Donald Tusk chyba się wścieknie.

Organizuje szczyty europejskie w składzie: on sam, pani kanclerz V-ej Rzeszy oraz prezydent Francji, a ci, któych pomija, w tym założycile Unii, coś tam jojcą.

Jeżeli dalej ma pójść starymi, wytartymi w Polsce torami, to nie będzie pamyłuj i taki premier Królestwa Belgii powinien wkrótce usłyszeć, że coś mamrocze, a  w ogóle,  gdy inni ciężko pracują, to wkłada kij w szprychy, zaciska pięści, mąci i sieje niezgodę.

Durnie, nawykłe do demokracji i nasiąkłe ideami, nie potrafią docenić pańskiej łaskawości Donalda Tuska, który przecież nigdy i nigdzie nie ukrywał, gdzie bije jego serce. Niech szybko zrozumieją, że nie jest to Bruksela i  niech nie kuszą losu. Gdyby Donad Tusk kierował się tylko tym, co mu serce dyktuje, to pominąłby i tego Francuza. I jak nie skończą z marudzeniem, to tego się doigrają.

Narzekają też, że z jego ust dobywa się bełkot, widać nie nauczone jeszcze, że wystąpienia Donalda Tuska należy oceniać całościowo, że cały ich smak kryje się w tym, jak harmonijnie słowa komponują się z rozkładaniem rąk i składaniem dłoni. I niech pilnie obserwują, bo czasem składają się one w łódeczkę z żagielkiem, rozjaśnioną filuternym uśmieszkiem - wisienką na tym torcie..