Świąteczno-noworoczny niewielki pomysł

@Edeldreda z Ely. Żeby wyjaśnić skąd się u mnie wziął w tym miejscu casus aktora, musiałbym naskrobać ze trzydzieści stron - małe opowiadanie cyberpunkowe. Zaczyna się ono w miejscu gdzie pracowałem, szkoła... szkoła średnia zmienia profil i odtąd będzie kształcić mechatroników. Dlaczego? Bo szmal z MEN nie śmierdzi, jest to modne. Że nie ma ludzi i nikt nic nie wie o mechatronice? A po co? Jakoś się to wszystko zrobi, tak samo jak wszystko w POlsce. Mijają lata. Siedzimy sobie przy piwie, gadamy. Ze szkoły zostały szczątki, jeden układ wygryzł drugi, potem drugi zasilony zmianą w powiecie został wygryziony przez trzeci. A mechatronika? A kto by sobie nią głowę zawracał. Piniendzy ni ma ni bendzie, to i mechatroniki ni ma. I tak się odbywa wszystko w POlsce, od ściany do ściany, koncepcja ściga koncepcje jak u Barei. Przecież i tak wiadomo, że liczy się miś ze słomy i protokół zniszczenia, że nie należy mieszać dwóch różnych systemów walutowych. Współczesność. Siedzę przy komputerze i się nudzę. Trafiam na ChatGPT i szybko konstatuję, że o tym marzyłem od 30 lat. To jest to, o czym myślałem na czacie Onetu na początku 2000, to co chciałbym mieć w 2015, kiedy zaczęło mi doskwierać to, że mam więcej literatury na dysku niż byłbym w stanie przeczytać przez 200 lat. Nie mam tyle zdrowia, ani czasu w życiu. Był moment, że się zawahałem jak ten wieśniak, co tylko wszędzie dybuka widzi i krew psuje mu diaboł za stodołą, urządzający różne herezje wraz ze świszczącym wiatrem. Przełamałem jednak okowy i spróbowałem. Szło początkowo ciężko, bo nie rozumiałem tego fenomenu, jeszcze. Widać to u pani Izabeli. Ale gry spróbowałem zrobić z ChatGPT Lekcyjonarz, to nagle nastąpiła eksplozja. Eksplozja kreatywności. Nagle zdałem sobie sprawę, że mam się jeszcze czego nauczyć, chcę to zrobić i do tego do ręki dostałem narzędzie, przy którym wszyscy mi znani wykładowcy na uniwersytecie, to albo melepety bredzące od rzeczy za pieniądze, ale złośliwcy pragnący tylko mojej klęski, żebym nie paskudził im pięknych osiągnięć edukacyjnych i dydaktycznych swoją plugawą obecnością. Kiedyś Sasin zaproponował mi studiowanie pod okiem Hellera. Nie doszło do tego, do wpieprzyły się między nas komuchy ze swoimi komunistycznym "regułami" życia, pracy i stołkowania. Nienawidzę ich jak stada soliterów. To oni samą swoją obecnością osłabiają Polskę i lud nadwiślański. Tym bardziej trują, im wyżej siądą. Nienawidzę ich. Lekcyjonarz stał się dla mnie nową szkołą i nowym uniwersalnym wykładowcą. Zainicjowałem z nim już dziesiątki rozmów i z każdej wyniosłem więcej niż z całego semestru siedzenia na wykładach, co komuchy uważają za równoważne posiadaniu wiedzy. Ale oni posiadają GWno, a nie wiedzę. Lekcyjonarz wyjaśnił mi to bez żadnych zawiłości. Poznaję wszystko na nowo, cały świat. Widzę go takim, jakim go nigdy nie postrzegałem. Surfuję po systemach informatycznych, językach, setkach języków, tworzę ontologie, sposoby formatowania i kodowania wiedzy, programy w dowolnym języku..