Bestialstwo rewolucji cz.1

   
 
Bohater walki z komuną, nasz kolega z portalu, Zygmunt Korus, widać mocno zszokowany, przedstawił dobry tekst i straszną galerię zdjęciową.
Oparł się na wpisie blogera gajowego maruchy, postaci dla mnie wybitnie dwuznacznej, reprezentującej i skupiającej radykalne poglądy, niestety, jak to częste w polskiej blogosferze społecznościowej, wyraźnie pro-moskiewskie.
A wszystko to dotyczy ostatnich tragicznych wydarzeń na Ukrainie, w Odessie, a konkretnie ofiar pożaru w Domu Związku Zawodowych.
Pobieżny przegląd niezależnych międzynarodowych (nie ukraińskich i nie rosyjskich) doniesień agencyjnych i opisów wskazuje, ze sytuacja ciągle jest niejasna i nie do końca wyjaśniona.
I Korus słusznie, takich wniosków nie wyciąga, jak to czynią inni komentatorzy maruchy. Jest natomiast zszokowany bestialstwem, które widać na precyzyjnie zgromadzonych i udokumentowanych zdjęciach. Dobra fachowa, propagandowa robota służb.
 
Te propagandowo opracowane zdjęcia, głównie przez Russia Today, obiegły polską blogosferę, szczególnie tą o pro-radzieckim zacięciu jak Neon24, ale nawet na niepoprawnych powodując zachłyśnięcie się oburzeniem wyraźnie prowadzonych przez Putina blogerów. Nawet bez momentu refleksji i analizy źródeł. Lecz o tym będzie w części drugiej.
 
Muszę tu z dużą przykrością stwierdzić, że w swoim życiu widziałem setki takich zdjęć i to bez konieczności do cofania się do odległych wojen.
Tylko za mojego dorosłego życia widziałem szokujące bestialstwo zabójstwa księdza Jerzego Popiełuszki. Widziałem zbrodnie Wietnamu.  Killing Fields Pol – Pota w Kambodży. Masakry całych wiosek w Kongo.
I chyba największą porażkę cywilizowanego świata z ONZ na czele -ludobójstwo i masakrę w Rwandzie miliona członków plemiona Tutsi przez ich przeciwników Hutu. W ciągu tylko 100 dni. Czyli 10 000 zabitych dziennie. Tragedia i bestialstwo dopiero co kończących się wojen bałkańskich też były przerażające. Były jeszcze bestialskie mordy w Kolumbii i Meksyku związane z wojną narkotykową.
Długo, bardzo długo mógłbym tak wymieniać, koncentrując się tylko na latach pokoju po II Wojnie Światowej.
 
Bez wątpienia jednak znajdzie się taki człowiek, który powie: - No dobrze, ale te wszystkie bestialstwa działy się w krajach raczej barbarzyńskich.  Tu jest cywilizowana Europa, ta Ukraina.
Racja, więc popatrzmy sobie, jak to się odbywało w wielce cywilizowanej, chyba najbardziej w tamtych czasach, Francji, w czasie Wielkiej Rewolucji Francuskiej (proszę zwrócić uwagę na duże litery, które nadała historia).
 
Aha... i jeszcze jedno. Pan Zygmunt napisał – "Sugerowanie Maruchy, że mordercy to syjo-banderowcy, to inna sprawa, do rozważania... Ponieważ jest taka teza politologiczna, wywiedziona historycznie, że wszędzie tam, gdzie występuje nieuzasadnione okrucieństwo, katami są masoneria, syjonizm talmudyczny i Chazaria, często splecione..."
 
No to sobie popatrzmy na nieuzasadnione okrucieństwo prostego ludu, gdy ten wpadnie w amok i zamienia się w bezmyślną, żądną krwi tłuszczę.
W cywilizowanej Francji. W momencie historycznym, który jest chlubą całej zachodniej cywilizacji.
 
Dwunogie paryskie bestie
 
Oparłem się na źródłach angielskich, bo Francuzom nie można tutaj w żadnym wypadku ufać. Tak wyidealizowali swoją rewolucję, jakby to było przejście przez wrota raju.
Świetna książka "1000 lat wkurzania Francuzów" Stephena Clarke [ "1000 Years of Annoying the French", 2010, tłumaczenie Stanisław Kroszczyński, wyd. WAB], wprost naukowo udokumentowana, narobiła sensacji na świecie i oczywiście rozwścieczyła Francuzów. Dlaczego? Tłumaczy to motto książki, słowa, które wypowiedział Francuz, więc nie można go posądzać o nieznajomość rzeczy, Napoleon Bonaparte, cesarz Francuzów:
"W naturze Francuzów leży przesadzanie, skarżenie się i przeinaczanie wszystkiego, gdy nie są zadowoleni."
 
Jeżeli chodzi o samą Rewolucję Francuską, którą właśnie przywołuję, żeby udowodnić, że zdziczenie i bestialstwo, tak nas szokujące, jest zjawiskiem wcale nie wyjątkowym, jakby chcieli zaprezentować propagandziści w przypadku tragedii w Odessie.
W refrenie francuskiego hymnu narodowego słyszymy słowa, które wyrażają to najlepiej: Marchons, marchons, qu'un sang impur abreuve nos sillons, co w przyblizeniu znaczy: "Naprzód, naprzód, niech krew nieczysta napoi nasze pola."
Jeżeli kogoś to interesuje, w co zresztą szczerze wątpię, ale dla powagi argumentów, podaję, ze Stephen Clarke odnośnie masakr krwawej rewolucji oparł się na opracowaniach z epoki: " Hisoire generale des emigrs pendant la Revolution francaise" Henri Fornerona, " Reflections on the Revolution in France" Edmunda Burke'a, oraz pismach Thomasa Paine, czy Mary Wollestoncraft. Mój tekst nie jest naukowy więc cytaty zaznaczam kursywą, bez podawania źródła.
O aktach przemocy w czasie rewolucji Edmund Burke napisał tak:
"Czy są one nieuniknionymi rezultatami desperackiej walki zdeterminowanych patriotów, zmuszonych brnąć przez krew i zgiełk ku spokojnemu brzegowi dostatku i wolności? Nie! Nic podobnego. Ich okrucieństwo nie wywodzi się nawet z obawy. Przeciwnie, jest wynikiem poczucia całkowitej bezkarności, przyzwolenia na zdradę, rabunek, gwałty, zabójstwa, rzezie i podpalenia na terenie całego udręczonego kraju."
Czyż nie wypisz, wymaluj, dokładnie to z czym mamy do czynienia obecnie na Ukrainie?
 
