia Polskich Kombatantów, był wiceprezesem oddziału SPK na Wielką Brytanię. Wobec braku poparcia dla sprawy polskiej u niedawnych aliantów planował emigrację do Maroka. Za namową ministra spraw wewnętrznych Rządu RP na Uchodźstwie gen. Romana Odzieżyńskiego powrócił z jego rozkazami 29.07.1949 do kraju. Używał wówczas nazwiska Tomasz Sulikowski. Aresztowany przez UB 13.08.1951 r. w Krakowie i przewieziony do Warszawy. Skazany 30.04.1953 r. przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie pod przewodnictwem ppłk. Mieczysława Widaja pod zarzutem szpiegostwa na karę śmierci, utratę praw publicznych i utratę mienia. Dowodów na działalność szpiegowską nie przedstawiono. 31.08.1953 Najwyższy Sąd Wojskowy utrzymał karę śmierci, a 06.08.1953 Rada Państwa nie skorzystała z prawa łaski. Andrzej Czaykowski w śledztwie milczał
Zamordowany w więzieniu mokotowskim w Warszawie. W egzekucji uczestniczył członek składu sędziowskiego por.Stefan Michnik. Miejsce pochówku jest nieznane, prawdopodobnie Służew. Jego grób symboliczny znajduje się na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie w Kwaterze "Na Łączce"
Część Jego pamięci
/IPN/
