ŚWIATŁOWÓD Pozwoli zniszczyć wroga?

Boimy się wojny. Chwilowo tej na ukraińskiej granicy. Lecz wielka wojna, która nam na prawdę zagraża, już będzie inna.
Po co fronty długie na setki kilometrów i tam setki tysięcy żołnierzy. Tysiąc czołgów, armat i haubic na przeciwko tej samej ilości ciężkiego sprzętu z drugiej strony. I otwarte silosy balistycznych rakiet z nuklearnym głowicami, gdzie jedna głowica zniszczy kompletnie duże miasto i zabije milion ludzi.
Po co to komu? Dla samej destrukcji? Niszczenia? Przecież to wszystko po zwycięstwie może się przydać. Szczególnie ludzie.


Przeciwnika nie należy fizycznie zlikwidować, a wrogi kraj zaorać. W wojnie nowoczesnej trzeba drugą stronę wyłącznie sparaliżować. Pozbawić go energii. Zniszczyć jego wolę walki. A najprościej pozbawić go możliwości komunikacji. Co się stanie, jak umilkną wszystkie telefony. Jak to będzie, gdy nie będzie telewizji, radia, Internetu.
Wszystko stanie.
Wystarczy kilka precyzyjnych ataków na najważniejsze węzły komunikacji. Jak generał z Centrum Dowodzenia będzie przesyłał rozkazy i odbierał meldunki? Znowu gołębiami?
Co będzie robił naród, gdy go pozbawić kontaktu ze światem? Jak sklep zamówi towar, jeśli nie będzie jak to zrobić?






Dokładnie, jak właśnie zaczął się XXI wiek, brałem udział przy pracach z podwodnym światłowodem. Niemiecka firma, która go kładła na dnie, zrobiła to dosyć niechlujnie. Pełno było pętli i ryzykownych lokalizacji, które należało zidentyfikować i wyeliminować. To było na Morzu Północnym.


Przy okazji powiem, bo nie wiem czy wiecie, że na Morzu Północnym, między Norwegią, Danią, Holandią i Szkocją jest 184 platform wydobywczych ropy naftowej i gazu. Najwięcej na świecie. Potem jest Zatoka Meksykańska – 175 i Zatoka Perska – 159.
I co fajne, całe te wewnętrzne europejskie morze, łączące się bezpośrednio na północy z Atlantykiem, a na południu przez kanał La Manche, ma w bliskości platform łączność telefonii komórkowej. Dumnie dodam, że i na Bałtyku nie ma kłopotu z gadaniem i Internetem przez telefon. Zwłaszcza niedaleko platformy Petrobalticu, a teraz już może Platformy Obajtka.


Aby zrealizować dochodowy projekt skorygowania położonego w morzu światłowodu, potrzebny był solidny, specjalistyczny statek offshore, posiadający spory moon pool, czyli otwierany na dnie kadłuba basen, taki gdzieś 10 na 7 metrów, z instalacją, gdzie można do wody spuszczać, a potem sterować ROV – Remote Operated Vehicle – takim podwodnym dronem, tylko, że połączonym kablem ze statkiem i centrum operacyjnym, który wykonuje różne zadania w toni i na dnie morza.
Mieliśmy dwa różne ROV ze sobą. Jeden klasyczny – napęd hydrauliczny pozwalający na precyzyjne ruchy 3D, kamery i oświetlenie, oraz dwa ramiona manipulacyjne. Takie dwie, dosyć prymitywne ręce. Drugi, bardziej specjalistyczny, nazywany Subsea Trencher [1], najpierw kopał rów na dnie, układał tam, w tym przepadku kabel i na koniec zasypywał z powrotem. Dokładnie jak to robi na lądzie paru facetów z łopatami, choć dzisiaj to raczej mini koparka.


