FSRU w Gdańsku za 5 lat

Być może nie wszystkim czytelnikom mówi coś skrót FSRU. Wystarczy, że wyjaśnię, że chodzi o tzw. terminal pływający LNG. Za pięć lat, na przełomie 2027/2028 r. w rejonie Gdańska ma zostać oddany do użytku ten drugi już, po „stacjonarnym” gazoporcie w Świnoujściu.
Zaś FSRU to z języka angielskiego „Floating Storage Regasification Unit”, tj. „pływająca jednostka, zdolna do wyładunku LNG, procesowego składowania i regazyfikacji LNG, a także do świadczenia usług dodatkowych” - jak wyjaśnia na swoich stronach spółka Gaz-System, inwestor obiektu.
Ta ważna z punktu widzenia bezpieczeństwa energetycznego inwestycja ma być przystosowana do regazyfikacji na poziomie odpowiadającym około 6,1 mld m3 gazu rocznie. Inwestor zakłada dodatkowo możliwość zwiększenia mocy regazyfikacyjnych - „w zależności od rozwoju rynku oraz wzrostu zapotrzebowania na gaz ziemny w kraju i w regionie”.
Nie trzeba dodawać, że to dodatkowo ważna inwestycja w kontekście wojny Rosji w Ukrainie i odcięcia dostaw gazu od Gazpromu. Wystarczy policzyć. Przy obecnym rocznym zużyciu błękitnego paliwa w naszym kraju na poziomie ok. 18-20 mld m3 połowa od przyszłego roku ma pochodzić z norwesko-duńsko-polskiego gazociągu Baltic Pipe. Pozostałą część zapotrzebowania pokrywają dostawy LNG przez istniejący gazoport w Świnoujściu, kolejne 1-2 mld m3 - z gazoportu w litewskiej Kłajpedzie, a także 3-4 mld m3 z wydobycia z kopalń w naszym kraju.
Wobec tego dodatkowe co najmniej 6 mld m3 gazu, które za pięć lat ma być dostarczane z całego świata w postaci LNG przez gazoport pływający w Gdańsku dodatkowo zaspokoi zapotrzebowanie na gaz naszego kraju, jak i krajów naszego regionu Europy.
Co przy tym istotne w ramach budowy FSRU planowana jest także rozbudowa krajowego systemu przesyłowego. Chodzi o to, by umożliwić rozprowadzenie gazu z rejonu Gdańska do klientów w Polsce i w naszym regionie Europy. Powstać mają dodatkowe odcinki gazociągów: Kolnik - Gdańsk (długość 35 km) oraz Gustorzyn - Wicko (214 km). 
Ważne też, iż Komisja Europejska przyznała projektowi status „Projektu wspólnego zainteresowania” („Project of Common Interest” - PCI) w marcu 2020 r., w ramach korytarza priorytetowego „Gazowe połączenia międzysystemowe północ-południe w Europie Środkowo-Wschodniej i Południowo-Wschodniej: LNG Gdańsk (PL). W ten sposób, na podstawie decyzji ogłoszonej 7 grudnia, Bruksela na początek podjęła decyzję o dofinansowaniu na opracowanie specyfikacji technicznej i przeprowadzenie prac projektowych w projekcie FSRU, znajdującego się wciąż w fazie przygotowawczej. Maksymalna wysokość przyznanego wsparcia wynosi ok. 19,6 mln euro.
Co więcej, we wspomnianym kontekście wojny Rosji w Ukrainie, dodatkowo ważne jest, że inwestycja znajduje się również na liście gazowej infrastruktury krytycznej w ramach przedstawionego w tym roku przez KE planu „szybkiego zmniejszenia zależności od rosyjskich paliw kopalnych i przyspieszenia transformacji ekologicznej” - REPowerUE.
Nieco wcześniej, w połowie listopada br. Gaz-System poinformował o podpisaniu umowy z duńską firmą Rambøll Danmark A/S na opracowanie projektu budowlanego dla infrastruktury morskiej związanej z budową pływającego terminalu FSRU. Duńczycy mają w związku z tym zaprojektować stanowisko postojowe dla FSRU wraz z odcinkiem podmorskim gazociągu, zlokalizowanym na dnie Zatoki Gdańskiej.
Jak przypomina na swojej stronie inwestor przyszłego gazociągu pływającego, w tym roku zakończył „największy program inwestycyjny w historii polskiego przesyłu gazu”. W latach 2016-2022 wybudował trzy nowe interkonektory z sąsiednimi państwami, tj. z Litwą, Słowacją i Danią. W tym czasie zakończył również budowę Korytarza Północ - Południe oraz zwiększył moce regazyfikacyjne Terminalu LNG w Świnoujściu.
Tym samym łącznie powstało wówczas blisko 2 tys. km gazociągów i wybudowano lub rozbudowano cztery tłocznie gazu.
Jak podkreśla spółka, wszystkie te projekty zostały zrealizowane w terminie. Zaś w ten sposób krajowy system przesyłowy został przestawiony na oś północ - południe, a Polska „zerwała z wieloletnią zależnością gazową od Rosji, umożliwiając transport gazu ziemnego do odbiorców z wielu kierunków i źródeł dostaw”.