Polski negocjator w Belfaście

Wałęsam się drugi dzień po Belfaście i coraz to większe mam wątpliwosci czy aby moja misja się powiedzie, czy może będę musiał uznać się za pokonanego i wrócić z niczym. Nie chciałbym tego, chciałbym aby w życiu wyszła mi choć jedna rzecz, nie tylko włosy.

Po dwóch dniach nie udało mi się nawiązać kontaktu z nikim z wierchuszki Sinn Fein, w ogóle z nikim nie nawiązałem tu kontaktu, nie licząc kierowcy autobusu, który wiózł mnie z lotniska. Wzruszył mnie ponieważ skasował mi bilet takim samym urządzeniem jak kierowca PKS- u w 1979, kraj niby nowoczesny a tu takie kwiatki do kasowania biletów. Kierowca był jednak Chińczykiem lub Filipińczykiem więc o zwiazki z IRA czy Sinn Fein jego nie podejrzewam.

Po co ja tu w ogóle przyjechałem ? W Ulsterze znowu pojawiają się napięcia między protestantami a katolikami, w tym również i polską katolicką diasporą. Zakiełkowała mi w głowie myśl aby skłonić Sinn Fein do współpracy, w sytuacjach konfliktowych, z polskim negocjatorem z Gdańska. To osoba dość znana i szanowana w kręgach negocjatorów, szczególnie zachodnich. Im jest łatwiej go zrozumieć bowiem komunikują się przy pomocy tłumaczy.


Mój kandydat ma w swoim zawodowym portfolio sporo szcześliwie zakończonych jak i wywołanych kryzysów. No cóż, gdzie drwa rąbia tam wióry lecą. Największym sukcesem mojego negocjatora było zakończenie wojny rosyjsko - japońskiej w 1905 roku. Chyba ? nie jestem pewny, muszę to sprawdzić.


Na tym etapie nie mogę jeszcze zdradzić o kogo chodzi, mogę jedynie powiedzieć, że od miejsca w którym mieszka do pałacu opatów w Oliwie, gdzie obchodził niedawno swoje 69 urodziny, jest 2734,034 jarda.
No to możecie teraz łatwo ustalić, jard to 0,9144 metra


Gdybym do piątku nie zamieścił żadnej notki, proszę aby ktokolwiek widział - tę notkę - ktokolwiek czytał, wysłał na poniższy adres maila o treści " ambush " [email protected]. On będzie wiedział co robić, z tą oranżystowską watahą, która prawdopodobnie utrudnia moją misję.