Otrzymane komantarze

Do wpisu: CIOŁEK POLSKI - CIEKAWOSTKA PRZYRODNICZA
Data	Autor
09.01 [09:55]	Krzysztof Pasierbiewicz Szanowna Pani, Coś jest na rzeczy, bo zauważyłem, że najwięcej telefonów z obelgami, a nawet pogróżkami za moją działalność blogerską dostaję właśnie od lekarzy i prawników. Tym bardziej trzeba głośno mówić i pisać. Dziękuję Pani za komentarz i serdecznie pozdrawiam, Krzysztof Pasierbiewicz
09.01 [09:51]	Krzysztof Pasierbiewicz Szanowna Pani, Faktycznie nie jest dobrze. Racjonalne argumenty już do nich nie docierają. Pozostała nem jednak silna broń w formie prześmiewczej satyry i wykpiwania głupoty "Ciołków Polskich". W sierpniu opublikowałem na tym blogu notkę pt. "Tajemnica sukcesu Platformy". Wtedy jeszcze myślałem, że to, co piszę to tylko złośliwy pamflet. Dzisiaj konstatuję ze zgrozą, że ten tekst staje się zapisem aktualnej rzeczywistości polskiej. Zacytuję Pani fragment: " Mimo, iż spostrzeżenia Seamana dotyczące gatunku leminga polskiego są bez wątpienia dla nauki przełomowe, to w oparciu o wyniki obserwacji własnych muszę zakwestionować postawioną przez niego tezę o rzekomo nieprzekraczalnym poziomie zgłupienia społeczności bytującej nad Wisłą. Bowiem Seaman pisze o jeszcze stosunkowo łagodnie przebiegającym procesie degradacji polskich mózgów, który się rozpoczął w ostatnim dziesięcioleciu ubiegłego wieku, uznając telewizję za jedyną przyczynę tego stanu rzeczy. Natomiast z moich badań, które prowadziłem w pierwszej dekadzie nowego stulecia, wynika bezspornie, iż wbrew temu, co zakładał Seaman, proces odmóżdżenia gatunku leminga polskiego postępował nadal, by w okresie nazywanym „erą zielonej wyspy” osiągnąć wręcz zawrotne tempo o nie notowanym dotąd przez naukę przyśpieszeniu. Stąd wniosek, że w okresie III RP proces skretynienia populacji bytującej nad Wisłą przebiegał dwuetapowo, a teoria Seamana wymaga weryfikacji i uzupełnienia. Chodzi o to, że Seaman przeoczył kluczowo ważny czynnik patologicznej uległości leminga polskiego wobec generowanego przez Salon ciśnienia mutacyjnego, które zwykłem nazywać rygorem poprawności politycznej. Powiem więcej. Przyjmując za oczywistą oczywistość wszystko, co dyktował salon, leming polski uwolnił się od potrzeby ćwiczenia organu odpowiedzialnego za myślenie, który choć w stanie szczątkowym, to jednak posiadał. A jak powszechnie wiadomo, mózg w stanie bezczynności zanika. Ponadto paleontolodzy dowiedli, że organizmy o krytycznie małej masie mózgu w stosunku do ciężaru ciała, wcześniej bądź później musiały wyginąć. Należałoby się tedy spodziewać, że w warunkach gwałtownie przyśpieszonego odmóżdżenia populacji nadwiślańskiej w „okresie zielonej wyspy”, podobny los spotka leminga polskiego. Otóż nie tylko, że nic takiego się nie stało, to wręcz odwrotnie, leming polski poczuł się wyjątkowo dobrze w tym niszowym środowisku raptownie rozkwitłego debilizmu. Wyjątek stanowił jedynie krótkotrwały okres sodomy i gomory zwany Czwartą Rzeczypospolitą, w którym to czasie, gatunek ten był poważnie zagrożony, jeśli nie totalnym wyginięciem, to solidnym przetrzebieniem. W tym katastroficznym dla niego okresie leming polski okropnie się znerwicował, przeraźliwie wychudł, zmarniał i utracił rezon, lecz o dziwo