Bumar będzie budował tarczę dla władzy?

Jak się buduje elektrownie Gradową to trzeba zabezpieczyć się przed nią przeciwrakietowo ;-)

kazda wypowiedź bowiem należy tłumaczyć z polskiego na polskie.No więc Koziej zwany generałem zawile tłumaczy,ze rezydent wcale nie powiedział tego co powiedział.Czyżby pobyt na przystanku Woodstock tak dał się we znaki?

W tej sytuacji aż ciśnie się na usta …. Panie Prezydencie, z dalekiej prowincji, borykającego się z bezrobociem Grudziądza, ośmielam się prosić Pana o ustosunkowania się do argumentów zawartych w piśmie z dnia 14 czerwca br., bo wszyscy wykrzykują potępienie nepotyzmu i kolesiowskich ustawień, więc ze zdziwieniem przyjmuje fakt Pana inicjatywy Tarczy Polski wskazywanej przez media i przyjmowanej przez środowiska opiniotwórcze, jako działanie na rzecz i tym samym kolejne koło ratunkowe dla Bumaru. Fakt wskazywania w publikacjach kosztu tarczy 15 mld zł w ciągu kilkunastu lat, o czym mówił już 2010 r. ówczesny prezes Grupy Bumar Edward Nowak jest tak samo prawdziwy i wiarygodny, jak kreatywny wynik finansowy za 2011 r. (-250, -500, -650, milionów – czy miliard z okładem ) tej udręczonej instytucji, do którego wyjątkowym prezesowaniem Pan E.E Nowak doprowadził. Dziwne działania, nadzorowanie i wyjątkowe wcześniejsze i obecne zaangażowanie Pana M. Budzanwskiego i M. Idzika (polecam zapisy z Sejmowej i Senackiej Komisji Obrony podczas prac nad Dezyderatami w sprawie zatrzymania szaleńczego projektu wniesienia Wojskowych Przedsiębiorstw Remontowo Produkcyjnych (WPRP) w celu uszczęśliwienia do Bumar sp . zoo) - dziś już wiemy że do ratowania – załatania czarnej dziury. Dalsze dziwne działania ujawnione w raporcie NIK i miliony dziwnie pompowane Bumarowi przez MON, co jak podkreślały media przyczyniło się do prezesowania prywatnie i rodzinnie spotykającego się z Ministrem Skarbu Państwa Marcinem Idzikiem. I znowu przypadek, bo po cichutku pod osłoną piłkarskiego EURO mały zabieg i pilnie przygotowany wniosek MSP o wniesieniu WPRP do Bumaru jako wiano dla kolesia Prezesa M.Idziak. Mając na uwadze powyższe fakty wynikające z zależności i odpowiedzialności służbowych z pytaniami i argumentami jako KOMITET INICJATYWY OBYWATELSKIEJ PRYWATYZACJI SPÓŁEK POWSTAŁYCH W WYNIKU KOMERCJALIZACJI WOJSKOWYCH PRZEDSIĘBIORSTW REMONTOWO PRODUKCYJNYCH zwróciliśmy się z wezwaniem o działania w dniu 14.06.2012 r. do Prezydenta RP, Premiera, Ministra Obrony Narodowej oraz wszystkich Posłów i Senatorów zasiadających w Komisjach Obrony Narodowej. Wzywamy Pana, Jako Zwierzchnika Sił Zbrojnych RP, o podjęcie niezwłocznych działań w celu wstrzymania ponownie wszczętych przez Ministerstwo Skarbu Państwa (MSP) procedur wniesienia Wojskowych Przedsiębiorstw Remontowo-Produkcyjnych (WPRP) do Bumar Sp. z o.o., wbrew zapisom dokumentu ?Plan Prywatyzacji na lata 2012-2013? przyjętego przez Radę Ministrów w dniu 27.03.2012 r., przygotowanego przez to samo ministerstwo, tj. MSP, w którym wskazuje prywatyzację branżową dla tych przedsiębiorstw, której rozpoczęcie planuje się w 2012 r. Ten oczywisty brak konsekwencji w działaniu Ministra Skarbu Państwa stanowić ma koło ratunkowe dla Bumar Sp. z o.o., której zła sytuacja ekonomiczna, rynkowa i produktowa jest powszechnie znana z publicznych wypowiedzi przedstawicieli Rządu RP, Członków Zarządu Bumar Sp. z o.o. oraz licznie publikowanych informacji. Jak wielkie znaczenie dla Grupy Bumar ma wniesienie potencjału ekonomicznego