Słów odkrywanie: Post

Pozwolisz,że posłużę się cytatem bł.Jakuba Alberione. "Pierwszą raną,która nęka ludzkość,jest niechęć do rzeczy prostych i pokornych" Ja dodałabym jeszcze:i wszelakiego rodzaju postów. Pozdrawiam.

Rano posypałem głowę popiołem, teraz mózg Twoim słowem no i zaiskrzyło. To już nie dolegliwość, ale szlachetnienie, czyli mniej dokucza. Oby tylko wytrwać. W tym liczę na Ciebie i kolejne Twoje słowa. Pisz je, bo są potrzebne. Masz za to u mnie "zdrowaśkę". Dzięki. Krzysztof

Jako niewinne dziecię o mleku, wodzie i kaszce, to nawet błądziłem na pograniczu herezji zastanawiając się, dlaczego On mi to zrobił, dlaczego ja też muszę. Dopiero gdy posmakowałem grzechu: cielęcinka w warzywkach, rybka panierowana, duszone w śmietanie leśne grzybki, jajo, stek, srogonof, frutti di mare - zaakceptowałem Jego wolę: muszę jak inni oddychać, wchłaniać sporo wody i od czasu do czasu coś przekąsić. Gdy dorosłem do przetworów owocowych z jęczmienia, winorośli, żyta, ziemniaków, a nawet z agawy, tak pieknie uzupełniających i/lub podkreślających smak potraw, dotarło do mnie, że uczynił mnie tak ułomnym, zależnym abym mógł Go nieustannie wielbić. Cóż z tego, że w codziennej diecie, to raczej "kawiorek wieprzowy" i cienka herbata - i tak wstrzemięźliwość w dni postu przez Kościół nakazane pozwala wspominać wielkość Pana, a refleksji i pokucie post sprzyja. Katolicke posty nie są srogie. Co innego mają moi koledzy z Maghrebu. Dwa razy w roku mają miesiąc ścisłego postu od świtu do zmierzchu. Latem to ich poświęcenia nie rozumiałem, ale w zimowym poście, to już mi nie tylko opowiadali, ale nawet częstowali. Co te żony im nie przygotowywały! Biedne chłopaki dwa razy do roku poszczą i zyskują wówczas 12-20 kilogramów żywej wagi. Może to skutek multyplikacji, wielokrotności żon? Oni w poście cierpią całą dobę. Za dnia w pracy bez kropli nawet wody, a drugi raz po zachodzie słońca nadrabiając łapczywie deficyt energetyczny. Trzeba mieć silną wiarę, by temu sprostać. Ważkie pytania postawiłeś, ale tekst był dla mnie trudny do przebrnięcia. Codziennie media bombarduja mnie setkami tytułów typu: "Czy mały Donek...?" Zwykle w informacji jest zawarty bzdet, albo błachostka, wszystkie tak zatytuowane artykuły pomijam automatycznie. A u Ciebie tyle pytań! To dlatego musiałem się skupić na czytaniu twego wpisu. To taka dodatkowa refleksja o tym, że różne tałatajstwo mieniące się redaktorami usiłuje nam codziennie wcisnąć jakiś bałach stawiając go jako wiadomość pryncypialną wartą uwagi i refleksji. Ale u ciebie warto przeczytać i pomyśleć, a przy tym dowiedzieć się jak głęboką wiarę i wiedze religijna mają inni czytelnicy. No to teraz: Do ascezy, do pokuty! ;) pozdrawiam wspólczesny biczownik

W takiego, miłosiernego właśnie wierzymy, a pan pisze o piekle z jakimś niezrozumiałym entuzjazmem, jak gdyby nigdy pan w tym miejscu nie był, nie znał jego właściwości. "Diaboł" - to świetne alibi dla profesjonalnych grzeszników, ludzi słabych, leniwych, nieodpowiedzialnych, a czasem podłych, którzy z miłosierdzia bożego w życiu doczesnym korzystają bez umiaru.