przetrwał. Jak już wspominałem, po upadku IV RP nadeszła „epoka zielonej wyspy”, a proces ogólno narodowego skretynienia dramatycznie przyśpieszył, a te niezwykłe warunki ekstremalnie skondensowanego zidiocenia, choć wydaje się to niemożliwe, doprowadziły do tego, iż gatunek leminga polskiego znalazł sobie nad Wisłą ekologiczną niszę, gdzie mógł z powodzeniem ewoluować do tyłu, czyli od formy mózgu resztkowego do formy całkowicie odmóżdżonej. W wyniku tego, w okresie 2007 – 2011, w dorzeczu Wisły wykształcił się sukcesor leminga polskiego, czyli nowy, zmutowany gatunek z rodzaju homo polonicus, cofnięty w rozwoju do granicy debilnego absolutu. Tej nowej i wyjątkowo licznej populacji osobników kompletnie bezmózgich proponuję nadać swojsko brzmiącą nazwę gatunkową "Ciołek Polski". A błędne założenie Seamana, iż w naturze nie było już miejsca dla gatunków jeszcze bardziej prymitywnych od leminga należy usprawiedliwić, gdyż logicznie myślącemu uczonemu trudno było sobie coś takiego wyobrazić. Pierwszymi dowodami tego, że Seaman się mylił były coraz bardziej kretyńskie seriale, gale i festiwale o ambicjach rozrywkowych, które gagami na poziomie żłobka dla dzieci specjalnej troski wprowadzały "Ciołka Polskiego" w podobny transowi zachwyt. Nie gorszym przykładem uwstecznionej ewolucji umysłowej może być uwielbiane przez salonowe elity „Szkło kontaktowe”, nazywane pieszczotliwie „szkiełkiem”, oparte na nigdy się Ciołkowi nie nudzącej formule „PIS be! – PO cacy!”. Tezę intelektualnej cofki potwierdzają także zdawało się niegdyś inteligentni „satyrycy” biorący na zmianę udział w tym programie. Jednakże dowodem przesądzającym o kompletnym odmóżdżeniu "Ciołków Polskich" była ich dziecięca ufność w zapewnienia Jacka Rostowskiego, że Polskę ominie kryzys, a także infantylnie ślepa wiara w cuda, jakie obiecywał Premier. Przysłowiową „kropkę nad i” postawiła ufność w dobrą wolę Rosji w sprawie wyjaśnienia śledztwa smoleńskiego. Przepraszam za nieskromność, lecz moje odkrycie nieznanego dotąd nauce zjawiska „ewolucji uwstecznionej” ośmielam się nieskromnie nazwać „epokowym”, gdyż bezspornie przeczy teorii Karola Darwina, która zakładała, że w historii dziejów Ziemi organizmy żywe ewoluowały zawsze w trendzie rozwojowym. Osobnym zagadnieniem jest ustalenie granicy, gdzie kończy się leming, a zaczyna "Ciołek Polski". Otóż o ile leming polski posiadał jeszcze pewne szczątkowe znamiona przynależne rodzajowi homo, to "Ciołek Polski" przybrał cechy deterministyczne typowe dla bezkręgowców, a w drastycznych przypadkach, nawet pierwotniaków. Bo jak podaje Seaman, leming polski wymagał jeszcze od życia pewnych atrybutów kultury wysokiej (suszi, spa, masumi), natomiast jak wynika z moich obserwacji, "Ciołek Polski" egzystuje w bezroszczeniowym cyklu „ranna kupa - południowa kawa w mieście -papu – szkiełko – siusiu - lulu”, a do szczęścia starcza mu świadomość, iż przynależy do „elit, które są lepsze od reszty”. Raz na cztery lata, z klapami na oczach, podąża do urny. "Ciołek Polski" nie wierzy w nic poza tym, co głosi Salon i bywa tylko tam gdzie nakazuje Salon. Z otoczeniem komunikuje się za pomocą frazesów zwanych „tematami zastępczymi”. Żywi się naiwnością wyborców, przeświadczeniem o