Ten krótki tekst kieruję do moich Szanownych Czytelników, zarówno tygodnika „Warszawska Gazeta”, jak i mojego blogu na niezależna.pl. Miałam tę sprawę pozostawić własnemu biegowi, ale po 23 stycznia otrzymałam wiele maili na skrzynkę redakcyjną na Home.pl jak i na swój prywatny adres, który dla nikogo nie jest, chociażby dzięki Fb, tajemnicą. Stwierdziłam więc, że moje wyjaśnienie należy się Czytelnikom, szczególnie że spędziliśmy wspólnie ponad pięć lat.
Z dniem 23 stycznia zostałam poinformowana o rozwiązaniu ze mną umowy na pisanie felietonów pn. Qchnia Polityczna do „Warszawskiej Gazety”. Nie było to dla mnie zaskoczeniem, bo od przynajmniej roku, moje poglądy rozmijały się z przesłaniem i polityczną linią tygodnika, który, po „Polsce Niepodległej” stał się drugim, choć mniej formalnym, organem Ruchu Narodowego. Byłam więc na to przygotowana od dawna, czemu dawałam wyraz w swoich tekstach, z krytyczną ironią odnoszących się do tzw. „trzeciej drogi”.
http://naszeblogi.pl/487…
http://naszeblogi.pl/447…
http://naszeblogi.pl/423…
Uzasadnieniem decyzji o zerwaniu ze mną współpracy przez red.nacz. P.Piotra Bachurskiego, była moja nielojalność i hipokryzja. Na czym miałaby ona polegać? Ponieważ zdarza się, że kontaktujemy się mailowo z innymi Autorami w różnych, nie tylko redakcyjnych sprawach, jeden z takich listów, dodam prywatny, posłużył za obrzucenie mnie takimi epitetami. Wyraziłam w nim swój niedosyt po przeczytaniu tekstu – który był wywiadem, wg moich prywatnych odczuć, powierzchownym i zbyt poprawnym politycznie, nic niewnoszącym do powszechnie znanych faktów. Za to Autor mojego maila, okazał się aż nadto lojalny i nie bacząc na prawo prasowe ani ochronę korespondencji, przesłał mojego maila redaktorowi naczelnemu, tłumacząc się później, że potraktował go jako mail od czytelniczki. Której jednak nie odpowiedział. Cała sytuacja uświadomiła mi, że nadal żyjemy w czasach PRL-u i nawet media, określające się jako „wolne i niezależne”, nadal wykorzystują stare metody, jak prywatną korespondencję, by pozbyć się niewygodnych dziennikarzy.
Dziękując więc moim Czytelnikom za uwagę i komentarze, zwracam się też do młodych dziennikarzy. Nie zaczynajcie swojej kariery od donosów.
- Zaloguj lub zarejestruj się aby dodawać komentarze
- Odsłony: 8591
Pozdrawiam serdecznie
To nie jest dla mnie trudny czas. To wyzwolenie, oczyszczenie, wolność myśli. Pozdrawiam serdecznie.
Pozwolę sobie zabrać głos w kwestii formalnej.
Prawo o ochronie korespondencji nie dotyczy dwóch osób; nadawcy i odbiorcy.
Każdy z nich ma prawo zrobić z treścią listu wszystko, na co ma ochotę.
Nielegalne jest czytanie treści korespondencji i jej rozpowszechnianie przez niepowołane osoby.
Sytuacja opisana przez Panią dotyczy raczej etycznych aspektów komunikacji międzyludzkiej.
Z Poważaniem.
Leszek Smyrski.
Pozbycie się takich osób jak Pani to bardzo zły sygnał, być może warunek wstępny podłączenia pomp ubekistanu.
najpierw proszę mi wyjaśnić tytuł notki, bo nie za bardzo kapuję, dlaczego taki?
Sam trochę na ten temat pospekuluję, ale nie wiem, czy dobrze będę podążał...?
A teraz cytaty i pytania oraz komentarze.
"Nie było to dla mnie zaskoczeniem, bo od przynajmniej roku, moje poglądy rozmijały się z przesłaniem i polityczną linią tygodnika [...]"
"Warszawska Gazeta" mieniła się różnorodnością opinii - lansowano zdanie, że jest to tygodnik opinii, forum ścierania się poglądów? Pani (PiS) oraz Toyach (PiS tyż!) byliście dawani jako przykład konfrontacji z licznymi pisosceptykami (np. Hałaś, Kokoszkiewicz), do których ja też (czasami) należę. A przy tym narodowiec Srokowski. Ergo: czyżby zatem tylko o rozmijanie się z linią programową redakcji chodziło, czy może jednak faktycznie tygodnik zwekslował już tak mocno, że nie chce być spektrum opiniotwórczym?
