Po co komu Unia Europejska?

Polska niedawno po raz kolejny przeszła przez rytuał zmiany czasu. Nie wiadomo po co. To znaczy: dawno temu wprowadzono zmianę czasu, bo ktoś tam wymyślił, że to da jakieś oszczędności. Potem okazało się, że żadnych oszczędności nie ma, ale zmiana czasu pozostała i nie ma ludzkiej siły, aby ją znieść. To znaczy: większość jest za tym, aby ją znieść, ale machina biurokratyczna jest przeciw i to kończy dyskusję.

Oto Rzepa napisała, że wyborcy chcą skończyć ze zmianą czasu, politycy w zasadzie też, Sejm nawet mógłby to przegłosować — ale tu wkracza Unia Europejska, która dekretuje, że o zmianie czasu ma decydować Bruksela, a nie kraje członkowskie. No i potem okazuje się, że komisarze są w zasadzie za i obiecują, że skończą ze zmianą czasu — ale guzik zmieniają i absurd trwa po dziś dzień siła inercji.

Czyli: Kraje członkowskie mogłyby to znieść i mieć problem z głowy, ale Bruksela się nie zgadza, bo to Bruksela ma rozwiązywać problemy krajowe, po czym Bruksela problemu rozwiązać nie tylko nie potrafi — ale przeszkadza w jego rozwiązaniu.

A teraz trochę inny temat, z pozoru nie związany — ale tylko z pozoru.

Oto merdia doniosły, że trzy europejskie firmy: Leonardo, Airbus i Thales ogłosiły, że tworzą razem takie wspólne konsorcjum mające się zajmować podbijaniem kosmosu. Czas ku temu najwyższy, bo Melon Usk i jego rakieta Falcon 9 po prostu znokautowała europejski sektor kosmiczny, eurorakieta Ariane 6 nie jest w stanie — nawet w dalekim przybliżeniu — konkurować z Falconem pod względem kosztów oraz częstotliwości lotów na orbitę — co oznacza, że Europejską Agencję Kosmiczną można w zasadzie postawić w stan likwidacji. Dalsze jej utrzymywanie jest bezcelowe.

Każdy, kto chce z Melonem Uskiem rywalizować musi — i to na wczoraj! - mieć gotowy projekt rakiety wielokrotnego użytku. Europejczycy dawno temu Melona zlekceważyli, nie podjęli nawet próby budowania europejskiego odpowiednika Falcon 9, zamiast tego wpakowali się w budowę dinozaura jakim jest rakieta Ariane 6 - i dzisiaj leżą na deskach i są liczeni przez sędziego.

Jeżeli Europa chce mieć jakikolwiek cień szansy w rywalizacji z USA w dziedzinie komercyjnego wykorzystania kosmosu — to musi, na gwałt, starać się nadrobić zacofanie w stosunku do Melona. Bez gwarancji, że to się uda.

Więc połączenie się trzech firm lotniczych, które chcą zabrać się za rywalizację ze SpaceX — to jest oczywiście dobra wiadomość. Te trzy firmy będą razem miały dość środków i ludzi aby pokusić się o dogonienie Melona. Zgadza się?

Nie.

Owszem — ilość pracowników, których te firmy są gotowe rzucić do pracy nad rakietą — jest dwa razy większa od liczby pracowników firmy SpaceX. Ale zakopana głęboko w doniesieniu agencyjnym jest wiadomość najważniejsza:

Otóż Airbus, Leonardo i Thales decyzję o powołaniu wspólnej firmy kosmicznej podjęły  24 października 2025. Teraz muszą na to dostać zgodę od unijnych urzędników zajmujących się jakimiś tam europejskimi regulacjami. Jak zgodę dostaną to ta firma będzie mogła zacząć działać — najwcześniej w roku 2027.

Czyli najwcześniej za półtora — do dwóch lat. To w biznesie kosmicznym jest wieczność. Do tego czasu Melon Usk będzie już miał gotową megarakietę Starship, która będzie wykonywać loty orbitalne — a Falcon 9 będzie zbliżał się do końca swojego żywota i Melon zacznie planować wycofanie tej konstrukcji.

Czyli jest to samo co ze zmianą czasu: Srunia Europejska nie tylko sama nie potrafi nic stworzyć — ale jeszcze przeszkadza tym, którzy być może mogliby to zrobić, gdyby im pozwolić.

Wniosek: Patrz tytuł.