własnej doskonałości, polityką miłości, tańcami na lodzie, modą na sukces i ślepym uwielbieniem Platformy, choć niektórym osobnikom wystarcza do życia sama Champion Liga. Trzyma się „Kodeksu Palikota, który mu służy za biblię. Wyzuty z uczyć wyższych niczym się nie zraża i wiecznie uśmiechnięty wmawia wszystkim, dookoła, że jest cudnie...", koniec cytatu. Dlatego jedno, co nam pozostało to wyśmiewać to pocieszne i pożałowania godne bractwo przy każdej okazji. Dziękuję Pani za komentarz i serdecznie pozdrawiam, Krzysztof Pasierbiewicz
09.01 [09:48]	Krzysztof Pasierbiewicz Szanowny Panie, Pisze pan: PRL pełną gębą, półki pełne i pozorna wolność. Niestety ma pan rację. Źle się dzieje z Rzeczypospolitą Jak patrzę na te wszystkie świństwa, które od dłuższego czasu wyrządza Polsce Platforma, gdy widzę jak wyłącza kolejne hamulce w parciu do przejęcia władzy absolutnej i mono-partyjnego zarządzania Państwem, coraz częściej myślę, że chyba nawet za komuny nie było aż tak źle z Rzeczypospolitą. Tę samą opinię coraz częściej słyszę od moich znajomych. Żeby wszystko było jasne. Komunistów nie cierpiałem każdą cząstką duszy, bo mi wykończyli ojca. Ale muszę sprawiedliwie przyznać, że czerwoni przynajmniej stwarzali pozory, że liczą się z ludźmi. Natomiast arogancja, bezczelność, hucpa, grubiaństwo i buta Platformy sprawiają, iż coraz częściej dochodzę do wniosku, iż ta partia w pomiataniu ludźmi posuwa się znacznie dalej, niż niegdyś Polska Zjednoczona Partia Robotnicza. Platforma wygrała wybory, bo miało być lepiej i inaczej. A co mamy, każde dziecko widzi. Co tam Polska. Co tam Bóg, honor i ojczyzna. Co tam narodowa pamięć i dziedzictwo kultury. Co tam przyzwoitość. Co tam gospodarka. Co tam dług publiczny. Co tam bezpieczeństwo kraju. Ważne jest tylko by wygrać kolejne wybory i utrzymać władzę. Zdeptano polityczny obyczaj. W dążeniu do partyjnej hegemonii nie ma już poczucia wstydu. Nastało prawo dżungli. Kto silniejszy, ten lepszy. Cham chama chamem pogania. Wszystkie chwyty dozwolone. Byle rządzić! Zagarnąć jak najwięcej stanowisk! Obsadzić przyczółki. Usunąć niewygodnych, choćby byli genialnymi fachowcami! Historia zatoczyła błędne koło. Pod koniec lat siedemdziesiątych ceny poszły w górę. Dziesięć lat później naród się zbuntował. Zrodziła się Solidarność. „Upadła” komuna. Odzyskaliśmy wolność. Wywalczyliśmy sobie demokrację, za co wielu zapłaciło życiem. A co było dalej? Pewien zegarmistrz światła purpurowy rezydujący przy ulicy Czerskiej zabełtał tak Polakom w głowach, iż ani się obejrzeli, gdy wrócili do modelu zarządzania Państwem prawie identycznego, jak przed czerwcem 89. Wszystko znów jak za komuny. Tylko ludzie przefarbowani i wystrój zmieniony. Dziękuję za komentarz i serdecznie pozdrawiam, Krzysztof Pasierbiewicz
