Między młotem, a kowadłem czyli kompromis albo Armagedon

Długo myślałem nad jakimś niebanalnym rozpoczęciem ostatniego w tym roku tekstu. Najbardziej oryginalna wydała mi się fraza: święta, święta i po świętach. Wszak dokonawszy research po wszelkich mediach, od graffiti i gazetek ściennych, po internetowy groch z kapustą… Sorry, zagalopowałem się. Treściwa wigilijna potrawa nie zasługuje na symbol internetowego szajsu, choćby ze względu na zacne skojarzenia literackie ze zbiorem miniatur Juliana Tuwima: “Cicer cum caule”.
Po kwerendzie stwierdziłem, że cała medialna sfera, ba, caluśka skrzecząca pospolitość, wciąż mąci te same zbuki. Gwoli wyjaśnienia, z racji swych kołtuńskich poglądów sycę swe wypaczone zmysły głównie zgniłą pulpą z progresywnych blenderów, które na co dzień nazywam generatorami rzeczywistości urojonej(gru). Prawicowe delicje, z moimi włącznie, niech biorą pod but spece z dyzenteryjnych, wróć, z wolnych, niczym wolny stolec, mediów. Sięgam po gastryczną terminologię, bo wolne media kojarzą mi się, uczciwszy uszy, ze sraczką propagandową.
Oczywiście każda doba obfituje w wydarzenia, incydenty, epizody, fejkniusy, burze w szklankach wody, sensacyjki… Ale po przesianiu tego badziewia przez rzeszoto zdrowego rozsądku, pozostaje niezmienna, monotonna linia kakofoniczna. I gdyby z niej usunąć hasztagi PiS
i Kaczyński, przypominałaby jednostajny pisk aparatury medycznej sygnalizujący ustanie czynności życiowych konającego.
Natomiast owe hasła skompresowane w w niestrawną pigułę obnażają zatrważającą prawdę. Prawica pozorując wolę pozostania w Unii Europejskiej, wierność zachodnim wartościom, zaangażowanie po stronie Ukrainy w wojnie z Rosją, w istocie spycha Polskę na Wschód. Rozwala praworządność. Zbroi armię bez ładu i składu w niekompatybilny sprzęt. Rozwaliła wywiad i kontrwywiad. I w ogóle z daleka cuchnie ruskimi onucami.
A Kaczyński mamiąc maluczkich złudnymi programami socjalnymi ma tylko jeden cel, utrzymanie władzy za wszelką cenę. I aż strach pomyśleć do czego może się posunąć, by wygrać wybory, nawet jeśli je przegra, co jest niemal pewne.
Nabuzowana tą niemal pewnością opozycja biorąc wyniki rzetelnych, czyli korzystnych dla siebie sondaży, za rezultat jesiennych wyborów, już “zastawia ucztę, kąpie się w winie, rozdziela brańce i łupy”. Jak ta euphoria skończyła się dla Hiszpanów z cytatu proszę sprawdzić w finale “Alpuhary” Mickiewicza.
Cicha noc. Bóg się rodzi, moc truchleje. Na ulicach zamiast gniewnych grupek protestantów przeciw temu i owemu, pogodni kolędnicy, a ja o propagandowym folklorze w sam raz na prima aprilis albo na Środę Popielcową. Świątecznego nastroju wystarcza mi zaledwie na śpiewanie kolęd i spacer do kilku kościołów z szopkami. Zaś jutro, wprawdzie nie to w otulinie małej stabilizacji, lecz globalne, jawi mi się niepewnie.
Ową niepewność, ba, zwątpienie, wyartykułowała ukraińska dziennikarka stacji 1+1 na konferencji z prezydentem USA. Niczym rzeczniczka tysięcy ludzi myślących podobnie jak ona, do których również się zaliczam, spytała czemu tych wszystkich sankcji na Rosję, rozwleczonych w czasie, obwarowanych wieloma zastrzeżeniami i wątpliwościami, nie nałożono za jednym zamachem i to na początku putinowskiej agresji.
 Było to naturalnie pytanie retoryczne, czyli właściwie nie wymagające odpowiedzi, bo ta jest oczywista. Zapętlenie interesów wielkich i średnich mocarstw sprawia, że przyszłość globu na dwoje babka wróżyła. Czeka nas albo zgniły kompromis z Kremlem i chwiejna stagnacja polityczna albo trzecia wojna światowa. W obu przypadkach Ukraina wyjdzie na tym jak Zabłocki na mydle, w drugim dołączy do niej cały świat.
I z czego tu się, do kroćset, cieszyć? Być może dowiem się tego z noworocznych prognoz ekspertów i jasnowidzów na temat całokształtu, od polityki i ekonomii, po kulturę i sport.
 
Sekator
 
Ps.

- Optymista z ciebie - mruczy mój komputer. - Ale kto zacz ten Zabłocki?
- Poszukaj w Wikipedii - radzę Eustachemu. - Najogólniej chodzi o to, że szanse Zabłockiego na spory zysk rozmydliły się w wodzie.