WPRP świadczy fakt, iż w przedstawianych założeniach do Rady Ministrów wynik finansowy netto Bumar, po skonsolidowaniu przychodów z udziałem WPRP, wzrośnie ponad 3-krotnie w stosunku do stanu aktualnego. Fakt ten stanowi koronny argument Ministra SP o wniesieniu WPRP do Bumar. Jest to paradoksem ekonomiczno-biznesowym tej operacji, bowiem w funkcjonujących łącznie 50 spółkach Grupy Bumar zatrudnionych jest 9 400 pracowników w 26 przedsiębiorstwach produkcyjnych tj. ponad 3-krotnie więcej niż w przewidzianych do wniesienia 10 spółkach wojskowych przedsiębiorstw. Pomimo tych relacji WPRP mają stanowić trampolinę finansową dla Bumar dla 3-krotnego zwiększenia zysku. Wniesienie WPRP do Grupy Bumar nie ma merytorycznego uzasadnienia dla interesu Sił Zbrojnych RP, a wręcz przeciwnie stanowi dla niego zagrożenie, gdyż prowadzi do likwidacji możliwości remontowo-modernizacyjnych sprzętu wojskowego, realizowanych wyłącznie przez WPRP, nadzorowane przez MON, które dotychczas z sukcesem wypełniają tę misję, do której je powołano, zapewniając gotowość techniczno-bojową Sił Zbrojnych. Natomiast w wyniku wniesienia WPRP do Bumar potencjał ten ulegnie rozproszeniu, dezintegracji i zostanie bezpowrotnie zatracony, mimo jego najważniejszej misji przy realizacji Programu Mobilizacji Gospodarki w przypadku zagrożenia. Pragniemy zwrócić uwagę na fakt wskazania powyższych zagrożeń już wcześniej, w przyjętym w dniu 30 czerwca 2011 roku Dezyderacie Sejmowej Komisji ON oraz przyjętym w dniu 02 sierpnia 2011 roku Dezyderacie Senackiej Komisji ON, doprowadzając do wstrzymania realizacji ?Strategii 2012? w części dotyczącej WPRP w celu opracowania nowych rozwiązań dotyczących m.in. utworzenia osobnej grupy kapitałowej WPRP, co zostało wypracowane na konferencji naukowej w Wojskowym Instytucie Techniki Lotniczej z inicjatywy strony społecznej i Polskiego Lobby Przemysłowego. Podnieść przy tym należy dodatkowy aspekt w powyższej sprawie, polegający na fakcie zatrudnienia od 01.06.2012 roku Pana Marcina IDZIKA na stanowisku Wiceprezesa Zarządu ds. Sprzedaży i Zakupów Bumar Sp. z o.o., natychmiast po jego odejściu z dniem 31.05.2012 roku ze stanowiska Podsekretarza Stanu w MON ds. Uzbrojenia i Modernizacji. Pan Marcin IDZIK jako Podsekretarz Stanu w MON ds. Uzbrojenia i Modernizacji - Krajowy Dyrektor ds. Uzbrojenia i jednocześnie Przewodniczący Rady Uzbrojenia - organu doradczego Ministra Obrony Narodowej, nie tylko, że posiadł pełną wiedzę, ale miał zasadniczy wpływ, w szczególności na: 1. wypracowywanie opinii w sprawach: a. sposobów realizacji Wymagań Operacyjnych przez: - zakupy Uzbrojenia i Sprzętu Wojskowego, zwanego dalej ?UiSW?, - uruchomienie w kraju prac rozwojowych, b. ustanawiania, w zakresie modernizacji technicznej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, programów wieloletnich, o których mowa w art. 136 ust. 2 ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157,poz. 1240, z późn. zm.1)), c. uczestnictwa Rzeczypospolitej Polskiej w międzynarodowych programach naukowo-badawczych i rozwojowych w obszarze techniki oraz technologii, d. programów strategicznych i zadań, o których mowa w art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Narodowym Centrum Badań i Rozwoju (Dz. U. Nr 96, poz. 616), e. wycofywania UiSW z Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, f. wzmacniania potencjału przemysłu obronnego, g. głównych kierunków w obszarze offsetu