09.01 [09:43]	Krzysztof Pasierbiewicz Szanowny Panie, Nie wiem ile czasu potrzeba by społeczeństwo się obudziło. Ale wiem, że trzeba mówić i pisać jak najwięcej, od rana do wieczora, do upadu. Bo trzeba niezbyt chlubnym wzorem „Szkła kontaktowego” zacząć wykpiwać mentorstwo panów Wajdów, obleśność panów Kutz’ów, nienawistne zaplucie panów Bartoszewskich, antypisowskie fobie panów Niesiołowskich, chamstwo, pretensjonalne stroje i fryzury panów Palikotów, żałosne anegdoty panów Żelichowskich i tak dalej. Bo to oni sieją ową wynaturzoną nienawiść, którą kolaboranckie media przypisują obozowi Jarosława Kaczyńskiego i samemu Prezesowi. Pójdźmy dalej. Trzeba koniecznie odkłamać wylansowany ostatnimi laty stereotyp myślowy, że „lewactwo to cnota, a patriotyzm to obciach”. Uważam to za jedno z najważniejszych obecnie wyzwań dla uczciwych dziennikarzy. I należy zapomnieć o dumnej zasadzie nie zniżania się do poziomu przeciwnika, bo w ten sposób zostawiamy drugiej stronie monopol na bezkarność i jedynie słuszną rację. Samą dumą nigdy się nie wygra. Trzeba uaktywnić błyskotliwych dziennikarzy i dowcipnych satyryków, a także pisarzy. Odpowiednio wycelowana drwina daje częstokroć więcej niż długie, poważne wywody, szczególnie teraz, gdy młodzież prawie nic nie czyta. Trzeba odkłamać zakodowane podstępnie w mózgach wielu Polaków (oszołomionych upadkiem komuny i wchodzeniem do Europy) toksyczne slogany, że: patriota to oszołom; historia to zbytek; duma narodowa to antysemityzm; tradycja to ksenofobia; honor to przeżytek; sprawiedliwość to naiwniactwo; moralność to frajerstwo; wiara to ciemniactwo; normy etyczne to atak na wolności demokratyczne; skromność to nieudaczność; kombinowanie to sposób na życie; uczciwość to frajerstwo; rodzina to anachronizm; „PIS to obciach; Jarosław Kaczyński to chodząca nienawiść i tak dalej. Trzeba mówić i pisać ze zdecydowaną pewnością siebie i poczuciem racji, ale nie wyższości. Jak ognia unikać tonu mentorskiego, stronić od tonów smutnych i śmiertelnie poważnych. Używać częściej języka młodzieżowego, również tego, który nas drażni. Trudno. Taki jest wymóg chwili. Szkody naprawimy później. Należy unikać smutku i pesymizmu, bo to sprawia wrażenie cierpiętnicze, co młodzi biorą za słabość. Wiem to z obserwacji swoich studentów. I trzeba Pisać! I to nie pięć, dziesięć czy piętnaście artykułów, ale sto lub więcej rocznie. Dzień po dniu, miesiąc po miesiącu, rok po roku. Trzeba wypracować jasny i przejrzysty program naprawy Rzeczypospolitej, coś na modłę narodowej dezynsekcji. Dziękuję za komentarz i serdecznie pozdrawiam, Krzysztof Pasierbiewicz
09.01 [09:38]	Krzysztof Pasierbiewicz Szanowny Panie, Gorzka refleksja ale jakże trafna. Dziękuję za komentarz i serdecznie pozdrawiam, Krzysztof Pasierbiewicz
09.01 [09:36]	Krzysztof Pasierbiewicz Szanowny Panie, Recepta podana przez Pana zdaje się być prosta jak przysłowiowy "kij od cepa". Sęk w tym, że nie dla "Ciołka Polskiego". Dziękuję Panu za komentarz i serdecznie pozdrawiam, Krzysztof Pasierbiewicz
09.01 [09:33]	Krzysztof Pasierbiewicz Szaowny Panie, W świecie równoległym, czyli: Jak podaje Seaman, leming polski wymagał jeszcze od życia pewnych atrybutów kultury wysokiej (suszi, spa, masumi), natomiast jak wynika z moich obserwacji, "Ciołek Polski" egzystuje w bezroszczeniowym cyklu „ranna kupa - południowa kawa w mieście -papu – szkiełko – siusiu - lulu”, a do szczęścia starcza mu świadomość, iż przynależy do „elit, które są lepsze od reszty”. Raz na cztery lata, z klapami na oczach, podąża do urny. "Ciołek Polski" nie wierzy w nic poza tym, co głosi Salon i bywa tylko tam gdzie nakazuje Salon. Z otoczeniem komunikuje się za pomocą frazesów zwanych „tematami zastępczymi”. Żywi się naiwnością wyborców, przeświadczeniem o własnej doskonałości, polityką miłości, tańcami na lodzie, modą na sukces i ślepym uwielbieniem Platformy, choć niektórym osobnikom wystarcza do życia sama Champion Liga. Dziękuję Panu za komentarz i serdecznie pozdrawiam, Krzysztof Pasierbiewicz
