Kłamstwa, nieścisłości, Strasburg i okolice

Ciekawe, czy łacińską maksymę: „Świat chce być oszukiwanym, więc niech go oszukują” można odnieść do relacji między częścią naszych rodaków a opozycją? Jeżeli część – nomen, omen – Obywateli RP chce być oszukiwanych, chce by ich robiono w trąbę, chce by ich liderzy grali z nimi w pici-polo – cóż, skoro tak chcą…
Natomiast słowa brytyjskiego filozofa Bertranda Russela: „Kłopoty z tym światem biorą się stąd, że głupcy są niezwykle pewni siebie, a mądrzy są pełni wątpliwości” - co, jak co, ale na pewno pasują do naszej nadwiślańskiej i nadodrzańskiej rzeczywistości.
W Parlamencie Europejskim odbyła się debata na temat mediów i praworządności w Polsce. Jak słucham takich „ustawek”, to przypominają mi się słowa innego Anglika, pisarza i myśliciela Samuela Butlera: „Nie mam nic przeciwko kłamstwom, ale nie znoszę nieścisłości”.
Skoro już jesteśmy przy Anglikach, to ich znane przysłowie głosi: „Plotki i kłamstwa chodzą w jednej parze”. Skądinąd w ostatnich pięciu latach, poczynając od 2016 roku było już w europarlamencie w Brukseli i Strasburgu kilkanaście debat, w których gejzery kłamstw rywalizowały z wodospadami pomówień i wulkanami potwarzy. Gdy widziałem tę spiralę fałszywych oskarżeń wobec mojej ojczyzny, przypominały mi się słowa – tym razem nie Anglika, ale reprezentanta kraju, który przez wieki był angielską kolonią, Hindusa Rabindranatha Tagore. Ten poeta i powieściopisarz z Indii, laureat pierwszej literackiej nagrody Nobla dla swojego kraju i dla całego kontynentu azjatyckiego, napisał kiedyś jakże mądrze: „Kłamstwo nie może stać się prawdą przez to, że wzrośnie w potęgę”.
Otóż, drodzy państwo eurokraci oraz przedstawiciele krajów ,które Polski po prostu nie znoszą, choćby dlatego, że jesteśmy dla Was wyrzutem sumienia albo konkurencją, albo jednym i drugim – co Wam powiem, to Wam powiem, ale na koniec Wam powiem słowami żydowskiej mądrości: „Możesz przejść długą drogę kłamstwa, ale nigdy z powrotem”.

*tekst ukazał się w "Gazecie Polskiej" (22.09.2021)