Poświęcenie czy hedonizm?

Hedonizm.

• Przyjemność, satysfakcja, osiągana jest TERAZ. Chwytaj chwilę.
• Później przychodzi "płacić" za doświadczane przyjemności w postaci:
•      - wrażeń nieprzyjemnych (kac po przepiciu, uzależnienie po narkotykach, otyłość po obżeraniu się)
•     - utraty możliwych potencjalnych zysków w przyszłości

Poświęcenie - dążenie do celów, zysków przyszłych.

• Przyjemność być może w dalszej - dalekiej perspektywie.
• Dążenie do celu samo w sobie daje uczucia pozytywne.
• Teraz wymaga poświęceń, czyli świadomej rezygnacji, z tego, co może przyjemne.

Społeczeństwo stabilne, z dużym zasobem kapitału społecznego, promuje postawy polegające na dążeniu do większych, odległych celów.

Społeczeństwo niestabilne, z dominacją nieuczciwości, postaw nierzetelnych, korupcji, przestępczości itp. promować będzie postawy hedonistyczne, zorientowane na krótkoterminowy bezpośredni zysk i przyjemność.

Wniosek:

Każdy człowiek wybiera: bardziej hedonizm - chcę doświadczyć tego, co dobre teraz lub bardziej dążenie do "zysków przyszłych". Charakter danej społeczności sprzyja jednemu lub drugiemu. Każdy wybór przynosi właściwe mu efekty "formacyjne" dla człowieka, ma własny charakter "nagrody" i specyficzne skutki dla sytuacji, zarówno indywidualnej osoby jak i całego społeczeństwa.
Media i cały współczesny "świat" nieustannie zachęcają do poświęcenia. Współczesne wzorce kulturowe też do tego skłaniają. Z drugiej strony na "poświęceniu" ludzi wielu się już upasło. Karuzela się kręci, konfetti, szampan, piwo, wódka, ośmirniczki przeżuwane z łykami whisky i poczuciem, że dobrze jest nie być w warstwie prolli, hedonizujących się udziałem w protestacjach, gdzie wrzeszczą z całych sił...  W Y P I E R D A L A Ć!