Tak więc posuwając się według precyzyjnych lokalizacji umieszczonych na elektronicznej mapie, powolutku płynęliśmy sobie nad kablem i jak coś nietypowego zauważyliśmy, to się zatrzymywaliśmy i dzięki systemowi DP – Dynamic Positioning utrzymywaliśmy się na pozycji z dokładnością 0,7 metra.
Trenczer kabel odkopywał, drugi robot łapał go i delikatnie wyciągał na pokład statku. Wtedy do pracy zabierał się wyspecjalizowany technik. Ucinał szkodliwą pętlę, a potem przy pomocy mikroskopu, precyzyjnych narzędzi, oraz elektronicznych mierników zespajał wszystkie żyły światłowodu; każdą bardzo dokładnie, by nie było zakłóceń i tłumienia sygnału (dopuszczalne poniżej 0,2 dB), izolował połączenia i na koniec wzmacniał konstrukcję całego nowego złącza. W ostatnim etapie kabel światłowodu ponownie wędrował na dno pod wodę, trenczer kopał nowy rów i ułożony prawidłowo światłowód zasypywał .


Ciekawostka: - najdłuższy na świecie kabel światłowodowy SEA-ME-WE 3, zapewniający m.in. Internet dla 33 państw, ma 39 000 kilometrów. Układa się go nawet na głębokości 1200 metrów [2]


Jak napisałem, układanie tak delikatnych kabli, mimo zastosowanych w nich najnowocześniejszych technologii i materiałów, to nie proste rozwijanie światłowodu z dużego bębna i zatapianie go w morzu, tylko skomplikowana inżyniersko operacja. I to droga praca. Zresztą sam podmorski kabel optyczny kosztuje około 50 tysięcy dolarów za kilometr.
Szacuje się, że obecnie już jest ponad 400 podmorskich linii światłowodowych, których żywotność w fazie projektowej określa się na 25 lat.


Zdecydowana większość, nie tylko podmorskich światłowodów służy celom ogólnospołecznym i komercyjnym Na przykład w projekt tego najdłuższego kabla zaangażowany był Facebook.
Jednakże są pewne kable, których lokalizacja jest utajniona na najwyższym poziomie i które mogą decydować o światowym bezpieczeństwie.


***


Wiemy, że we współczesnych konfliktach, w tym konfliktach zbrojnych, a także w dyplomacji i zarzadzaniu, komunikacja i szybka informacja mają decydujące znaczenie i często może od tego zależeć wygrana, albo przegrana. A także zagłada milionów.


Śmiejemy się dzisiaj, gdy na filmie pokazującym kremlowski gabinet, widzimy na potężnym biurku ważnego komisarza, szereg telefonów, w tym niektóre czerwone. Taki jeden z tych czerwonych łączył bezpośrednio pierwszego sekretarza KC KPZR, Stalina, Chruszczowa, czy Breżniewa bezpośrednio z prezydentem USA w Białym Domu.
Znamy też dobrze tak zwaną "czerwoną walizeczkę", która jest wszędzie noszona przy prezydencie Stanów Zjednoczonych i przy pomocy której każdy kolejny prezydent może autoryzować ostateczną decyzję odpalenia rakiet z ładunkami termojądrowymi i określić ich cel.
Widać tu na przestrzeni lat, jak ważna jest szybka i wiarygodna komunikacja, nie tylko na najwyższym szczeblu.
W dzisiejszych czasach techniczną stronę komunikacji i dystrybucji informacji przejęły satelity, rozmieszczone na przeróżnych orbitach. To jest ich podstawowe zadanie, oprócz szpiegowania, podsłuchiwania i obrazowego śledzenia.
Niestety, ostatnio coraz częściej umieszcza się w kosmosie satelity do niszczenia nie tylko innych satelitów przeciwnika, ale także do niszczenia obiektów naziemnych.
Doktor Jacek Bartosiak wraz ze światowej sławy geostrategiem George Friedmanem, właśnie niedawno opublikował książkę "WOJNA W KOSMOSIE Przewrót w geopolityce".
Pokazuje ona m.in. jak ważne jest zablokowanie komunikacji każdego przeciwnika.


Dane na połowę roku 2021 podają, że wokół Ziemi krąży około 2 000 satelitów komunikacyjnych, oraz 1000 satelitów "obserwujących ziemię".
To pokazuje, że wojna w kosmosie nie jest wcale prosta. Lecz wszyscy się do niej przygotowują.