09.01 [09:28]	Krzysztof Pasierbiewicz Szanowny Panie, W moim tekście pt. "Nabrani przez redaktora" pisałem przed rokiem: "Osobnym zagadnieniem jest, jak ja to nazywam „pandemia różowej subkultury”. Jednym z przykładów niech będzie seria cyklicznych „wykładów” byłej pierwszej damy w Telewizji TVN Style, mających za zadanie nauczanie Polaków kindersztuby i światowych manier. Jako człowiek leciwy, doskonale pamiętam pewien reportaż telewizyjny pokazujący panią Jolę jeszcze z okresu studenckiego, w którym to czasie nie przypominała bynajmniej Księżniczki Monako. Potem był pamiętny okres „disco polo” i myślę, że komentarz jest tutaj zbyteczny. Ale niedawno pani Jolanta raptem sobie przypomniała o arystokratycznych korzeniach, nabrała dworskich manier i w jakiś cudowny sposób odzyskała śpiewny kresowy akcent. I nie byłoby w tym nawet nic złego, gdyby nie to, że pani Jolanta staje się wzorcem do naśladowania. A to jest już zjawiskiem niekoniecznie pożądanym. Bo zasmucającym jest nie tyle groteskowa metamorfoza pani Jolanty, co fakt, że na te triki rodem z Ordynackiej nabiera się coraz więcej osób, które przez lata miałem za inteligentne. Bo, wynikiem tego rodzaju „nauk” jest między innymi to, że na „ekskluzywnych” salonach panowie zaczynają dyskutować wyłącznie o tym ile gwiazdek miał hotel na wyspach, skąd właśnie wrócili, czy ile garów mają silniki ich audic i beemek, a panie swój status wartościują ilością kafelków Versace w łazience. No i mamy kolejne zadanie dla dziennikarzy. Mając na uwadze dbałość o jakość standardów, powinni niestrudzenie wykpiwać tego rodzaju sztuczki przebrane w szaty „kultury wysokiej”, bądź „europejskości”. Elegancko, dowcipnie, z taktem i umiarem, ale konsekwentnie wykpiwać! Snobizm graniczący ze śmiesznością i patologiczne szpaniarstwo owego towarzystwa wzajemnego zachwytu nad samymi sobą, ów opiniotwórczy grajdoł „nowobogackich intelektualistów”, tę wylęgarnię salonowej plotki, którą się karmią kolorowe pisma. Bo takie samosiejki trzeba konsekwentnie plewić nim do reszty zachwaszczą naszą narodową kulturę. Mam tu na myśli coraz liczniejsze rzeszeokazowych postaci naszych „nowych czasów”, czyli mówiąc jaśniej nadętych chłopków roztropków z cygarami w zębach, poprzebieranych w garnitury od Armaniego,którzy aromatu Cohibynie odróżniają od swądu kiszonego ogórka, a w durnej pogoni za Nową Europą wystarcza im jedna książka rocznie – katalog turystyczny z Biura Neckermann’a. Trzeba chronić naszą narodową tkankę przed degeneracją kreowaną sprytnie przez „Szkło kontaktowe” i temu podobne fabryki tandetnej satyry opartej na sprzedajnym fałszu. Trzeba bezlitośnie wykpiwać owych„postępowców”, którzy odkąd przyszło „nowe” mizdrzą się bezrozumnie do niego w chocholim tańcu z przyjezdnymi, gubiąc bezpowrotnie narodową tożsamość. Dziękuję Panu za komentarz i serdecznie pozdrawiam, Krzysztof Pasierbiewicz

Do wpisu: RZĄD !!! P0D SĄD !!!