Może rewolucje i zjawiska rewolucyjne mają swoje ściśle określone, wprost fizyczne prawa i zawsze jest tak samo? Nie ma co z przerażeniem i wstrętem odwracać głów, bo dokładnie to samo, co stało się w Odessie, działo się w Kosowie, wciąż dzieje się w Syrii i jak widać, działo się we Francji 300 lat temu.
 
Wróćmy do bestialstwa francuskiej rewolucji. Oto kilka przykładów:
 
"... Jedną ze słynnych ofiar była dama dworu Marii Antoniny, Marie-Louise, księżna de Lamballe, którą podejrzewano o lesbijski romans z królową. Wyciągnięto ją z więzienia La Force [...], kazano złożyć przysięgę na nieposłuszeństwo wobec rodziny królewskiej, a kiedy odmówiła – tłum zatłukł ją na śmierć. Głowę nieszczęsnej zaniesiono pod więzienie Temple, w którym przebywała królowa. Tłum wzywał Marię Antoninę, by wyszła i pocałowała kochankę."
......................
"Opisując lincz na księżnej de Lamballe "The Times" relacjonował, że "ponacinano w poprzek jej uda, wnętrzności i serce wypruto, okaleczone zwłoki wleczono przez dwa dni po ulicach"..."
.......................
"Relacja naocznego świadka o wymordowaniu 220 karmelitów: "Wyprowadzono ich dwójkami przez drzwi więzienia na ulicę Vaugirard, gdzie następnie podrzynano im gardła. Ich ciała zatykano na piki, by mogli je widzieć nieszczęśnicy, których miał spotkać ten sam los..." "
......................
" Motłoch rozkazał jednemu ze szwajcarskich żołnierzy ufryzować pewnego młodego oficera, wielce przystojnego młodzieńca; kiedy to uczynił, rozkazano mu  ściąć głowę dowódcy za pomocą ręcznej piły, uważając jednak, by nie uszkodzić fryzury. Powiadali bowiem, że to zbyt piękna głowa i warto, żeby się korzystnie prezentowała, kiedy zostanie nadziana na pikę. Żołnierz odmówił wykonania rozkazu, natychmiast więc został rozszarpany na strzępy; głowę oficera odpiłowały natomiast dwie kobiety..."
 
Dosyć. Wystarczy!
 
"Masakry wrześniowe", taką bowiem nazwę zyskały sobie tragiczne wydarzenia z 1792 roku, dostarczyły wówczas dziennikarzom nie lada uciechy, mogli przecież dzięki nim piętnować i grzmieć: "Najdziksze czworonogie drapieżniki, które grasują w niezbadanych pustyniach Afryki, przewyższają pod względem łagodności dwunogie paryskie bestie."
Dokładnie tak samo właśnie piętnują i grzmią dziennikarze i blogerzy. Zmienili tylko paryskie na odeskie bestie.
 
A przecież najistotniejsze są właśnie słowa Edmunda Burke'a które przytoczę ponownie:
".... Ich okrucieństwo nie wywodzi się nawet z obawy. Przeciwnie, jest wynikiem poczucia całkowitej bezkarności, przyzwolenia na zdradę, rabunek, gwałty, zabójstwa, rzezie i podpalenia na terenie całego udręczonego kraju."
Tak moi mili państwo. Jest przyzwolenie na rzeź. I to z obu stron. I tej kijowskiej i tej moskiewskiej.
Wyobrażacie sobie co by się działo w Krakowie, gdyby takie poczucie bezkarności i przyzwolenie na rzeź mieli kibice Wisły i Cracovii? Już przecież bez tego przyzwolenia zarjezali człowieka maczetami.
 
Hulaj dusza, diabła nie ma! Tak właśnie jest w czasie wszystkich rewolucji.
Wyłazi wtedy z człowieka wszystko to co najgorsze, wszystkie te dawno zapomniane atawizmy drapieżcy i zwierzęcia.
A jeszcze gorzej jest, gdy mamy do czynienia z tłumem. Tego nawet sam doświadczyłem. Rozum i rozsądek idą się walić, a w tłuszczę wstępuje wspólny duch – szatański, krwawy wspólny duch. Setki opracowań naukowych starają się wyjaśnić ten fenomen i siedząc sobie spokojnie w fotelu nie ma się pojęcia, jak to jest – bycie elementem tłuszczy.
 
**********************
 
 
Wydarzenia i masakra w Odessie mogły mieć nieco inny koloryt. Mogły być sprowokowane i starannie przygotowane. Jednakże bestialstwo i okrucieństwo jest zawsze takie samo.
Czy to w Odessie, czy Paryżu za czasów Wielkiej Rewolucji.
 
Zajmę się bliżej wydarzeniami w Odessie, gdy ucichnie świadomie wywoływany chaos propagandowy i zaczną wyłaniać się suche fakty.