Na tym forum pan Targalski stale wywoływał takie spory i dyskusje (dbając o twardszy wektor, akurat ze strzałką w drugą stronę), sam teraz coraz bardziej krytycznie odnosząc się do zachowań i postaw PiS-u.
Odzywam się tutaj, ponieważ przez rok byłem na tym forum zbanowany, czego uwaga nad moim zdjęciem jest najlepszym dowodem, że wiem, jak to jest, gdy się coś pisze na własny rachunek (niekiedy przecież tak wyjdzie, zdarzy się, że głupio...).
"Uzasadnieniem decyzji o zerwaniu ze mną współpracy [...] była moja nielojalność i hipokryzja."
Wyczytana przez Naczelnego z prywatnej korespondencji...? Pani w to wierzy? Naprawdę?
Zakulisowe gry w każdym zespole to kłębowisko, z którym każdy szef sobie bez trudu radzi, najczęściej wiedząc od donosicieli więcej, niż nam się zdaje. I co z tym syczeniem i jadami robi? Nic, milczy, przymyka oko, swoje wie...
c.d.
Konkludując: jako wpływowa redaktorka, dobre pióro (choć z wieloma Pani poglądami absolutnie się nie zgadzam, jako z nieprzejednaną i zajadłą "Pisówką"), autorka książki wydanej w tym prasowo-edytorskim konsorcjum - po prostu przestała Pani być potrzebna... "Mądrość etapu" - i tyle!
Nawet jeśli na łamach "Warszawskiej Gazety" - ze swoim twardo manifestowanym trwaniem przy PiS-ie - stawała się Pani coraz większym rarogiem, to nie za bardzo chce mi się wierzyć, żeby to była aż taka myślozbrodnia, by powiedzieć Jej adieu! Zaważyło coś innego... Tam, gdzie nie wiemy o co chodzi... Być może...?
Co dalej?
Z tego, co zapamiętałem i mi się bardzo podobało (mam na myśli Pani dorobek felietonistyczny), proszę teraz spokojnie wykroić kolejną książkę - bez akapitów o bieżączce politycznej i ulubionej partii (oczywiście nie do końca, bo tego się Pani nie uda uniknąć...), a ukazującą erudycję, kulturę i humor, za co Panią większość wiernych czytelników ceni najbardziej. Do grona których ja także należę. Ochłonąć, zwolnić, skupić się na sobie - i do roboty! Jako pisarka! - nie blogerka!
To dla mnie zaszczyt, że zechciał Pan u mnie skomentować. Po pierwsze, dlaczego taki tytuł? Bo czuję sie poniekąd jak Orwellowski Winston Smith, przyłapana na myśleniu, za poglądy, które odbiegają od jedynie słusznych, co dowodzi, że postulat redakcji – pluralizm, okazał się tylko fikcją. Uzasadnieniem mojego przekonania jest również to, że poddana zostałam procesowi ewaporacji – ze strony WG i Blogopinii24, wykasowano mnie i wszystkie moje archiwalne teksty. Czyli zatarto wszelki ślad.
Druga sprawa to, jak Pan pisze, „manifestowanie trwania przy PiS”. Skąd takie przekonanie, nie wiem; na ponad 250 felietonów, tylko kilka, może 3 poświęciłam Prawu i Sprawiedliwości i prezesowi. Do PiS nie należę, ale w polowaniu z nagonką udziału nie biorę, bo ważniejsza dla mnie jest krytyka władzy, a nie, jak innych autorów, dowalanie opozycji. Ma Pan rację, że przestałam być potrzebna, bo nie lansowałam tych, których powinnam. Tylko że ja nikogo nie lansowałam. Opowiadałam się zawsze za prawdą, prawymi ludźmi i próbowałam dołożyć do rzeczywistości własną cegiełkę opinii.
A więc przyznaję Panu, że zamiar pozbycia się mnie to proces długotrwały, jak napisałam szefowi, poszukiwanie kija, który nagle się znalazł. Dlatego nie było to z mojej strony żadne zaskoczenie, nie pasowałam do ekipy, która kiedyś spójna, nie partyjnie, ale światopoglądowo i moralnie, zaczęła mięknąć i gubić własne, wcześniejsze poglądy. Mnie się urobić nie dało.
Na szczęście, mam wiele innych, ciekawych zajęć, które wypełniają moje życie. Czytelnikom jednak należą się słowa wyjaśnienia, dlatego ta notka.
Pozdrawiam serdecznie.