Data	Autor
08.01 [14:43]	Krzysztof Pasierbiewicz Szanowny Panie, Pomysł godny rozważenia! Dziękuję za komentarz i serdecznie pozdrawiam, Krzysztof Pasierbiewicz
08.01 [14:42]	Krzysztof Pasierbiewicz Szanowny Panie, Serdecznie dziękują za dopełnienie mojej notki i gorąco pozdrawiam, Krzysztof Pasierbiewicz
08.01 [14:40]	Krzysztof Pasierbiewicz Szanowny Panie, No właśnie. Polecam lekturę mojej notki pt. "Nawet za komuny": http://niezalezna.pl/122… Dziękuję za komentarz i serdecznie pozdrawiam, Krzysztof Pasierbiewicz
08.01 [14:37]	Krzysztof Pasierbiewicz Szanowny Panie, No własnie. Boże coś Polskę...! Dziękuję za komentarz i pozdrawiam serdecznie, Krzysztof Pasierbiewicz
08.01 [14:35]	Krzysztof Pasierbiewicz Szanowna Pan, "Kobole dziennikarstwa". Brawo. Znakomite określenie. Dziękuję za komentarz i serdecznie pozdrawiam, Krzysztof Pasierbiewicz
06.01 [19:20]	Krzysztof Pasierbiewicz Szanowna Pani / Sznowny Panie! Brawo! I dziękuję za słowa otuchy! Pozdrawiam serdecznie, Krzysztof Pasierbiewicz
06.01 [19:18]	Krzysztof Pasierbiewicz Szanowna Pani, Ja też Panią pozdrawiam i jak zawsze serdecznie pozdrawiam, Krzysztof Pasierbiewicz
06.01 [19:17]	Krzysztof Pasierbiewicz Szanowna Pani Zofio, Bardzo dziękują za słowa uznania. Proszę pozdrowić Córkę. A więc warto było! Pozdrawiam Panią serdecznie, Krzysztof Pasierbiewizc
06.01 [19:15]	Krzysztof Pasierbiewicz :-)))
06.01 [19:14]	Krzysztof Pasierbiewicz Szanowny Pani, Sic! Bo mi zamkną bloga! dziękuję za komentarz i serdecznie pozdrawiam, Krzysztof Pasierbiewicz
06.01 [19:12]	Krzysztof Pasierbiewicz Szanowny Panie, Ależ ze mnie głupiec!!! Pozdrawiam Pana serdecznie, Krzysztof Pasierbiewicz
06.01 [19:11]	Krzysztof Pasierbiewicz Szanowny Panie, Najmocniej przeprasza. faktycznie zapomniałem. Gorąco pozdrawiam, Krzysztof Pasierbiewicz
06.01 [19:09]	Krzysztof Pasierbiewicz Szanowny Panie, Polecam lekturę mojego teksyu na ten temat - patrz: http://niezalezna.pl/152… Pozdrawiam Pana serdecznie, Krzysztof Pasierbiewicz
06.01 [19:08]	Krzysztof Pasierbiewicz Szanowny Panie, Tylko jak tę lustrację przeprowadzić??? Serdecznie pozdrawiam, Krzysztof Pasierbiewicz
06.01 [19:06]	Krzysztof Pasierbiewicz Szanowny Panie Zbyszku, Święte słowa! Pozdrawiam serdecznie, Krzysztof Pasierbiewicz
06.01 [19:05]	Krzysztof Pasierbiewicz Szanowny Panie, Oby się Pan mylił. Pozdrawiam serdecznie, Krzysztof Pasierbiewicz
06.01 [19:03]	Krzysztof Pasierbiewicz Szanowna Pani, Nie wolno się poddawać! Pani komentarz przeczyta ponad 2 tysiące ludzi! Życzę wytrwałości i serdecznie pozdrawiam, Krzysztof Pasierbiewicz

Primary tabs

Otrzymane komantarze