Teraz Komorowski będzie nas wprowadzał do strefy euro

1. Widać, że rządzący Polską działacze Platformy, z jakiś bliżej nieznanych powodów, dostali nagłego przyśpieszenia i na wyścigi chcą wprowadzać nasz kraj do strefy euro. Od dłuższego czasu regularnie co parę dni, wypowiada się w tej sprawie premier Tusk, teraz zainteresował się tą kwestią także prezydent Komorowski, który zwołał właśnie dzisiaj posiedzenie Rady Gabinetowej w tej sprawie.
Tematem Rady Gabinetowej ma być polska strategia wejścia do strefy euro, przy czym prezydent Komorowski już zdradził swoje oczekiwania wobec rządu Tuska. Ma on doprowadzić do tego, aby Polska spełniła do 2015 roku kryteria wejścia do strefy euro.
2. Przypomnijmy tylko, że chodzi między innymi o tzw. kryteria z Maastricht, na które składają się dwa kryteria fiskalne i  trzy monetarne.
Fiskalne to kryteria deficytu sektora finansów i długu publicznego. Ten pierwszy w kraju ubiegającym się o członkostwo w strefie euro, trwale nie może przekraczać 3% PKB, ten drugi nie może przekraczać 60% PKB.
Z kolei monetarne to kryteria: inflacyjne, długoterminowych stóp procentowych i kursu walutowego.
Inflacja w kraju ubiegającym się o wejście do strefy euro, trwale nie może przekraczać o więcej niż 1,5 punktu procentowego, średniego wskaźnika inflacji z 3 krajów UE o najniższym poziomie inflacji.
Z kolei nominalna długoterminowa stopa procentowa w kraju aspirującym do strefy euro, nie może przekraczać o więcej niż 2 punkty procentowe, średniej wartości takich stóp w 3 krajach o najwyższym poziomie stabilności cen (czyli krajach o najniższej inflacji).
Wreszcie kryterium kursowe, oznacza konieczność uczestniczenia przynajmniej przez 2 lata w systemie ERM II czyli Europejskim Mechanizmie Kursowym, w którym wahania kursu waluty narodowej do euro, muszą utrzymywać się w przedziale +/-15%.
3. Trzeba przy tym zwrócić uwagę, że jeżeli chodzi o kryteria fiskalne to obydwa naraz, spełniają tylko nieliczne kraje należące do strefy euro.
Większość tych kryteriów nie spełnia, a jeżeli chodzi o wielkość długu publicznego to spora część krajów należących do strefy euro ma dług publiczny albo znacznie przekraczający 100% ich PKB, albo zbliżający się do tego poziomu. Zejście z wysokością długu do poziomu poniżej 60% PKB, zajmie im dziesiątki lat, a dla części z nich bez znaczących umorzeń w ogóle nie będzie to możliwe.
Trudne do spełnienia może się okazać także kryterium inflacyjne. Jest ono bowiem skonstruowane tak, że w sytuacji kiedy w niektórych krajach UE dochodzi wręcz do deflacji czyli spadku średniego poziomu cen w ciągu roku, także kraj kandydujący do strefy euro musi sobie „zafundować” deflację, a to przecież bardzo negatywne i groźne dla gospodarki zjawisko, powoduje bowiem jej zwijanie.
Wreszcie kryterium kursu walutowego oznacza konieczność powiązania waluty krajowej z euro i utrzymanie jej kursu na stabilnym poziomie aż przez 2 lata, przy maksymalnych odchyleniach +/-15%.
Spełnienie tego kryterium może być szczególnie trudne, ponieważ polski złoty od paru lat należy do najbardziej „spekulacyjnych” walut na świecie. Inną trudną kwestią jest ustalenie poziomu kursu wejścia do tzw. węża walutowego.
Minister Rostowski przecież nie był w stanie walczyć ze spekulacją nad złotym i nie pozwalać na jego deprecjację w końcówce każdego roku budżetowego (kurs złotego do dolara i euro w dniu 31 grudnia był postawą przeliczania na złote części naszego długu publicznego zaciągniętego w walutach obcych
Ostatecznie zdecydował się zmienić ustawę o finansach publicznych, gdzie do tego przeliczania przyjęto kurs średni z całego roku. 
4. Wygląda więc na to, że spełnienie niektórych kryteriów z Maastricht do roku 2015 jak chce prezydent Komorowski, oprócz tego, że jest pozbawione głębszego ekonomicznego sensu, nie jest też możliwe do osiągnięcia nawet do końca 2015 roku.
Miejmy nadzieję ,że Rada Gabinetowa jakoś to prezydentowi Komorowskiemu wytłumaczy.