Solidarna Polska w rozkroku

Po złożeniu przez SP wniosku o odwołanie min. Nowaka nasuwają się kolejne wątpliwości co do spójności wewnętrznej tego ugrupowania. Ktoś złośliwy mógłby zauważyć, że skoro SP nie poparła wotum nieufności dla rządu, ale zaraz złożyła wniosek o odwołanie jednego z ministrów, to widocznie rząd ten generalnie podoba się panom Ziobrze i Kurskiemu, jedynie Nowak ich zdaniem nie spełnia w nim swej roli. Ale ja nie jestem złośliwy i podejrzewam, że do liderów SP dotarły jednoznacznie negatywne oceny ich postawy wobec wotum nieufności i w panice starają się na chybcika zminimalizować straty wizerunkowe.

Oczywiście, PiS nie zamierza zachowywać się jak SP i zadeklarował poparcie wniosku o odwołanie ministra, bo jeśli poprą ten wniosek pozostałe ugrupowania formalnie pozakoalicyjne, to dokonany zostanie pierwszy wyłom w betonowej koalicji rządowej. Jest to ważne nie tylko ze względu na ewidentnie szkodliwą działalność Nowaka (bo przecież nie jest powiedziane, że na jego miejsce nie zostanie postawiony kolejny Dyzma III RP), ale i dlatego, że zniknie dotychczasowa bariera psychologiczna. Skoro udałoby się bowiem odwołać Nowaka, to może i Arłukowicza, może i Szumilas, a wreszcie -- może i samego Donalda T.?

Oczywiście, takim ugrupowaniom jak RP, SLD czy SP niekoniecznie zależy na wysadzeniu w powietrze całego rządu -- udowodniły to one przed kilkoma dniami -- ale przecież zawsze warto wywrzeć nacisk na premiera, to może zechce być bardziej spolegliwy przy kupczeniu miejscami na listach do PE, tudzież udzielić paru innych koncesji politykom z "opozycji medialnej". Im bliżej eurowyborów, tym częściej będziemy oglądać takie inscenizacje, bo sejmowy plankton chętnie by się ewakuował do europarlamentu w obliczu nieuchronnego zawalenia się rozchwianej platformy, nie wiedzieć czemu zwącej się "obywatelską". W końcu różni świeżo upieczeni posłowie płci wszelakiej pobrali kredyty a konto sejmowych apanaży i głupio byłoby tak zostać na lodzie z debetem…