Dziś Bareja nakręciłby „Homisia”

Od pewnego czasu rozpiera mnie duma. Uświadomiłem sobie bowiem, że żyję w najbardziej demokratycznym kraju świata, ba, galaktyki, w którym każdy jest wyrocznią zgodności z prawem wszelkiej legislacji, od sołeckich ogłoszeń na płotach po Konstytucję. I kto żyw z niemal metafizycznym zapałem na wyprzódki ocenia co jest grzechem popełnionym myślą, mową, uczynkiem, lub zaniechaniem.
Z czego wynika owa moc sprawcza, dalibóg, nie wiem. Być może arbitrzy biorą przykład z Kanta. On miał nad sobą niebo gwiaździste, a w sobie prawo moralne. Im zaś, jako że historia lubi wracać w groteskowej postaci, nad głowami powiewa unijna flaga z gwiazdkami, a w trzewiach buzuje prawem kaduka imperatyw pychy. I rozdają certyfikaty prawo czy raczej lewomyślności rozmaitym instytucjom, organizacjom, ustawom, wyrokom, decyzjom administracyjnym, osobom…
Samozwańcze gremia, rekrutowane spośród elyty chóry ciot i wujów typu Fundacja Helsińska, Justicja, Amnesty International, Greenpeace, Strajk Kobiet, no i generatory rzeczywistości urojonej oczywiście pilnują, by nic nie zbaczało z progresywnego kursu poprawności politycznej.
W ten sposób awangarda modernizmu pozbawiła już atrybutów legalności Trybunał Konstytucyjny, Sąd Najwyższy, zwłaszcza po przyklepaniu wyniku wyborów prezydenckich, sejm, prezydenta, rząd, związek zawodowy Solidarność zglajszachtowany z władzą… Po jasnej stronie mocy pozostaje już tylko senat i rzecznik praw obywatelskich. Ciekawe jak długo jeszcze? Och, o mało nie zapomniałbym o świetlanej ostoi praworządności, Najwyższej Izbie Kontroli z jej już nieskazitelnym dla opozycji szefem.
Ostatnio do wydmuszek demokracji bezkompromisowi Katoni zaliczyli pewien sąd rejonowy, który miał czelność wtrącić na dwa miesiące do kazamatów bojownika o prawa społeczności LGBTitd Michała Sz. Dla awangardy progresu ten butny osiłek to kobieta, Margaret, bo tak każe się nazywać.
I tu pojawia się magiczne słowo transpłciowość. Tyle, że zaburzenia tożsamości płciowej, męska osobowość uwięziona w ciele kobiety albo odwrotnie, to rodzaj choroby. Likwidacja owej niekompatybilności wymaga długotrwałej specjalistycznej terapii. Można wszak wybrać drogę genderową i jako transwestyta z dnia na dzień zmieniać swe wcielenia, bez tych całych korowodów medycznych i prawnych. Dziś być kobietą, jutro elfem, a za tydzień betoniarką.
Podobno Michał Sz. Protestował w areszcie przeciw intymnym oględzinom dokonywanym przez policjanta. A przecież ten funkcjonariusz mógł przystąpić do rewizji osobistej zmieniwszy uprzednio płeć kulturową. Zachęcony genderowymi sposobami niepohamowanego rozwoju osobowości wybieram się wkrótce do damskiej łaźni.
A pisząc poważnie, reakcja elyt postępowego świata na to, co się od kilku dni i nocy wyprawia w Warszawie, bije na głowę nasyceniem absurdu wszystkie poczynania ludzkości w tej dziedzinie. Awangarda modernizmu staje po stronie lewackiej żulii uderzającej w narodowe pryncypia. Totalna opozycja rzuca przeciw zjednoczonej prawicy przedostatnie rezerwy. W odwodzie pozostają jeszcze sutenerzy i alfonsi…
Na naszych oczach powstaje ruch oporu prześladowanych mniejszości. Bojówki LGBTitd wieszające tęczowe flagi na symbolach narodowych, to wypisz, wymaluj bohaterowie małego sabotażu rysujący kotwice na murach okupowanej Warszawy. Tylko patrzeć, jak na Podwalu obok pomnika Małego Powstańca stanie monument Wymachującej tęczowym sztandarem aktywistki LGBTitd.
Aby ogarnąć bezmiar skretynienia w poczynaniach sfrustrowanych elyt 3 RP i nie oszaleć, należałoby chyba poszukać azylu w ostatniej ostoi zdrowego rozsądku i wzlecieć nad kukułczym gniazdem, lub wynająć kwaterę w Tworkach, gdzie krótko byłem Napoleonem.
 
Sekator
 
PS.

- Jak sądzisz - pyta mój komputer. - Czy nasza skrzecząca pospolitość bliższa jest dramie Szekspira czy grotesce Barei?
- „Homiś” czyli „Miś” na miarę naszych czasów, kto wie - mruczę pod nosem.