Świecące oko NGC 6751
Przy użyciu Kosmicznego Teleskopu Hubble'a astronomowie uzyskali niezwykłe obrazy mgławicy planetarnej NGC 6751. Świecąca jak olbrzymie oko mgławica w konstelacji Aquila jest chmurą gazu wyrzuconego kilka tysięcy lat temu z gorącej gwiazdy widocznej w jego centrum.
Obserwacje Hubble'a zostały uzyskane w 1998 roku za pomocą WFPC2 (Wide Field Planetary Camera2) przez zespół astronomów pod kierownictwem Arsen Hajian z US Naval Observatory w Waszyngtonie. Zespół Hubble Heritage, pracujący w Space Telescope Science Institute w Baltimore przygotował odwzorowanie kolorów przez połączenie zdjęć WFPC2 wykonanych za pomocą trzech różnych filtrów kolorów, które izolują gaz mgławicy o różnych temperaturach.
Mgławica pokazuje kilka niezwykłych i słabo poznanych cech. Kolor niebieski oznacza najgorętszy świecący gaz, który tworzy mniej więcej okrągły pierścień wokół centralnej gwiazdy. Kolory pomarańczowy i czerwony pokazują miejsca chłodnego, który ma tendencję do układania się w długie ciągi od gwiazdy centralnej ku rejonom postrzępionego pierścienia na krawędzi zewnętrznej mgławicy.
Pochodzenie tych chłodnych chmur w mgławicy jest nadal niepewne, natomiast wiadomo, że na kształty ciągów ma wpływ promieniowanie i wiatr gwiazdowy płynący od gorącej gwiazdy w centrum.
Zdjęcie w pełnym wymiarze jest tutaj.
Kozibród Łąkowy (Tragopogon pratensis)
Kozibród łąkowy jest rośliną dwu- lub wieloletnią o wysokości 30-120 cm. Korzeń palowy brunatny, krótki. Łodyga gęsto ulistniona, pod kwiatostanem zgrubiała, często gałęzista, czasem wełnisto owłosiona. Liście równowąskie lub równowąskolancetowate, długie, niebieskawozielone, naprzeciwległe, pochwiasto obejmujące łodygę, siedzące, całobrzegie, faliste, często łukowato zgięte. Koszyczek kwiatostanowy 4-6 cm średnicy o 20-50 języczkowatych kwiatach koloru cytrynowożółtego. Płatki kwiatów mają na czubku 5 ząbków. Kwitnie od maja do sierpnia. Owoc - niełupka z długim dziobkiem i puchem kielichowym - wygląda jak duży dmuchawiec. Charakterystyczny obfity mleczny sok barwi na czerwono.
Kozibród łąkowy jest rośliną pospolitą; występuje w całym kraju na łąkach, polanach i przydrożach. Kiedyś był uprawiany jako warzywo. Korzenie (zbierane jesienią lub na wiosnę) należy ugotować, kroić w plastry i przyprawiać solą, pieprzem, olejem i cebulą lub czosnkiem niedźwiedzim. W ostateczności można jeść na surowo.
Młode liście i pędy kozibrodu można jeść surowe w formie sałatki lub przecieru. Liście kozibrodu zawierają cukier inulinę - mają bardzo łagodny smak. Starsze trzeba gotować na jarzynę (jak szparagi) lub używać do robienia zupy.
Zapraszam!