Kaczyński nie dał się wrobić

"Mówiłem Tomkowi"
Zdala od kuchni wydawało się mało prawdopodobne by wybraniec sił spoza matriksa traktował relacje z Putinem poważniej niż doraźą grę, choć i to było trudno przełknąć. Oczywiście TS nie był zdala od kuchni, ale mógł ulec złudzeniu, że metoda faktów dokonanych przyniesie efekty. Nie przyniosła.
Teraz rozumiem pańskie obawy. U nas też pęcznieje opcja, nazwijmy ją integrystyczna i nie da się wykluczyć przejęcia przez nią rosnącego niezadowolenia.  Mielibyśmy to co zawsze, przejście od rządów kontrolowanych przez agenturę do nowych rządów kontrolowanych przez agenturę. Zdumiewające jak zacne osoby zaznaczyły się w tej opcji. Nawet prof. Nowaka pozyskały w charakterze taranu. Ciekaw jestem czy prof. Nowak sprawdził jak dalece różni się ich patrzenie na Ukrainę i Rosję od tego co głosi.
A po drugiej stronie jest dobrze, jeszcze jeden przykład klasy Jarosława Kaczyńskiego - uniknięcie pułapki Orbana. Sądzę, że większość zażartych krytyków Kaczyńskiego dałaby się w tę pułapkę wpuścić.

Nie dziwota; jeśli ktoś jest naiwny, dziecinny, mało lotny i zadufany w sobie, to łatwo go zrobić w bambuko.

Rozmawianie z Putinem ani jakimikolwiek pośrednikami nie ma sensu. To już wiadomo od lat 90., gdy różni politycy bardziej i mniej postkomunistyczni próbowali się przyjaźnić i robić interesy z Rosją. Rosja nawet za cenę swoich najwyższych strat robiła wszystko, by współpracy nie było, byle Polska się nie rozwijała. Wszelkimi odpowiedziami życzliwe gesty były tylko rosyjskie prowokacje jak ta na Dworcu Wschodnim, zakończona odmową przyjazdu do Polski usilnie zapraszanego Czernomyrdina. Dano w ten sposób do zrozumienia po mongolsku, że Polska zbyt mało zncy, by z nią rozmawiać. Z przyczyn politycznych wymiana handlowa z Rosją „irracjonalnie” malała. Rosjanie ucięli nawet wymianę barterową Gudzowatego. Przymilny Olek Kwaśniewski też dostawał kopa w szczękę. Słusznie postępowali Kaczyńscy kiedy byli u władzy, starając się odgrywać realną rolę w Unii i wobec Putina byli uprzejmie asertywni. Jakieś realne rozmowy z Moskwą, po za płaskimi hołdami, kończyły się tak jak w wypadku Władysława Sikorskiego lub Lecha Kaczyńskiego. Głupota Lecha Kaczyńskiego polegała na tym, że był zbyt serdecznie nastawiony do Rosji i nie mógł sobie wyobrazić zamachu, dlatego pojechał bez podwójnej sieci dobrze zorganizowanej ochrony. Zamachy nie dokonują się w odwecie za nienawiść, lecz za rzeczowość w rozmowach, czyli pertraktowanie prawie jak równy z równym. W notce powyżej chciałem pokazać, że rozmawianie ze zbrodniczymi totalitaryzmami nie ma sensu. Rozmowa służy tylko do upokorzenia, przeżucia i wyplucia, jak to się stało z Orbanem. Posłuszni będą szybciej połknięci. W takich totalitaryzmach normalnemu człowiekowi trudno nawet żyć. Przykładowo, ponieważ ojciec Josefa Ratzingera nie należał do NSDAP i nie okazywał entuzjazmu wobec nazizmu, dlatego synów chcących być księżmi wcielono do wojska i Hitlerjugend. Przy Kaczyńskich będących dłużej przy władzy, jedynie szybciej okazałoby się jakie są prawdziwe zamiary Moskwy, kiedy była jeszcze militarnie zupełnie nieprzygotowana. Wyjściem dla Polski może być zorganizowanie powszechnej obrony terytorialnej, jak radzi Szeremietiew, ale obawiam się że agentura ruska i pruska do tego nie dopuści(bo np. niemożliwe jest zbudowanie gazoportu). Niedługo niemożliwe będzie wybudowanie polskiej stacji benzynowej w kraju co jest kamieni kupa. Gra w Donbasie toczy się o Polskę, Ukraina to baza wypadowa na zachód.