bezpośredniego; 2. ocena i rekomendacja: a. projektów zdefiniowanych Wymagań Operacyjnych w celu określenia ich priorytetów realizacyjnych (przedkładanych przez Szefa Zarządu Planowania Strategicznego ? P5 Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, przed ich zatwierdzeniem przez Szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego), b. kierunków badań naukowych i prac rozwojowych w kraju w obszarze techniki i technologii na potrzeby Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, c. ustanawiania i realizacji programów uzbrojenia w kontekście ustanawiania i realizacji programów operacyjnych; d. wyników realizowanych na potrzeby Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej prac rozwojowych; 3. przedstawianie opinii, ocen, wniosków i zaleceń w sprawach określonych w odrębnych przepisach. Ponadto Pan Marcin IDZIK, jako Podsekretarz Stanu w MON ds. Uzbrojenia i Modernizacji, realizując nadzór właścicielski i wypełniając funkcję Walnego Zgromadzenia we wszystkich WPRP, posiadł najszerszą z możliwych, kompletną wiedzę o tych spółkach (m.in. finanse, plany strategiczne, plany dotyczące nowych wyrobów, rynków zbytu, kooperantów, prac badawczo-rozwojowych), które dotychczas w wielu obszarach na rynku krajowym i zagranicznym konkurowały z przedsiębiorstwami Grupy Bumar. Fakt ten jest powszechnie znany i wielokrotnie podnoszony również przez Członków Zarządu Grupy Bumar. Reasumując, wiedza pozyskana przez Pana Marcina IDZIKA podczas pracy na ww. stanowisku stanowi swoisty ?posag? Pana Marcina IDZIKA wniesiony do Bumar, a wniesienie WPRP, stanowić ma dodatkowy bonus. W świetle, choćby tylko przytoczonych powyższych faktów, nie da się ukryć tego, że wniesienie WPRP do Grupy Bumar należy traktować jako wrogie przejęcie w rozumieniu KSH i ustanowi ostatecznie monopol tej spółki w zakresie dostaw uzbrojenia i sprzętu wojskowego dla MON. Jednoczesne, przy tym, zatrudnienie w Zarządzie tej spółki na stanowisku Wiceprezesa Zarządu ds. Sprzedaży i Zakupów dotychczasowego Podsekretarza Stanu w MON ds. Uzbrojenia i Modernizacji - Krajowego Dyrektora ds. Uzbrojenia i Przewodniczącego Rady Uzbrojenia, spowoduje, iż Ministerstwo Obrony Narodowej stanie się zakładnikiem tego monopolu. Biorąc pod uwagę wcześniejsze i obecne niepokoje społeczne, wywołane zamiarem wniesienia WPRP do Bumar i przyjęty ponownie tok postępowania oraz konfiguracja personalno-organizacyjna są nie tylko wbrew Ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 roku o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (Dz. U. nr 216, poz. 1584 z późniejszymi zmianami), ale również Ustawie z dnia 16 lutego 2007 roku o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. nr 50, poz. 331 z późniejszymi zmianami) oraz Ustawie Kodeks Spółek Handlowych. I właśnie z tego względu zwracamy uwagę Państwa, że ten ciągle chory twór ? Bumar - permanentnie dokapitalizowywany, dofinansowywany, zaliczkowany, dalej nienasycony ma ?brać wszystko? - dla swojej reanimacji pod hasłem konsolidacji a dla likwidacji polsko-polskiej konkurencji na swoją rzecz. Z naszego mandatu Rządzący ! Naszym osobistym i narodowym majątkiem ! Prosimy ! Porozumujcie co zrobić aby po pierwsze nie szkodzić aby go nie zmarnotrawić, nie tłamsić ludzi i nie hamować rozwoju. Całość zagadnienia przedstawiamy na stronie internetowej pod adresem: http://wprp.grudziadz.co… lub po wpisaniu np. w google WPRP Pełnomocnik Komitetu Stefan Sulikowski