Zakonnica w zaawansowanej ciąży, poruszająca się o kulach, powolutku zmierza w stronę przejścia dla pieszych na pewnej warszawskiej ulicy. Przy tej samej ulicy za kierownicę samochodu wsiada, uprzednio wypiwszy butelkę najprzedniejszego, francuskiego wina, lekko rozbawiony Rafał Trzaskowski. Miejsce akcji — ulica Bronisława Porażki.
Przyznam szczerze, że kiedy ruszała — wtedy jeszcze nieoficjalnie — kampania samorządowa w Warszawie, nie wierzyłem w porażkę Rafała Trzaskowskiego. Sądziłem, że Platforma wyciągnęła wnioski po spektakularnej klęsce Bronisława Komorowskiego i zmieni strategię. Nic takiego jednak nie miało miejsca, a platformerscy sztabowcy, po raz kolejny, wykazują się intelektualną indolencją. Brak pomysłów na kampanię skutkuje takimi akcjami, jak akcja „PiS wziął miliony”, która jest krzykiem rozpaczy i bezradności. Zastanawiam się, czy — zamieszczając na billboardach tak skrajnie głupie hasła — Platforma ma ludzi za aż takich idiotów, czy sami nimi są.
Rafał Trzaskowski jest w tej kampanii łudząco podobny do Bronisława Komorowskiego z czasów kampanii prezydenckiej. Wystarczyło wypuścić go spod klosza „na miasto” i dać mu mówić, by przewaga w sondażach, jaką miał nad Patrykiem Jakim, zaczęła topnieć. Nieudolnie wyreżyserowane spotkania ze „zwykłymi warszawiakami” na słynnej już ławeczce, czy „niespodziewane wizyty w przypadkowo wybranych mieszkaniach”, wpisują się w obraz całości. I tu też jest podobieństwo do byłego prezydenta, że wspomnę tylko gospodarską wizytę Komorowskiego na budowie obwodnicy Inowrocławia. Podobieństw jest więcej, ale one muszą być, skoro sztab Platformy niczego nie nauczył się z poprzednich porażek i dalej brnie tą samą drogą.
Tak jak pod przewodnictwem Ewy Kopacz, tak i pod kierownictwem Grzegorza Schetyny jedynym pomysłem na walkę z PiS-em jest brudna gra na emocjach i negowanie wszystkiego, co — choć w najmniejszym stopniu — kojarzyć się może z Jarosławem Kaczyńskim, czy rządem. Rafał Trzaskowski kpił nawet z rekonstruktorów, którzy brali udział w defiladzie w dniu Święta Wojska Polskiego i do głowy mu nie przyszło, że kpina z defilady jest, pośrednio, również kpiną z ponad stu tysięcy osób, które ustawiły się wzdłuż Wisłostrady, by móc zobaczyć to wydarzenie. Między innymi takie właśnie zachowania powodują, że to, co było nierealne na początku kampanii samorządowej, z każdym dniem jej trwania, staje się coraz bardziej możliwe. Tego jednak narcystyczny Rafałek ani nikt z jego otoczenia, nie są w stanie zrozumieć. I niech tak zostanie.