Można więc wywnioskować, przyjmując, iż komunikacja i informacja jest kluczowym elementem każdej gry politycznej, z naciskiem na konflikty, że chyba najlepszym sposobem zapewniającym te najistotniejsze elementy, będą światłowody. Oczywiście – przede wszystkim światłowody dobrze ukryte i jeszcze lepiej strzeżone.


Wiedzą to oczywiście bardzo dobrze wojskowi i ich eksperci, szczególnie specjalizujący się w wojnach nowego typu.
I już działają w tym zakresie. Kto? Oczywiście Rosjanie.


Więc przywołam tu zdarzenie wg. informacji z listopada 2021 z Morza Norweskiego w okolicach Lofotów, gdzie nie jest żadną tajemnicą, iż Norwegowie mają sieć podwodnych instalacji, obecnie oczywiście światłowodowych z mnóstwem czujników, by miedzy innymi kontrolować wszelki ruch jednostek morskich, w tym i okrętów podwodnych, pomiędzy Morzem Barentsa a Atlantykiem. [3]
I oto w zeszłym roku część systemu obserwującego ten newralgiczny przesmyk, znany z konwojów czasu II WŚ jako jedyny dostęp do sowieckich portów, jak Murmańsk, przestała działać. Zamilkła nagle. Norwegia jest członkiem NATO, które było zaniepokojone rosyjską aktywnością szpiegowskich jednostek na północnym Atlantyku. Zidentyfikowano awarię: - zniknęły czujniki i około 2,5 kilometra kabla światłowodowego i elektrycznego zasilania sieci. Po prostu wyparowało. Wytłumaczenie mogło być tylko jedno i takie podali eksperci: - Rosjanie użyli małą bezzałogową łódź podwodną, zniszczyli część, a spory fragment po prostu zabrali. Powodem mogła być ordynarna dywersja, albo kradzież tajnych technologii.
Ta sieć światłowodowa z zespołem różnorakich czujników pracuje od lat, jest raczej powszechnie znana i jest stałą ością w gardle Rosjan, którzy, jak wiemy strasznie nie lubią być kontrolowani. Oni tak, jak najbardziej – szpiegując na całym świecie zatrudniają tabuny hackerów, którzy nawet specjalnie się nie kryją ze swoją robotą.
Lecz z sieciami światłowodowymi i współpracującymi urządzeniami jest pewien kłopot. One są izolowane od światowych, ogólnodostępnych struktur, jak właśnie Internet. Ich zhackować nie można. Co więcej – cała lokalizacja jest tajemnicą. Toteż ten który zdobędzie informację o nich, tak, że będzie w stanie je zniszczyć, zada potężny cios, kto wie czy nie decydujący o ewentualnym zwycięskim rozstrzygnięciu losów wojny.


Wojna nowej generacji nieco wywraca priorytety do góry nogami.
Dotychczas w największym zagrożeniu byli żołnierze na pierwszej linii frontu. To oni – najmłodsi, najsłabsi ginęli pierwsi. Nie tylko piechota, teraz także z jednostek zmotoryzowanych. W czasie I i II WŚ ginęli milionami.


Współczesne priorytety są inne.
Pierwszym i głównym celem ataku są stanowiska dowodzenia. To w generałów i pułkowników w ich sztabach i bunkrach będą wymierzone pociski i rakiety. Cel pierwszy i najważniejszy – pozbawić armię dowodzenia.
Nie mniejszą siłę rażenia jest pozbawienie przeciwnika środków komunikacji. Armia nagle ślepa i głucha, z centrami dowodzenia, które nie wiedzą co się dzieje, jest praktycznie bezużyteczna. Jest w chaosie i panice. Nie można prowadzić skoordynowanych działań i nie można obserwować działań wroga.
Dlatego właśnie najnowsza elektronika i światłowody są tak pilnie strzeżonymi instrumentami przyszłej wojny. W pełni utajnione i zamaskowane. I to najbardziej łakomy cel dla ewentualnego wroga.







[1] https://youtu.be/1U72_B7B3Wk
[2] https://www.businessinsider.com/facebook-subsea-internet-communications-cable-worlds-longest-2africa-extension-pearls-2021-9?IR=T
[3] https://www.thedrive.com/the-war-zone/43094/norwegian-undersea-surveillance-network-had-its-cables-mysteriously-cut