Jeśli dożyjemy

Kilka miesięcy temu pisałam ten tekst:
Prawdziwa twarz Doriana Graya | Nasze Blogi

Dotyczył zła podzielonego – na to, co naprawdę widzimy i na to, co chcemy widzieć. Na to, co moc sprawcza naszego człowieczego widzenia jest w stanie zniszczyć i na to, co ta sama moc jest w stanie gloryfikować.
Portret i oryginał. Media i rzeczywistość. Prawda i wizerunek.

To trudne.
10 milionów Polaków nie wie, co jest co.  A może 20 milionów Polaków, bo dziś już nie wiadomo, gdzie są granice strachu.
Dziś już nie wiemy co powinniśmy zrobić, kiedy tu, gdzie jest Polska, wejdzie jakieś obce wojsko, obojętne pod jakim pretekstem.
Dziś już nie wiemy co jest naszym obowiązkiem, kiedy kłamca kłamie, a my wiemy, że zawsze kłamał i będzie kłamał zawsze.
Dziś już nie wiemy nawet, do kogo mamy się zwrócić o modlitwę za Ojczyznę, bo od 13 marca 2013 roku modlimy się samotnie, żeby nie bluźnić przeciw namiestnikowi Chrystusa.

Dziś wiadomo tylko, gdzie są granice nienawiści.
Tam, gdzie nie ma już „mowy nienawiści”, bo wszyscy, których rzekomo można byłoby o szerzenie jej oskarżyć, już nie żyją.
Tam, gdzie wszyscy rzekomo „walczący z mową nienawiści”  zderzą się… nie, nie z własnym sumieniem! Ze ścianą niemożności, z braku ofiar.
 Jeśli dożyjemy tego, to jesteśmy tchórzami.