Po fenomenalnym spotkaniu polska drużyna w finale siatkarskich mistrzostw świata pokonała najeżoną gwiazdami drużynę wiecznych faworytów, Brazylię. Pełni buty i arogancji podopieczni nerwowego i utytułowanego trenera Bernardo Rezende musieli przełknąć gorzką pigułkę spektakularnej porażki.
Biało-czerwoni niesieni fenomenalnego dopingu niezwykłych jak zawsze kibiców dali wręcz popis wzorcowej gry. To nie był teatr jednego aktora, każdy z polskich zawodników rozegrał piękne spotkanie będące podsumowaniem znakomitego turnieju. Nerwy ze stali i finezja Zagumnego, przyjęcie i perfekcja Winiarskiego, brawura Zatorskiego, ściana Nowakowskiego i Kłosa, solidność i precyzja Wlazłego. Do tego niewątpliwy bohater spotkania, przyjmujący i skromny Mika, którego techniczne ataki przyprawiały Brazylijczyków o zawrót głowy. Katowicki spodek odleciał ze szczęścia, 3:1 dla naszej drużyny, brawo!
Siłą polskiej drużyny okazał się na tym mundialu kolektyw. Rzadko z taką radością przyznaję się do pomyłki, ale miałem przed tym turniejem ogromne wątpliwości. O doświadczenie trenerskie Antigi, kondycję i wytrwałość Zagumnego, Wlazłego. Francuski trener udowodnił, że fachowcem jest wybitnym a polscy siatkarze dołączyli dziś do panteonu gwiazd polskiego sportu, Chapeau bas!
Szkoda, że w tym wszystkim swoje trzy grosze jak zawsze wtrącają, próbujący zbić polityczny kapitał na cudzym sukcesie, politycy. Pierwszy wywiad po meczu na antenie Polsatu przeprowadzono... z prezydentem Bronisławem Komorowskim, dumnym jak paw ze swego "odkodowania" meczu finałowego i przyjaźni z największym przegranym (najlepiej blokującym) tych mistrzostw, Solorzem. Podlizujący mu się dziennikarz i rażąca wręcz promocyjna ustawka po raz kolejny udowodniają jedno - polscy politycy potrafią zepsuć człowiekowi radość z wszystkiego, nawet z tak niezwykłego sukcesu.
Odsuwając jednak na bok "polsatowski" niesmak, dla genialnych zawodników i wspaniałych fanów reprezentacji - ogromne gratulacje. Dziękujemy!
- Zaloguj lub zarejestruj się aby dodawać komentarze
- Odsłony: 3632
Na szczęście Antidze udało się obudzić ducha drużyny, być może natchnąć jakąś wiarą, dodatkowo radę dał Wlazły i dzięki temu nadrobiliśmy standardowe braki. Nie mam jednak wątpliwości że stare drużyny Brazylii czy Włoch wbiłyby nas w parkiet.
Szczęśliwie udało się jednak wykorzystać czas i miejsce i wygrać :)