Daleko PADa jabłko od jabłoni

Stare piłkarskie porzekadło mówi, że jesteś tak dobry, jak twój ostatni mecz. Prezydent Andrzej Duda w kluczowym momencie spotkania nie wykorzystał fenomenalnej okazji do podwyższenia wyniku. Zmarnował sytuację „sam na sam”, która przesądziłaby o losach tego pojedynku. Szkoda. Do końca regulaminowego czasu jednak jest jeszcze kilka minut, więc będzie miał okazję, by się zrehabilitować po tym fatalnym kiksie.

Mija właśnie tydzień od ogłoszenia przez prezydenta decyzji, a ja w dalszym ciągu nie potrafią zrozumieć, czym tak naprawdę kierował się, wetując obie ustawy. Co prawda prezydent podjął próby tłumaczenia swojego stanowiska, ale były one mętne i mało przekonujące, do mnie nie trafiły. Bo niby dlaczego zdanie pani Zofii Romaszewskiej — przy całym należnym jej szacunku — ma być bardziej słyszalne w tej sprawie od innych zdań? Dlaczego ta właśnie opinia ma być lepsza od opinii ludzi, którzy — na przykład — zostali ewidentnie skrzywdzeni przez obecny system sądowniczy i którzy w wyborach oddali swój głos na Andrzeja Dudę, z nadzieją, że wreszcie w kraju zapanuje elementarna sprawiedliwość?

Nie mogę zrozumieć tego, że prezydent i rząd wcześniej nie dogadali między sobą jednych z najważniejszych — jeśli nie najważniejszych — ustaw. Sporo jest rzeczy w polityce, których do końca nie ogarniam, do wielu podchodzę nazbyt idealistyczne i ufnie, jednak w tej sprawie, sprawie prezydenckiego weta, jestem absolutnie przekonany, że prezydent popełnił duży błąd. Jest dla mnie jasne i oczywiste, że jeśli po decyzji prezydenta Andrzeja Dudy cieszy się opozycja, skoro zadowolona z tej decyzji jest Komisja Europejska, a Berlin nie skrywa swojej satysfakcji, to ona nie może być w żaden sposób dobra dla Polski. Coś, co leży w ich interesie, z całą pewnością nie jest korzystne dla nas. Te weta dają opozycji paliwo do dalszych ulicznych igrzysk. Pokazują, że protesty mają sens, bo pod ich naciskami władza się ugina. Te ustawy nie były idealne, ale nie w ich ułomności rzecz. Opozycja ma jeden cel, jest on oczywisty i nie jest nim z pewnością dobro kraju.

Prezydent Andrzej Duda zobowiązał się do przygotowania w ciągu dwóch miesięcy własnych projektów ustaw i w związku z tym zapowiedział szerokie konsultacje ze wszystkimi środowiskami. Nie chcę krakać, ale kompromis w tej sprawie wszystkich środowisk zakończy się tym, że obecny układ sądowniczo-biznesowy zostanie posypany z wierzchu cukrem pudrem i żadnych radykalnych zmian — a takie są konieczne — nie będzie. Prezydent wszystkich Polaków. To brzmi dumnie, ale w obecnej sytuacji jest utopią, niczym więcej. Nie można być jednocześnie prezydentem ubeckich konfidentów i ich ofiar. Nie da się być prezydentem WSI-owych geszefciarzy i prezydentem ludzi przez nich zniszczonych. Tego nie da się pogodzić w żaden sposób. Ja nie chcę, żeby Andrzej Duda był prezydentem wszystkich Polaków, ja chcę, żeby był prezydentem Polaków uczciwych, dla których dobro Polski, to jeden z celów nadrzędnych.

Równocześnie z prezydencką inicjatywą zapowiedziano powołanie parlamentarnego zespołu — składającego się z polityków PO, PSL i Nowoczesnej kropki — który ma od września rozpocząć pracę nad reformą wymiaru sprawiedliwości. To już jest groteska. Platformę będzie reprezentował Borys Budka, który jako minister sprawiedliwości nie widział potrzeby reformy sądownictwa, a dostrzegł ją, kiedy pojawiła się realna szansa na to, że przekręciarsko-złodziejskie towarzystwo z jego partii może dosięgnąć ręka sprawiedliwości. Niewątpliwą gwiazdą nowopowstałego zespołu będzie Kamila Gasiuk-Pihowicz. Życie przerosło kabaret, bo uważając, że pani poseł ma kompetencje do tworzenia jakiejkolwiek ustawy, to tak jakby twierdzić, że Fiat Multipla ma sportową sylwetkę. Litości!

Na zmiany czekałem bardzo długo, to poczekam i te dwa miesiące, choć — przyznam szczerze — wiary we mnie mało, że propozycja prezydenta będzie z tych rewolucyjnych. Czas pokaże. Zacząłem tekst futbolową nomenklaturą, to tak go też zakończę. Prezydent Andrzej Duda gra dalej, ale z żółtą kartką na koncie. Musi uważać, by nie faulować, bo każde następne przewinienie może skończyć się drugą żółtą, a w konsekwencji kartką czerwoną.